Fans ten strijde: supporters kunnen zich in de eigen voet schieten

Als sterke man bij Westerlo heeft Herman Wijnants al heel wat watertjes doorzwommen in het voetbal. Onder zijn bewind steeg de Kempense provincieclub eind jaren '90 naar eerste klasse met de bekerwinst in 2001 als ultieme bekroning. Toen de club twee seizoenen geleden degradeerde uit de hoogste afdeling, leerde hij de keerzijde van de medaille kennen. Hoe aanschouwt hij deze negatieve trend omtrent de supportersopstanden?

 “Als een manager in zijn persoonlijke sfeer bedreigd wordt (alluderend op de kassei-historie, nvdr.), dan is niemand nog gerust om zich voor een club te engageren. Zo riskeer je dat het bestuur op een dag beslist: Trek er je plan mee! Supporters moeten oppassen voor het omgekeerde effect van protestacties.”

“Een voorzitter manifesteert zich ten voordele van de sportgemeenschap en lokt daarmee duizenden fans naar de club”, gaat Wijnants verder. “Ik zeg altijd, voetbal is een spel met een geluksfactor van 70%. Het mag niet de norm zijn dat je het stadion op stelten zet als het even wat minder gaat.”

“Je riskeert dat het bestuur op een dag beslist: Trek er je plan mee!”

Zou een overkoepelend orgaan een middel kunnen zijn om supportersprotesten in te perken? “De cel tegen hooliganisme heeft in het verleden veel effect gehad, maar ik denk dat de eersteklassers zich individueel over deze nieuwe situatie moeten beraden. In elke club heb je 2% van de fans dat zich niet weet te gedragen. Die groep moet je trachten te filteren. De rol van spotters en camera’s is hierin cruciaal.”

“Zo begrijp ik niet dat supporters er nog in slagen om bengaals vuurwerk binnen te smokkelen. Het vuur dat de fans van Racing Genk vorig weekend op het Lisp ontstaken, was niet het werk van één persoon. Daar moeten de ordediensten met de moderne middelen die voor handen zijn veel strenger in optreden.”