Column Kerstvoetbal
Foto: © SC
Volg Voetbalkrant nu via WhatsApp!
Stiekem hebben we toch een beetje medelijden met de Pro League: net nu de clubs beslisten om voor het eerst tijdens de feestdagen door te spelen, beleeft België zijn eerste witte Kerst sinds 1986.
Meteen wordt het kerstvoetbal en bij uitbreiding de hele competitiehervorming in vraag gesteld.
Tegenstanders van de hervormingen grijpen het strenge winterweer aan om meteen te pleiten voor een terugkeer naar de oude competitie, zonder kerstvoetbal en zonder play-offs. Nochtans is dat een wel erg makkelijke conclusie. De voorbije jaren werd er immers net zo goed tot vlak voor kerst gevoetbald. De kans op sneeuw is in januari of februari zelfs statistisch groter dan in de kerstperiode. Wie dus tegen kerstvoetbal pleit, moet consequent zijn, en ook een zomercompetitie met voetbal van maart tot november steunen.
De echte reden voor de problemen is trouwens niet het kerstvoetbal an sich, maar wel de overvolle kalender. En zo komen we terecht bij de competitiehervorming, waardoor de beste zes teams dit seizoen veertig speeldagen moeten afwerken. Daarom meteen de hele hervorming terugdraaien, gaat echter te ver. De hervorming heeft wel degelijk zijn voordelen en verdient een serieuze kans. Mede dankzij de hervorming kon de Belgische top drie de afgelopen maanden meer roteren in de eigen competitie, waar het Europees de vruchten van kon plukken. Bovendien krijgt het kampioenschap extra spankracht door de interessante strijd om plaatsen vijf en zes.
Het is vooral de speelkalender waar aan gesleuteld moet worden. Er zijn wel degelijk aanpassingen mogelijk zonder de competitiehervorming zelf op de helling te zetten. We denken dan in de eerste plaats aan het bekertoernooi, waar in zowel de kwart- als in de halve finales met heen- en terugwedstrijden wordt gewerkt. In een aantal buurlanden is dat niet het geval. Door slechts één wedstrijd te spelen in beide fases, zou men per seizoen al twee speeldagen uitsparen.
Misschien wordt het ook tijd om vroeger aan het seizoen te beginnen, zoals de kalendercommissie vorig seizoen al voorstelde. De (kleinere) clubs zagen het niet zitten om al half juli te starten, vooral uit vrees voor een lage opkomst van supporters. Nochtans lijken de financiële gevolgen daarvan kleiner dan extra midweekvoetbal, zoals nu het geval zal zijn. Bovendien zou het de topteams een betere voorbereiding geven voor de Europese voorrondewedstrijden, die steeds vroeger beginnen.
Een laatste stap, wellicht de meest controversiële, is een verdere inkrimping van de competitie. Studies tonen aan dat er in België eigenlijk slechts plaats is voor maximum veertien topteams. Net daarom is het jammer dat het reglement voorschrijft dat bij een faillissement van Moeskroen er geen rechtstreekse daler meer is. Een gemiste kans, want het zou een eerste aanzet tot een verdere inkrimping van competitie én speelkalender kunnen zijn.
Tegenstanders van de hervormingen grijpen het strenge winterweer aan om meteen te pleiten voor een terugkeer naar de oude competitie, zonder kerstvoetbal en zonder play-offs. Nochtans is dat een wel erg makkelijke conclusie. De voorbije jaren werd er immers net zo goed tot vlak voor kerst gevoetbald. De kans op sneeuw is in januari of februari zelfs statistisch groter dan in de kerstperiode. Wie dus tegen kerstvoetbal pleit, moet consequent zijn, en ook een zomercompetitie met voetbal van maart tot november steunen.
De echte reden voor de problemen is trouwens niet het kerstvoetbal an sich, maar wel de overvolle kalender. En zo komen we terecht bij de competitiehervorming, waardoor de beste zes teams dit seizoen veertig speeldagen moeten afwerken. Daarom meteen de hele hervorming terugdraaien, gaat echter te ver. De hervorming heeft wel degelijk zijn voordelen en verdient een serieuze kans. Mede dankzij de hervorming kon de Belgische top drie de afgelopen maanden meer roteren in de eigen competitie, waar het Europees de vruchten van kon plukken. Bovendien krijgt het kampioenschap extra spankracht door de interessante strijd om plaatsen vijf en zes.
Het is vooral de speelkalender waar aan gesleuteld moet worden. Er zijn wel degelijk aanpassingen mogelijk zonder de competitiehervorming zelf op de helling te zetten. We denken dan in de eerste plaats aan het bekertoernooi, waar in zowel de kwart- als in de halve finales met heen- en terugwedstrijden wordt gewerkt. In een aantal buurlanden is dat niet het geval. Door slechts één wedstrijd te spelen in beide fases, zou men per seizoen al twee speeldagen uitsparen.
Misschien wordt het ook tijd om vroeger aan het seizoen te beginnen, zoals de kalendercommissie vorig seizoen al voorstelde. De (kleinere) clubs zagen het niet zitten om al half juli te starten, vooral uit vrees voor een lage opkomst van supporters. Nochtans lijken de financiële gevolgen daarvan kleiner dan extra midweekvoetbal, zoals nu het geval zal zijn. Bovendien zou het de topteams een betere voorbereiding geven voor de Europese voorrondewedstrijden, die steeds vroeger beginnen.
Een laatste stap, wellicht de meest controversiële, is een verdere inkrimping van de competitie. Studies tonen aan dat er in België eigenlijk slechts plaats is voor maximum veertien topteams. Net daarom is het jammer dat het reglement voorschrijft dat bij een faillissement van Moeskroen er geen rechtstreekse daler meer is. Een gemiste kans, want het zou een eerste aanzet tot een verdere inkrimping van competitie én speelkalender kunnen zijn.
Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief
Eupen
KV Kortrijk
Union SG
RWDM
Charleroi
