Analyse Openda en De Ketelaere, van Duivels naar geesten

Roméo Lavia en Johan Bakayoko blesseerden zich, maar met Zeno Debast, Charles De Ketelaere en Loïs Openda gingen er nog drie toppers naar het EK U21 in Georgië. Het zorgde voor heel wat verwachtingen.

Spelers die er een dik halfjaar geleden nog bij waren op het WK in Qatar, nu klaar voor een EK voor beloften in Georgië. Al brachten ze weinig bij.

Debast sterk

De uiteindelijke schlemiel van het toernooi is Zeno Debast geworden met zijn late strafschopfout tegen Portugal. Maar hij speelde wel een goed toernooi.

Samen met Koni De Winter toonde hij potentieel achterin. Zeker tegen Nederland hielden ze knap de nul, ook tegen Portugal verdedigde hij lange tijd.

Offensief toonden de jonge Duivels zich echter onmondig. En dat leverde ook heel wat kritiek op. Loïs Openda probeerde wel, maar miste ook een aantal grote kansen. Hij speelde ook steeds geagiteerder en met minder glimlach op het gezicht.

Bart Verbruggen hield hem tegen Nederland van een doelpunt, daarna haalde hij zijn niveau simpelweg niet meer. Jammer, maar zijn balverliezen leverden ook druk op van het thuisland.

Maar het kan nog erger, want wat te zeggen van Charles De Ketelaere? Hij heeft nogmaals duidelijk gemaakt dat hij in een vorm- en vertrouwenscrisis zit.

Grote kansen missen, pech in de afwerking en continu zoekende. Zonder iets of iemand te vinden vaak. Hij lijkt dieper dan ooit te zitten.

Geen verrassing

Rest de vraag: is dat gezien het seizoen van de Rode Duivel in Milaan echt een verrassing? Neen. En bij Openda duurde het seizoen heel lang. 

Misschien was het beter geweest om een aantal jonkies mee te sturen die wél zin en vertrouwen hadden. Spelers als Siquet, Keita, Deman en Vertessen toonden wél waartoe ze in staat waren.