Analyse Atlantische dromen
Foto: © SC
Daar is hij weer: de Atlantic League. De Schotse pers haalde afgelopen week het tien jaar oude idee weer boven. In de jaren '90 stond het conservatisme van de UEFA de oprichting van een grensoverschrijdende competitie in de weg. Hoe liggen de kaarten nu?
Atlantische dromen
Opinie door Anthony Van der Planken.
Het is niet toevallig dat uitgerekend de Schotse pers het oeroude Atlantic League - idee weer oprakelt. Net als België is Schotland diep weggezakt in het Europese voetbalmoeras. De Schotse nationale voetbalploeg was sinds 1998 op geen enkel groot toernooi aanwezig, en de clubs doen het in Europa tegenwoordig zelfs slechter dan hun Belgische soortgenoten. Bovendien zit het tussen de teams onderling ook flink scheef. Toen de Schotse Premier League twee jaar geleden zijn televisiecontract toewees aan betaalzender Setanta, was dat flink tegen de zin van de grote twee, Celtic en Rangers. De Old Firm verkoos de veilige weg van concurrent Sky, maar moest zich neerleggen bij de meerderheid. Anderhalf jaar later ging Setanta op de fles en bleven de clubs met lege handen achter. De Schotse Profliga aanvaardden een nieuw bod van Sky, maar dat bedroeg nog maar de helft van het Setanta-contract. Te weinig vonden Celtic en Rangers, zij wilden liever de rechten zelf benutten en een eigen tv-zender opstarten. De andere clubs dachten er opnieuw anders over.
De frustratie groeide, en leidde er toe dat de Old Firm opnieuw over de grens keek. Eerst werd er over een verhuis naar de Engelse Premier League gesproken, maar dat bleek al gauw een utopie. Dan maar de Atlantic League, moeten ze in Schotland gedacht hebben.
Eind jaren '90 werd er in Europa al druk gespeculeerd over de oprichting van zo'n grensoverschrijdende competitie. Die moest de beste teams uit Schotland, België, Nederland, Portugal en Scandinavië omvatten. Het idee stierf echter een stille dood. Er bleken een hoop praktische bezwaren te zijn, en bovendien was de UEFA radicaal tegen.
Tien jaar laten liggen de kaarten toch enigzins anders. Van het conservatisme bij de clubs blijft nog weinig over. Het Schotse en Belgische voetbal is de laatste jaren nog dieper weggezakt en ook in Nederland lijkt men stilaan te beseffen dat de gouden jaren niet snel zullen terugkeren. De ommezwaai die de UEFA maakte, is zowaar nog groter. Onder voormalig voorzitter Lennart Johansson was de Europese Voetbalbond radicaal tegen elke vorm van grensoverschrijdene competitie. Zijn opvolger Michel Platini is een stuk minder conservatief. De Fransman wil de kloof tussen de grote en kleine voetballanden versmallen en ziet in de oprichting van een aantal gezamelijke competities een mogelijke oplossing. Platini sprak zelfs al openlijk zijn steun uit voor een Bene-Liga. Een Atlantic League is echter nog een stapje verder, want in tegenstelling tot de Bene-Liga zou ze wel concurrentie kunnen betekenen voor UEFA's Champions of Europa League.
Maar het zijn toch vooral de praktische aspecten die het grootste bezwaar vormen. De Atlantic League moet de bestaande nationale competities vervangen, maar biedt uiteraard enkel plaats aan de topteams van elk land. Niemand die lijkt te weten wat er met de Sint-Truidens, Rodas en Motherwells van deze wereld moet gebeuren. Maken zij kans om via de nationale competitie te promoveren naar de Atlantic League, of krijgen we een gesloten clubje waarin de top verzekerd is van zijn plekje? Wat gebeurt er trouwens met de Europese tickets?
Bovendien dreigt een seizoen Atlantic League wel erg zwaar te worden. Een reisje Amsterdam - Luik valt heus wel mee (Barcelona - Madrid is veel zwaarder), maar een weekendje Lissabon - Kopenhagen wordt al een stuk lastiger, zeker als er midweeks nog gevoetbald moet worden in de Europa of Champions League.
Misschien kan een tripje richting de States soelaas bieden. In de Amerikaanse MLS wordt ondertussen al vijftien jaar in twee aparte regionale divisies gevoetbald. Pas na 30 wedstrijden ontmoeten de beste teams uit de Eastern en Western Conference elkaar in de play-offs. De Atlantic League zou dezelfde formule kunnen hanteren: een Northern Conference met de beste veertien teams uit Zweden, Noorwegen, Denemarken en Finland, en een Southern Conference met de beste clubs uit België, Nederland en Schotland. De beste teams uit beide competities -eventueel aangevuld met de top uit Portugal- strijden dan na het seizoen om de Atlantic League - titel en de bijhorende vetpotten.
Het hele Atlantic League - idee lijkt alvast het bestuderen waard. Misschien wordt het tijd dat de verschillende partijen eens effectief aan tafel schuiven om te praten, want met steeds weer hetzelfde geleuter in de pers geraakt ons voetbal geen stap verder. Dan blijft het bij Atlantische dromen.
Opinie door Anthony Van der Planken.
Het is niet toevallig dat uitgerekend de Schotse pers het oeroude Atlantic League - idee weer oprakelt. Net als België is Schotland diep weggezakt in het Europese voetbalmoeras. De Schotse nationale voetbalploeg was sinds 1998 op geen enkel groot toernooi aanwezig, en de clubs doen het in Europa tegenwoordig zelfs slechter dan hun Belgische soortgenoten. Bovendien zit het tussen de teams onderling ook flink scheef. Toen de Schotse Premier League twee jaar geleden zijn televisiecontract toewees aan betaalzender Setanta, was dat flink tegen de zin van de grote twee, Celtic en Rangers. De Old Firm verkoos de veilige weg van concurrent Sky, maar moest zich neerleggen bij de meerderheid. Anderhalf jaar later ging Setanta op de fles en bleven de clubs met lege handen achter. De Schotse Profliga aanvaardden een nieuw bod van Sky, maar dat bedroeg nog maar de helft van het Setanta-contract. Te weinig vonden Celtic en Rangers, zij wilden liever de rechten zelf benutten en een eigen tv-zender opstarten. De andere clubs dachten er opnieuw anders over.
De frustratie groeide, en leidde er toe dat de Old Firm opnieuw over de grens keek. Eerst werd er over een verhuis naar de Engelse Premier League gesproken, maar dat bleek al gauw een utopie. Dan maar de Atlantic League, moeten ze in Schotland gedacht hebben.
Eind jaren '90 werd er in Europa al druk gespeculeerd over de oprichting van zo'n grensoverschrijdende competitie. Die moest de beste teams uit Schotland, België, Nederland, Portugal en Scandinavië omvatten. Het idee stierf echter een stille dood. Er bleken een hoop praktische bezwaren te zijn, en bovendien was de UEFA radicaal tegen.
Tien jaar laten liggen de kaarten toch enigzins anders. Van het conservatisme bij de clubs blijft nog weinig over. Het Schotse en Belgische voetbal is de laatste jaren nog dieper weggezakt en ook in Nederland lijkt men stilaan te beseffen dat de gouden jaren niet snel zullen terugkeren. De ommezwaai die de UEFA maakte, is zowaar nog groter. Onder voormalig voorzitter Lennart Johansson was de Europese Voetbalbond radicaal tegen elke vorm van grensoverschrijdene competitie. Zijn opvolger Michel Platini is een stuk minder conservatief. De Fransman wil de kloof tussen de grote en kleine voetballanden versmallen en ziet in de oprichting van een aantal gezamelijke competities een mogelijke oplossing. Platini sprak zelfs al openlijk zijn steun uit voor een Bene-Liga. Een Atlantic League is echter nog een stapje verder, want in tegenstelling tot de Bene-Liga zou ze wel concurrentie kunnen betekenen voor UEFA's Champions of Europa League.
Maar het zijn toch vooral de praktische aspecten die het grootste bezwaar vormen. De Atlantic League moet de bestaande nationale competities vervangen, maar biedt uiteraard enkel plaats aan de topteams van elk land. Niemand die lijkt te weten wat er met de Sint-Truidens, Rodas en Motherwells van deze wereld moet gebeuren. Maken zij kans om via de nationale competitie te promoveren naar de Atlantic League, of krijgen we een gesloten clubje waarin de top verzekerd is van zijn plekje? Wat gebeurt er trouwens met de Europese tickets?
Bovendien dreigt een seizoen Atlantic League wel erg zwaar te worden. Een reisje Amsterdam - Luik valt heus wel mee (Barcelona - Madrid is veel zwaarder), maar een weekendje Lissabon - Kopenhagen wordt al een stuk lastiger, zeker als er midweeks nog gevoetbald moet worden in de Europa of Champions League.
Misschien kan een tripje richting de States soelaas bieden. In de Amerikaanse MLS wordt ondertussen al vijftien jaar in twee aparte regionale divisies gevoetbald. Pas na 30 wedstrijden ontmoeten de beste teams uit de Eastern en Western Conference elkaar in de play-offs. De Atlantic League zou dezelfde formule kunnen hanteren: een Northern Conference met de beste veertien teams uit Zweden, Noorwegen, Denemarken en Finland, en een Southern Conference met de beste clubs uit België, Nederland en Schotland. De beste teams uit beide competities -eventueel aangevuld met de top uit Portugal- strijden dan na het seizoen om de Atlantic League - titel en de bijhorende vetpotten.
Het hele Atlantic League - idee lijkt alvast het bestuderen waard. Misschien wordt het tijd dat de verschillende partijen eens effectief aan tafel schuiven om te praten, want met steeds weer hetzelfde geleuter in de pers geraakt ons voetbal geen stap verder. Dan blijft het bij Atlantische dromen.
Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief
