Het smeulende gevaar voor de Jupiler Pro League: hoeveel keer moet het nog gebeuren?

Het probleem dooft niet uit, het smeult. Pyrotechnisch materiaal in voetbalstadions blijft een hardnekkige kwaal die zich elk seizoen opnieuw aandient. Alsof waarschuwingen, boetes en campagnes nauwelijks indruk maken. Het voetbal leert traag, en als het gaat over veiligheid blijkbaar nog trager.

Elke nieuwe gewonde voelt als een déjà vu. Zondag was het een Gentse fan. En hebt u de start van Antwerp-Anderlecht gezien? Zwaar handletsel, brandwonden, paniek op de tribune: het zijn geen uitzonderingen meer, maar terugkerende hoofdstukken. Dat zulke incidenten nog steeds mogelijk zijn, wijst niet op onwil, wel op een systeem dat structureel tekortschiet.

Verborgen dagen op voorhand

Supporters blijken hun creativiteit niet te beperken tot tifomateriaal. Vuurwerk wordt verstopt onder tribunes, in valse plafonds, in trommels of gewoon onder de jas. Stadions die door de week toegankelijk zijn, worden voorbereid terrein. Wat op zondag ontploft, ligt vaak al dagen klaar.

Het probleem is bovendien ouder dan men soms wil toegeven. Al decennia registreert België slachtoffers van pyrotechniek in voetbalcontext. De cijfers zijn schrikbarend en waarschijnlijk onvolledig. Wat niet wordt gemeld, telt niet mee.

Toegangscontroles blijven het zwakke punt. Clubs willen doorstroming, geen wachtrijen en geen agressie aan de poorten. Stewards doen wat ze kunnen, private bewaking vult aan, de politie ondersteunt. Maar wie denkt dat elk voorwerp wordt gevonden, overschat wat in de huidige omstandigheden mogelijk is.

Vuurwerk gezien als sfeer, niet als gevaar

Preventie bestaat, maar is nooit sluitend. Sweepings, controles, overlegmomenten: het helpt, maar het sluit niets uit. Daarom is repressie onvermijdelijk. Niet als wraak, wel als afschrikking. Zonder consequent sanctioneren blijft het risico abstract en vrijblijvend.

{READALSO}

De kern van het probleem is cultureel én structureel. Zolang vuurwerk wordt gezien als sfeer en niet als gevaar, zolang controlecapaciteit beperkt blijft en verantwoordelijkheid versnipperd is, verandert er weinig. Het voetbal kan zich geen naïviteit meer permitteren. Veiligheid is geen randzaak, maar een basisvoorwaarde.