Casa Hogar, de geest van Mexico '86
Foto: © SC
Mexico '86 ligt inmiddels al meer dan 20 jaar achter ons. Voor de voetballeken onder ons: in 1986 zette de Belgische nationale voetbalploeg op het WK in Mexico de beste prestatie ooit neer op een groot toernooi. De troepen van wijlen Guy Thys strandden er in de halve finale. In de nasleep van dat WK werd er niet alleen sportief een diepe nadruk nagelaten. Ook op menselijk vlak lieten de Rode Duivels van zich spreken: Casa Hogar werd opgericht.
Die tijd van toen
Eerst even recapituleren. De Rode Duivels speelden, ondanks een magere start, een ijzersterk toernooi. Met Jean-Marie Pfaff in doel kwam België doorheen het toernooi meer en meer op stoom. België stootte door naar de kwartfinales en botste in de halve finales uiteindelijk op het Argentinië van Diego Maradona. Die schakelde België uit met twee doelpunten. België werd pas vierde, maar dat werd in België gevierd alsof we wereldkampioen waren. De spelers werden bij hun terugkeer op de Grote Markt van Brussel door een mensenzee opgewacht.
In Mexico gebeurde het wel eens dat de spelers gingen wandelen. Dat gebeurde meestal in de rijkere wijken van Toluca, waar de Rode Duivels logeerden. Maar soms kwamen de spelers in een armer gedeelte van de stad terecht en daar viel hen meteen op dat er heel wat arme straatkinderen door de straten dwaalden. Dat raakte een deel van de spelers, waarop er heel wat gebrainstormd werd over een mogelijke oplossing. Uiteindelijk werd onder impuls van Jan Ceulemans, Eric Gerets en vooral Michel D’Hooghe de ‘Acción Diablos Rojos de Belgica’ opgericht, een tehuis voor straat– en weeskinderen. Dat tehuis is er nu nog steeds en er is ondertussen al heel wat veranderd.
Verwaarloosde kinderen
“We zagen daar duizenden kinderen waarvan de enige warmte in hun leven de zon was, voor de rest was hun leven een hel. Daarop zijn we naar de gouverneur van Toluca gestapt, samen met de directeur van het hotel die ook een groot bezieler is van het project. Dat bracht niet veel soelaas, maar toch slaagden we erin een huis met drie slaapkamers te bekomen. Goed voor een 24-tal kinderen. In het begin waren er vooral oudere kinderen, maar dat bleek niet de goede oplossing te zijn, omdat hun opvoeding al gedeeltelijk gevormd is”, vertelt bezieler Michel D’Hooghe. “Van toen af aan hebben we ons vooral over de jonge kinderen ontfermd."
Ondertussen zijn er in Toluca vijf zo’n tehuizen. Omdat ze in Mexico niet graag geholpen worden door het buitenland, nam de Mexicaanse overheid een voorbeeld aan Casa Hogar. Er zijn nu dan ook veel minder straatkinderen in Mexico. “In vijf achtergestelde wijken werden er, naast de tehuizen, ook nog eens bibliotheca’s opgericht. In totaal zijn het er al zes. Daar kunnen de kinderen uit de buurt naar school gaan. Het is ook een cultureel centrum voor volwassenen die er kunnen leren lezen en schrijven. We hopen om er ooit 10 bibliotheca’s te hebben, dat zou al heel mooi zijn.”
Éénmansproject
De spelers van toen trekken zich nu nog maar bitter weinig van het project aan. Enkel de toenmalige bondsvoorzitter Michel D'Hooghe en de toenmalige directeur van het hotel van de Belgen, Mr. Martinez, trekken zich het lot van Casa Hogar nog aan. “Jaarlijks hebben we nog zo'n 6 miljoen frank nodig voor Casa Hogar. Die wordt betaald door een VZW bestaande uit 26 firma’s die jaarlijks 2.500 euro betalen en 26 firma’s die jaarlijks 1.250 euro betalen", gaat Michel D’Hooghe verder. Daarnaast wordt er nog 25.000 euro verzameld door voordrachten van D’Hooghe plus nog eens 25.000 euro door een jaarlijkse benefietavond georganiseerd in het casino. Hoe de toekomst van Casa Hogar eruit ziet eens Michel D’Hooghe ermee ophoudt is nog onduidelijk, maar vast staat dat de geest van de Belgische succesploeg in Toluca zal blijven ronddwalen.
Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief
OH Leuven
