"België kan meedraaien in Europese subtop"

De laatste voorbereidingswedstrijden die onze nationale selectie tegen Nederland afwerkte, liepen niet van een leien dakje. Oranje won vorige woensdag met 0-1 in Berchem en hield onze Rode Duivels dankzij enkele discutabele beslissingen van de scheidsrechter ook donderdag in bedwang: 5-5. Belgisch bondscoach Benny Meurs uitte achteraf, ietwat verrassend, openlijk zijn teleurstelling over de resultaten.

Frustratie om budget

De Rode (zaal)Duivels moeten het immers met heel wat minder stellen dan de professionele top in Europa zoals Spanje, Portugal, Italië en zelfs Nederland. Waar de Belgische selectie enkel samen komt voor interlands, trainen onze noorderburen wekelijks tweemaal in de zaal.

“Ik werd misselijk toen ik hoorde met welk budget de Nederlandse Futsalploeg dit seizoen mag werken: 1,3 miljoen euro. Wij realiseren evenwaardige prestaties met 175.000 euro. Toch kampen we binnen onze selectie nog duidelijk met een niveauverschil op technisch en tactisch vlak tussen de oudere en jongere spelers. René Vandereycken kan zijn beste spelers oproepen en die in elk spelsysteem inpassen. Zij kennen al die systemen en positionele invullingen immers als hun broekzak. Wij hebben niet die luxe om vijf keer per week te trainen.”

Collectief

“Onze nationale ploeg moet het vooral hebben van zijn collectieve sterkte en enthousiasme. België beschikt niet over spelers die met individuele flitsen of ingevingen een wedstrijd kunnen beslissen, maar wel over een sterk uitgebalanceerde kern.”

Indien het Belgische Futsal hogerop wil, moet de professionalisering geoptimaliseerd worden. Geld en belangstelling spelen daar onmiskenbaar een enorme rol in. “Net daarom ben ik zo gebrand op de kwalificatie voor de EK-eindronde. Vorige week belde Stef Wijnants van de VRT me op. Hij vertelde mij dat ze de wedstrijden in de Lotto Arena zullen volgen voor Sportweekend. Dat kan ik alleen maar toejuichen.”

Media

“Het is enkel jammer dat die belangstelling er vorige maand nog niet was. Dan hadden we gemakkelijker sponsors kunnen aanspreken. We hebben de media nu eenmaal nodig. Indien de aandacht voor het Futsal groeit, komen er meer middelen vrij: meer geld, meer trainingsuren en betere spelers.”

Indien België haar middelen beter kan aanwenden, voorspelt Meurs ons land een grote toekomst in het Futsal. “We zullen niet in staat zijn om binnen twee jaar te winnen van Spanje, maar een vaste plek in de subtop kunnen we zeker afdwingen. We beschikken over de nodige kwaliteiten en goede voetballers, maar het ontbreekt ons aan een adequate opleiding. Daar begint en eindigt alles mee. Natuurlijk moeten clubs willen investeren in hun jeugd. Het kan niet dat alle talenten in hun tienerjaren vertrekken zonder dat de clubs daar een verdienstelijke vergoeding voor krijgen. Daar moet dringend verandering in komen.”

Synergie met veldvoetbal

In de eerste klasse werkt enkel Germinal Beerschot aan een zaalvoetbalproject. De jeugdspelers van de Antwerpse club krijgen begeleiding van Futsalclub F.T. Antwerpen. De andere eersteklassers volgen vooralsnog niet. “Dat is doodjammer”, meldt de bondscoach. “De jeugdploegen van eersteklassers trainen tot vier keer per week. Dan kunnen ze toch wekelijks één maal in zaal trainen?”

Meurs predikt vooral voor een samenwerking tussen het veldvoetbal en zaalvoetbal in de winter. “Van december tot februari worden er enorm veel wedstrijden afgelast. Jeugdspelers verleren op drie maanden tijd alles wat ze net hebben aangeleerd. Indien we de winterstop verlengen tot maart, kunnen we een zaalcompetitie of zaaltoernooien organiseren voor de jeugd. Daar kunnen scholen zelfs mee samenwerken. Iedere school beschikt immers over een turnzaal. Meer hoeft dat niet te zijn.”

Trage evolutie

Benny Meurs blikt met gemengde gevoelens terug op de zes jaar dat hij de Belgische selectie onder zijn hoede heeft. Een ding is zeker: het Belgische Futsal zit in de lift, maar de evolutie verloopt te traag. “Ik reis al jaren de wereld rond om het Futsal te promoten in naam van de FIFA. Hier in België komt het echter amper van de grond. Twee jaar geleden had ik een eerste afspraak met Jean Kindermans, hoofd opleidingen bij Anderlecht. Tijdens de krokusstage vorige maand zei hij dat ze er in Brussel nu pas klaar voor zijn.”

Auteur: Jeroen Pyl