David Hubert had voor een vijfmansverdediging gekozen. Het mocht dus duidelijk zijn dat hij schrik had van de aanvallende mogelijkheden van Club Brugge, ondanks dat die Skov Olsen moesten missen. Door het ontbreken van zowel Augustinsson als N'Diaye koos de Anderlecht-trainer ietwat verrassend voor Ali Maamar als linksback.

En ook Amando Lapage kreeg een basisplaats naast Dendoncker en Simic. Heel experimenteel allemaal en weinig tijd om op te trainen aangezien ze donderdag nog speelden. Hubert wou de voorzetten van Club eruit halen, maar dat liep al na acht minuten faliekant af.

Vijfmansverdediging simpel afgestraft

Rits verloor de bal op het middenveld, Maamar werd in zijn rug gepakt door Talbi en Dedoncker vergat bij Jutgla te blijven: voorzet Talbi, goal met het hoofd van Jutgla. Club Brugge profiteerde dus heel snel van de paars-witte twijfels, maar vergat daarna door te drukken.

Anderlecht had voor de rust altijd op gelijke hoogte moeten staan, maar Dendoncker, Dreyer, Dolberg en Rits wrongen wier loepzuivere kansen de nek om. Blauw-zwart ontsnapte en bleef rustig. Dat is ook één van de grote kwaliteiten van die selectie. Ze laten zich nooit opjagen. 

Anderlecht mist, Club heeft ook nog wat geluk

Dodelijk efficiënt ook, want na een vrije trap viel de bal in de kluts voor de voeten van opnieuw Jutgla en het stond 0-2. Daarmee deelden ze opnieuw een forse klap uit. Anderlecht miste zijn kansen en bij Club hadden ze wat geluk. 

En dan was er nog die nieuwe grasmat. Na 20 minuten was die al helemaal aan flarden gespeeld. Niet genoeg tijd voor de wortels om te hechten. Het had evenwel niets te maken met de nieuwe blessure die Anderlecht moest incasseren. Amuzu liep einde eerste helft tegen de elleboog van Ordonez en kon pas na 25 minuten van het veld gedragen worden.

Nul creativiteit bij Anderlecht

Naast Amuzu moest ook Dolberg bij de rust naar de kant. Club zat in een zetel, want Anderlecht probeerde wel, maar het was allemaal makkelijk op te vangen door blauw-zwart. Het verschil in kwaliteit was overduidelijk. Club doet wat het wil in België, Anderlecht is zielloos. Er zit schrijnend weinig in van alles wat een topploeg nodig heeft.

Die kern van Anderlecht heeft een kwaliteitsinjectie nodig, ook op het middenveld, want niemand heeft er creativiteit. En wat verticale beweging mag er ook wel bij. Onmogelijk dat dit er allemaal gaat bijkomen deze winter. Dreyer, Vazquez, Leoni... het valt allemaal te licht uit op dit niveau.

We weten allemaal dat Club beter kan dan wat ze zondag lieten zien, maar waarom zouden ze? Het programma is nog druk genoeg en waarom zouden ze zich meer vermoeien dan nodig. Het verschil met Anderlecht is groot en duidelijk genoeg.

Club moest zich niet eens moe meer maken in die tweede helft. Ze wachtten rustig af wat er nog uit de kast viel. Het was Nilsson die de 0-3 na een corner op het bord zette. Even daarvoor had de invaller nog een kans laten liggen, maar koppen tegen Théo Leoni... dat is amper een uitdaging.