WK-dagboek dag 2: Kamp van de Belgen en Arena Corinthians (bijna af)

Sander De Graeve in São Paulo

Onze tweede dag begon met een race tegen de klok richting het trainingskamp van de Belgen. Het verkeer in São Paulo gooide roet in het eten, maar toch kwamen we heelhuids aan in het Jupiler perscentrum voor de interviews. Het moet gezegd, onze nationale ploeg heeft een goed onderkomen gevonden. Wat we al van het complex zagen, zag er goed uit. Piekfijne trainingsvelden en mooie werkomstandigheden voor de pers.

Gisteren werden de Rode Duivels als enthousiast toegejuicht door de plaatselijke bevolking en op weg naar het trainingskamp viel ons op dat ze al een tijdje met een Rode Duivels-gekte kampen in het kleine Mogi das Cruzes. Overal zijn Belgische vlaggen te vinden, een schooltje schilderde zelfs een vlag op de muur van de speelplaats, broederlijk naast de Braziliaanse variant.

Die zie je trouwens werkelijk overal. Bij elk stoplicht word je wel een vlag, een petje of een spiegelhoesje aangeboden. Naast de straat staan tientallen venters met shirts, vlaggen en andere voetbalgadgets. Op weg naar het kamp kwamen we trouwens voor het eerst op de kleinere wegen terecht. Putten en iets te hoge vluchtheuvels zijn er schering en inslag. De Brazilianen hebben wel een neus voor zaken. Bij elke hindernis die iets te gortig is vindt je namelijk een carrosserie of bandenzaak. Op drie kilometer kwamen we er zo een stuk of acht tegen.

Na het bezoek bij de Rode Duivels trokken we naar de Arena Corinthians voor een eerste glimp van waar het morgen allemaal moet gebeuren voor de Seleçao. Maandenlang kregen we doemscenario's te horen over de gereedheid van het stadion. Toen we het gisteravond aanschouwden leek het zo goed als klaar. Enkele zitjes kregen nog snel een likje verf en de frisdrankfrigo's werden nog uit de containers gehaald, maar voor het overige is São Paulo er klaar voor. Wij zijn dat ook, laat het maar snel beginnen.