Seizoensanalyse Moeskroen

 

De club begon het seizoen met Geert Broeckaert als trainer. Dat was niet echt een succes, de eerste wedstrijd eindigde op een nederlaag. Moeskroen verloor met 2-0 tegen Club Brugge. Moeskroen werd in het begin van de competitie niet gespaard. Het duurde tot speeldag vier vooraleer ze in Moeskroen een overwinning mochten vieren. Tegen Westerlo werd het 1-0. Daarna volgden opnieuw drie nederlagen waardoor de ploeg in de onderste regionen van het klassement terechtkwam. Tegen La Louvière werd de tweede overwinning van het seizoen geboekt. In een dolle drie minuten scoorde Moeskroen twee keer via Filekovic en Siljak.

 

Moeskroen slabakt verder en sprokkelt af en toe een puntje. Op 20 november kreeg het af te rekenen met de grootste nederlaag van de competitie, in het Roeselaarse Schiervelde eindigde de wedstrijd op een droge 5-0. Dat zorgde echter niet voor een negatieve sfeer, integendeel, de week erop won de ploeg met 3-6 in het Regenboogstadion. Nog eens twee weken later was het Moeskroen dat met 5-0 won, dit keer van Lierse.

 

De club kende in de loop van het seizoen heel wat trainerswissels. Broeckaert die aan het seizoen begon ontgoochelde en werd al gauw vervangen door assistent-trainer Gil Vandenbrouck. Die deed dat met verve maar wou niet aanblijven omwille van gezondheidsredenen. Paul Put was ondertussen aan de deur gezet bij Lierse en kreeg een kans bij Moeskroen. Toen echter bleek dat z’n aandeel in de gokaffaire groter was dan verwacht kreeg hij meteen de bons. Opnieuw mocht Vandenbrouck invallen. En ook deze keer met verve, hij zorgde ervoor dat Moeskroen enkele jaren opnieuw in de finale staat van de Beker van België. De vorige keer dat Moeskroen in de finale stond was in het seizoen 2001-2002, toen verloor het met 3-1 van Club Brugge.

 

De meest regelmatige speler bij Moeskroen was doelman Luzi. Hij toonde waarom hij ooit nog derde doelman bij Liverpool was. Hij toonde zich zelfzeker en goed in de luchtduels. Hij bezit ook een stalen karakter waarmee hij maar al te vaak in de clinch ging met de eigen supporters. Op een bepaald moment ging het zelfs zo ver dat hij niet mocht starten omwille van een vete. Hoe dan ook redde hij dit seizoen heel wat punten voor de Waalse club. De terugkeer van Marcin Zewlakov was een goede zet van het bestuur, hij zorgde ervoor dat de club wat meer slagkracht vooraan kreeg. Ook de terugkerende Steve Dugardein speelde een sterk seizoen.

 

Wie ontgoochelde was Ermin Siljak, vorig seizoen scoorde hij bij z’n debuut aan de lopende band. Er werd dan ook heel veel van hem verwacht. Dat kon hij niet brengen waardoor hij in slechts vijftien wedstrijden aan de bak kwam.