Speeldag 11: Omgedraaid

door Greg Docx

Op speeldag 11 kroonde Standard zich tot grote winnaar van het weekend. De ene week is de andere niet.

Nadat Standard simpel kon winnen tegen een ploegje als Sevilla, wachtte hen gisterenavond pas écht een lastige opdracht. Een uitwedstrijd bij het grote Germinal Beerschot, dat zijn vel altijd duur verkoopt in de eigen arena. De verhoudingen leken dan ook gerespecteerd toen Faris Haroun knap de Antwerpenaren op voorsprong trapte. Nadien zorgde scheidsrechter Breda er ongewild voor dat Standard ontsnapte aan een onverdiende achterstand bij het rustsignaal door een nogal onduidelijke strafschopfase terecht niet te fluiten in het voordeel van de thuisploeg. Gelukkig zagen de supporters  ook in dat het een nogal goedkope strafschop zou geweest zijn. Scheidsrechter Breda kon dan ook heel rustig de partij laten verderkabbelen met een luid applaus tot gevolg bij de rust voor zijn uitstekende leiding. Als het goed is mag het ook gezegd worden. Toen was de stand wel weer in evenwicht gebracht na een overduidelijk meters buitenspeldoelpunt van Dieumerci Mbokani, die eindelijk eens kon scoren voor de kleine ploeg uit Luik, want dat heeft hij nog niet veel gedaan dit seizoen. In de tweede helft domineerde de thuisploeg zo hard dat Standard plots tweemaal kon scoren. Alweer die zwakke Mbokani en ervoor al Jovanovic, die de bal maar binnen te tikken had omdat hij zelf amper bewoog. Daarna stak hij drie vingers de lucht in. Hij had drie voetstappen moeten zetten om de bal er nog in te krijgen, daar was hij nog kwaad om ook. Een mens zou voor minder meteen een wissel vragen. Het sympathieke rattenpubliek gaf hem zelfs een staande ovatie, iets wat Jovanovic achteraf niet kon appreciëren.

Vooraf had Club Brugge gelijkgespeeld tegen Charleroi in een wedstrijd die het duidelijk had moeten winnen met afgetekende doelpogingen en alweer zonder een strafschop. Daar wachten ze in Brugge nu al bijna vijftig wedstrijden op. Je zou gaan denken dat men het met opzet doet bij de scheidsrechtercommissie. Luc Devroe liep dan maar uit frustratie tegen een ijzeren staaf. Tim Smolders bedankte zijn ex-ploeg met een doelpunt, wat volgens Jacky Mathijssen "had moeten afgekeurd worden maar Stijnen is Bailly niet". Daar heeft Mathijssen 100% gelijk in en wij steunen hem daarin. Stijnen is inderdaad Bailly niet, case closed. Zo simpel zijn Mathijssens uitspraken nu éénmaal. Mathijssen heeft trouwens ook pech: zijn allerslechtste speler, Nabil Dirar is zondag niet geschorst tegen Anderlecht. Dirar deed namelijk zo goed zijn best om een kaart te pakken door telkens wild om zich heen te schoppen tegen de brave verdedigers van Charleroi, maar scheidsrechter Vande Velde wilde het gewoon niet zien. Nu moet Mathijssen wel een voetballende middenvelder opstellen, iets wat hij helemaal niet graag doet.

Zaterdagavond ging Lokeren winnen op Anderlecht. Een heuse stunt. Met het voetbal dat Anderlecht al weken, zelfs maanden, op de mat brengt had zelfs niemand kunnen vermoeden dat Lokeren ook meer één keer zou scoren tegen een verdediging die bekend staat om zijn feilloosheid. En zowaar, Lokeren legde er drie in het mandje. Telkens nét buiten bereik van Daniël Zitka, die daardoor heel wat pech    kende want de voorbije maanden ving hij de ballen op zodat het wel leek alsof hij magneten voor een bal in zijn handschoenen verstopt had. Dat Maazou dan eens scoorde was al helemaal een verrassing, hij staat niet echt bekend als scorende spits net zoals Georges Leekens altijd aanvallend voetbal brengt. Ahja, wie scoort er normaal driemaal op Anderlecht? Ploegen die aanvallen, want dat is het superieure Anderlecht niet gewoon in eigen stadion. Het publiek trakteerde de Lokerenspelers, en niet in het minst Copa na al zijn foutjes die Anderlecht toelieten te scoren, op een staande ovatie en een luid handgeklap na zo'n spektakelwedstrijd. De spelers hadden zich duidelijk ten volle gegeven, dan kan je hen toch niets verwijten?

Ook Racing Genk kende een serieuze pechavond. Zoveel kansen en niet ééntje wilde in de goal. Westerlo counterde amper één keer en het was raak, en dan nog na subliem verdedigen bij RC Genk, waar ze zich nu nog altijd afvragen hoe die bal ooit in doel is kunnen belanden. Westerlo schuift daardoor alweer op in het klassement en wordt stilaan een bedreiging voor de landstitel. Het wordt misschien tijd dat trainer Ceulemans eens aan de slag kan bij een echte topclub, daar lijkt hij toch stilaan rijp voor te zijn.

Oja, voor we het zouden vergeten: volgende zondag is er de degradatietopper tussen Club Brugge en Anderlecht, geleid door de slechtste scheidsrechter: Frank De Bleeckere. Wij hadden liever topref Gumienny aangeduid gezien maar de zoals gewoonlijk uiterst slimme voetbalbond koos ervoor een jong broekie ervaring te laten opdoen. Wij volgen op zaterdag liever KV Mechelen - Bergen, dát is pas een topwedstrijd. (AN)

Meer nieuws