Valerengen; een bewogen week

Sinds vorig weekend is er geen dag voorbij gegaan of er gebeurde wel iets bij mijn voormalige club. Zo kondigde Tor Ole Skullerud, de hoofdtrainer, nam vorige week ontslag. Hij vertelde dat zijn batterij leeg was en dat hij niet verder kon aanblijven in zijn functie. Martin Andresen, de spelende trainer lag al langer onder vuur maar wou geen stap opzij zetten. Hij vond het geen goed moment om dat te doen, nu Valerengen met zo’n slechte sportieve resultaten kampt. Het was een publiek geheim dat hij door de leiding van de club niet meer openlijk gesteund werd.

Bommetje

En toen lanceerde een Noorse krant een bommetje. Een journalist van NRK zou te weten gekomen zijn dat Andresen, bij een eventueel ontslag, een opstapvergoeding zou krijgen van tien miljoen Noorse Kronen, dat is om en bij een miljoen euro. Het nieuws had niet op een slechter moment kunnen naar buiten komen. Valerengen heeft het financieel immers niet breed. De ploeg moet het momenteel stellen zonder een flink aantal spelers die wegens blessures niet beschikbaar zijn. De club is dan ook naarstig op zoek naar versterkingen maar kan de hoge transferprijzen niet betalen. De onthulling van NRK verklaarde natuurlijk wel een aantal zaken zoals waarom Martin zelf niet wou opstappen en waarom de clubleiding weinig of geen commentaar wilden geven op de gang van zaken.

Geloofwaardigheid

Twee dagen na de onthulling van het “financiële valscherm” van Andresen en het vertrek van Skullerud stapte een andere persoon op bij VIF, Raymond Johansen. Hij is de leider van een politieke partij. Op veertien september zijn het nationale verkiezingen waarbij hij zich kandidaat stelt. Naar zijn eigen zeggen was het beter dat er iemand aan het bewind komt van de club die zich voor de volle honderd procent op de club kan concentreren. Hij zelf vindt dat hij zich niet op twee zulke belangrijke jobs kan focussen en kiest voor zijn partij. Het feit dat het verkiezingen zijn, heeft enkele interessante details aan het licht gebracht. Zo trok Johansen, leider van de Arbeiderspartij, hard van leer tegen de hoge ontslagpremies die managers en bedrijfsleiders krijgen. Pikant detail; de oppositiepartijen pakten uit in verschillende kranten met een grote foto van Johansen die toekijkt hoe Martin Andresen zijn contract, met ontslagvergoeding van een miljoen euro, ondertekent. Zijn geloofwaardigheid kreeg zo kort voor de verkiezingen natuurlijk een flinke deuk.

Kritiek

Kritiek uiten is makkelijk. Ik heb het zelf maar een keer gedaan, tijdens mijn periode bij Standard. Op dat moment vond ik het terecht wat ik toen zei. Als ik er nu op terugkijk, vind ik het jammer. Standard was toen mijn werkgever en de club was en is nog steeds een grote club. Wat ik uit die ervaring geleerd heb is dat hoe groot of klein een club ook is, er is overal wel iets aan de hand. Het zou voor mij nu eenvoudig zijn om vuile was over Valerengen buiten te hangen. Dat ga ik dus zeker niet doen, in de eerste plaats omdat ik nog teveel vrienden heb bij de club. In de tweede plaats omdat het niet aan mij om is om bepaalde dingen naar buiten te brengen.

Ik vind het allemaal bijzonder jammer hoe het er aan kan toegaan. In het bijzonder voor Tor Ole Skullerud. Hij is een fijn mens en weet hoe de voetbalwereld in mekaar zit. Spijtig genoeg denk ik dat hij te braaf is. Ik heb hem gedurende onze samenwerking nooit weten boos worden. En ik kan je verzekeren dat hij af en toe in zich zijn recht zou geweest zijn moest hij wel eens uit zijn sloffen geschoten zijn.

Ik gun Tor dan ook de nodige vakantie om zijn batterijen terug op te laden en wens hem veel succes in zijn verdere trainer loopbaan.

Tot volgende week

Sportieve viking groeten.

David Brocken

Foto: Raymond Johansen bij de ondertekening van het contract van Andresen (Scanpix)