Sami El Anabi heeft opnieuw plezier gevonden in het voetbal. De in Luik geboren centrale verdediger beleeft een sterk seizoen in de Indonesische tweede klasse, waar hij zich in de kijker speelt als basisspeler.

Sami El Anabi, 24 jaar, heeft een bijzonder pad bewandeld sinds zijn debuut in het profvoetbal. Geboren in Luik en opgegroeid binnen de jeugdopleiding van Standard, werd hij later aanvoerder van de beloften van Excelsior Virton. Maar wat volgde was een wereldtournee die hem naar Spanje, Bulgarije, Marokko en uiteindelijk Indonesië bracht. 

Na zijn eerste profstappen in Spanje (Avila) en Bulgarije, waar hij voor twee clubs speelde, vertrok El Anabi naar Wydad Casablanca, de grootste club van Marokko, zijn geboorteland. Hier speelde hij vijf keer voor het U23-team. In januari 2024 maakte hij echter een onverwachte keuze door zich aan te sluiten bij Marsaxlokk in Malta. "Een vergissing," geeft hij nu toe, maar het avontuur bracht hem uiteindelijk naar een betere plek: Nusantara United in Indonesië. 

"Het is hier eindelijk weer goed”, vertelt El Anabi. "De afgelopen tijd had ik te maken met tegenslagen: verkeerde keuzes, blessures, problemen buiten het veld... Ik genoot niet meer van het spel. Maar in Indonesië ben ik weer gelukkig." Na zes succesvolle maanden bij Nusantara United, maakte hij de overstap naar Bekasi City in de tweede klasse, waar hij snel opviel als een van de beste verdedigers van de competitie. 

Onder de beste verdedigers van de competitie

Bij Bekasi City speelt El Anabi een sleutelrol in de ongeslagen Play-off-strijd tegen de degradatie. Dit seizoen werd hij zelfs gekozen als een van de drie beste verdedigers van de competitie. "Dit is mijn laatste kans om door te breken”, zegt hij. "Als het niet lukt, zou ik terugkeren naar België voor stabiliteit. Maar nu mijn carrière eindelijk weer in de juiste richting gaat, wil ik in Azië blijven." 

El Anabi is onder de indruk van Indonesië en het leven daar. "Ik moest wennen aan de hitte en de vochtigheid, maar het is hier geweldig. In tien maanden heb ik nog nooit iemand boos zien worden. De mensen zijn hier zo respectvol! Het voetbalsupporterspubliek is ook enorm. In de tweede klasse spelen we voor 15.000 tot 20.000 mensen, en in de eerste klasse soms wel 50.000." Indonesië investeert volop in voetbal en heeft zelfs dromen van het organiseren van een Wereldbeker in de toekomst. 

{READALSO}

Hoewel hij vorig jaar terug had kunnen keren naar België, besloot El Anabi om in Indonesië te blijven. "Ik was heel dichtbij om bij SL16 te tekenen, maar het was niet voorbestemd. Het draaide allemaal om het U23-quotum, wat uiteindelijk niet haalbaar was. Maar ik ben gelukkig met waar ik nu ben. Ik ben een professionele voetballer, en ik ben tevreden."