Zweedse Allsvenskan opnieuw van start

 

 

 

 

Elfsborg won vorig jaar voor het eerst in 45 jaar de Zweedse titel. De ploeg uit Borås is ook dit jaar een van de grote kandidaten. Elfsborg slaagde erin om zijn kampioenenploeg bij elkaar te houden, en heeft er met James Keene, een van de grote revelaties van vorig seizoen, een erg goeie spits bijgehaald. De ploeg rond Zweeds international Anders Svensson heeft er een degelijke Royal League-campagne opzitten, en ook de oefenwedstrijden naar aanloop van het nieuwe seizoen waren bevredigend. Als ze hun ploeg ook tijdens de zomer kunnen samenhouden, is Elfsborg een grote kanshebber om zichzelf op te volgen.

 

 

Helsingborg was vorig jaar ontegensprekelijk dè ploeg van de tweede seizoenshelft. De rood-blauwen speelden een verschrikkelijke heenronde, waarbij ze zelfs met de degradatiezone flirtten, maar de komst van de nieuwe trainer Stuart Baxter en de terugkeer van Henrik Larsson naar het oude nest zorgde voor een immense ommekeer. Helsingborg verloor in de terugronde nog amper punten en eindigde zo alsnog op een derde stek. Tijdens de winter verloren ze met Larssons aanvalspartner Luton Shelton en middenvelder Andreas Granqvist wel twee belangrijke pionnen, en voorlopig werden nog geen echte vervangers aangeworven. Indien Helsingborg er toch in slaagt hun vertrek op te vangen, geldt het als een van de grote titelfavorieten.

 

 

Vorig seizoen draaide voor Malmö uit op een grote ontgoocheling. De eeuwige Zweedse topper eindigde op een erg bedenkelijke zevende plaats. Maar Malmö is en blijft Malmö, en is dus ook dit jaar een van de titelkandidaten. De ploeg uit Zuid-Zweden wierf een aantal interessante spelers aan, waaronder middenvelder Ola Töivvonen (Örgryte IS) en verdediger Jimmy Dixon (BK Häcken). Het aanvalsduo Junior en Jonathan Johansson geldt bovendien als een van de meest gerespecteerde in Zweden. Na twee mislukte seizoenen is de honger naar een nieuwe titel groot in Malmö, dus aan motivatie kan geen gebrek zijn.

 

 

Net als Malmö draaide ook de andere topper, Djurgården, een erg zwak seizoen in 2006. De ploeg uit Stockholm vond bijzonder moeilijk de weg naar de netten en eindigde op rang zes. Maar als de totnogtoe meest succesvolle ploeg van het nieuwe millennium gaat Djurgården ook dit seizoen op zoek naar de titel. Het haalde een comlpleet nieuwe trainersstaf binnen, die voor de nodige tactische veranderingen moet en wil zorgen. Bovendien hopen ze er in de hoofdstad nog steeds op dat Quirinho, de Braziliaanse spits die vorig jaar voor veel geld werd binnegehaald maar de torenhoge verwachtingen op geen enkel moment kon inlossen, alsnog zijn draai vindt in de ploeg.

 

 

Net als de grote stadsrivaal Djurgården wordt AIK gezien als een van de klassiekers in het Zweedse voetbal. De degradatie twee seizoenen geleden kwam dan ook als een schok, maar zoals verwacht was het verblijf in tweede klasse van erg korte duur. Er werd verwacht dat AIK bij zijn terugkeer naar de hoogste klasse vorig jaar weinig problemen zou hebben om zich ergens in de middenmoot te handhaven. De hoofdstedelingen deden echter nog veel beter: ze speelden een ijzersterk seizoen met fris en verrassend voetbal, en namen veel sneller dan verwacht opnieuw hun plaats aan de top van het Allsvenskan in, met een tweede plaats op één puntje van kampioen Elfsborg. Door dit onverwacht snelle succes krijgt AIK nu uiteraard meteen het etiket van titelkandidaat opgeplakt, wat ongetwijfeld voor de nodige druk zal zorgen. Bovendien is de concurrentie nu veel beter op de spelstijl van  AIK voorbereid, waardoor het erg moeilijk zal worden om even goed of zelfs beter te doen.

 

 

 

 

Net als in 2005 speelde Kalmar vorig jaar een erg degelijk seizoen, met een vijfde plaats als resultaat. De ploeg uit Småland toonde daarmee dat ze zich als een sterke middenmoter geëtableerd heeft sinds ze in 2003 de promotie naar de hoogste klasse afdwong. Dit jaar is Kalmar, dat uitgaat van een stevige organisatie en goed verdedigend voetbal, mogelijk klaar voor de sprong naar de top. Het heeft met de topscorer van vorig jaar, Ari da Silva Ferreira, een van de absolute topspitsen in de Allsvenskan in de rangen, en haalde bovendien een aantal versterkingen binnen. De ploeg wordt dit seizoen dan ook gezien als een gevaarlijke outsider voor de titel.

 

 

Halmstad, dat in 2004 nog vice-kampioen werd, heeft er twee ontgoochelende seizoenen opzitten, waarin het zelfs een tijdlang tegen de degradatie moest vechten. Toch beschikt Halmstad de nodige kwaliteit binnen de ploeg, en het ondermaats presteren was dan ook deels te wijten aan het nodige blessureleed. Dit seizoen kan echter al meteen van een heel ander allooi zijn. Als antwoord op het grote probleem van vorig jaar – het gebrek aan goals – werd dit jaar een aantal nieuwe spitsen binnengehaald. Bovendien tekende Dusan Djuric een nieuw contract, wat erop wijst dat de flankspeler die al jaren als supertalent beschouwd wordt, eindelijk klaar is om een leidersrol op zich te nemen.

 

 

 

 

Net als de meeste andere topteams heeft ook IFK Göteborg er een teleurstellend seizoen opzitten. Vooral de defensie, de laatste jaren nochtans het sterkste onderdeel van de ploeg, toonde zich erg onregelmatig. Verbetering lijkt voorlopig niet in zicht: door haar slechte financiële situatie kon de club zich niet echt versterken, waardoor ze het dit seizoen vooral met getalenteerde, maar (nog) onervaren jongeren moet stellen. Een plaats in de middenmoot lijkt dan ook dit jaar opnieuw weggelegd voor de traditieclub.

 

 

Hammarby begon uitstekend aan het vorige seizoen, en leek een tijdlang de grootste kandidaat voor de titel. In de terugronde liep het echter heel wat minder voor de ploeg uit Stockholm: ze bleef punten verliezen, kreeg ook nog eens drie strafpunten aangesmeerd na de uit de hand gelopen derby tegen Djurgården, en had bovendien af te rekenen met een rist spelers die op uitkijk naar een andere ploeg lagen. De vrees voor een leegloop bleek gegrond, want een hele rist belangrijke spelers zocht tijdens de winter andere oorden op, onder hen afweerchef Max von Schlebrügge die naar Anderlecht trok. De ploeg slaagde er niet in de nodige vervangers aan te trekken, waardoor opnieuw meedingen naar de titel dit seizoen bijzonder moeilijk wordt voor Hammarby.

 

 

Hoewel Örebro dit jaar een van de drie nieuwkomers is, wordt deze ploeg algemeen aanzien als een gevestigde eersteklasser. Financiële problemen leidden in 2004 echter tot een noodgedwongen degradatie, en het duurde twee jaar vooraleer Örebro de promotie kon afdwingen. Nu is “ÖSK” echter terug op het hoogste niveau, en het beschikt nog steeds over een groot deel van de spelers die in 2004 nog met de club in de Allsvenskan speelden. De ploeg heeft dus de nodige ervaring op het hoogste niveau om zich opnieuw in de hoogste klasse te kunnen handhaven.

 

 

Voor het tweede jaar op rij wist Gefle IF de degradatie te ontwijken. Het eindigde vorig seizoen op de negende plaats, een indrukwekkend resultaat gezien het beperkte budget van de club. Dit resultaat was vooral te danken aan de stevige thuisreputatie van de ploeg en aan de komst van middenvelder René Makondele (ex-DJurgården), die zich ontpopte tot een van de revelaties. Gefle zag deze winter een aantal belangrijke verdedigers vertrekken, maar het slaagde erin om Makondelé in de club te houden. In een normale situatie met twee of drie degradatieplaatsen zou de ploeg opnieuw tot de degradatiekandidaten behoren, met gezien dit seizoen slechts een ploeg degradeert, moet Gefle in staat zijn zonder al te grote problemen opnieuw het behoud af te dwingen.

 

 

 

 

Brommapojkarna promoveerde ietwat verrassend naar de Allsvenskan nadat het vorig seizoen derde eindigde in de tweede klasse en de daaropvolgende playoffs tegen BK Häcken wist te winnen. Het is een club die vooral bekend staat om haar jeugdwerking, om de talenten daarna te laten doorstromen naar de grotere ploegen. Brommapojkarna beschikt echter over erg beperkte fanbasis, en bovendien moet het alle Stockholmderby’s (zes in totaal) afwerken in het nationale Råsunda-stadion, omdat het eigen stadion niet aan de eisen voldoet. Een directe terugkeer naar tweede klasse zou dan ook wel eens moeilijk vermeden kunnen worden.

 

 

GAIS was vorig jaar een van de nieuwkomers, en het wist zijn eerste seizoen in de Allsvenskan te overleven door een tiende plaats te veroveren. De ploeg uit Göteborg verloor deze winter echter steraanvaller James Keene, die een erg groot aandeel in het behoud had. Ook een andere sleutelspeler, middenvelder Khari Stephenson, zocht andere oorden op. Het lijkt er niet op dat GAIS waardige vervangers heeft aangetrokken, waardoor het tweede seizoen in de hoogste klasse erg moeilijk lijkt te gaan worden.

 

 

Trelleborg is de derde nieuwkomer, maar net als Örebro beschikt het over een jarenlange traditie in de Allsvenskan. De terugkeer naar de hoogste klasse heeft Trelleborg vooral te danken aan zijn verdediging: in 30 wedstrijden incasseerde het vorig seizoen slechts 13 doelpunten. De Allsvenskan is echter van een ander niveau dan de tweede klasse, en de spelers beschikken niet over de ervaring op het hoogste niveau, wat wel eens fataal zou kunnen worden voor de Zuid-Zweden.


ALLSVENSKAN, EERSTE SPEELDAG:

06-04
IF Brommapojkarna - Djurgårdens IF  15:00
Trelleborgs FF - IFK Göteborg  15:00

07-04
IF Elfsborg - Malmö FF  16:00

09-04AIK - Kalmar FF  15:00
Gefle IF - Örebro SK  15:00
Halmstads BK - Helsingborgs IF  15:00

10-04
GAIS - Hammarby IF  19:00