Waar zitten de beloften van 2019 - vier jaar later?

Doelmannen

Nordin Jackers verliet Genk voor Waasland-Beveren na het EK en speelde er 74 wedstrijden. Nu zit hij op de bank bij OH Leuven. Jens Teunckens speelde bij Larnaca, Lierse en RKC, maar brak nog niet helemaal door en Ortwin De Wolf is de nummer 2 bij Antwerp na een mooie periode bij Eupen.

Verdedigers 

Alexis Saelemaekers, Wout Faes en Elias Cobbaut zijn ondertussen al Rode Duivel geworden, terwijl ze vier jaar geleden nog de as waren op Euro 2019. Voor de ene ging ook de clubcarrière nog harder dan voor de andere.

Sebastiaan Bornauw is ondertussen ook Rode Duivel, voor Casper De Norre, Dion Cools en Rocky Bushiri werd het een moeilijker verhaal de voorbije jaren. De Norre zit bij OH Leuven, Cools speelt nu voor de nationale ploeg van Maleisie en Bushiri koos voor Congo.

Middenvelders

Orel Mangala was de draaischijf van de beloften vier jaar geleden. Ondertussen is hij ook Rode Duivel geworden en blijft hij een man die vele adelbrieven kan voorleggen.

Ook Bryan Heynen is helemaal doorgebroken bij Genk, al moet hij nog wachten op een selectie bij de Duivels. En wat te zeggen van kapitein Siebe Schrijvers? Hij is nu bankzitter bij OH Leuven.

Ook van Alexis De Sart en Samuel Bastien mocht mogelijk meer verwacht worden. Die laatste is ook Congolees international ondertussen. 

Een piepjonge Yari Verschaeren kreeg weinig kansen op het EK 2019, maar hij brak wel helemaal door bij Anderlecht ondertussen. En dan waren er nog Omeonga die volgend jaar in Israël speelt en Jur Schryvers van Deinze.

Aanvallers

Aanvallers? Dat blijft altijd iets speciaal. Dodi Lukebakio is helemaal doorgebroken, van Aaron Leya Iseka kan dat niet gezegd worden. Hij speelde in de Turkse tweede klasse afgelopen seizoen.

Isaac Mbenza kende mooie momenten bij Huddersfield (67 matchen, 6 goals, 9 assists) en Montpellier (59 matchen, 13 goals) en trok dan naar Charleroi, bij Anderlecht zit dan weer Francis Amuzu.