Interview Voetbalkrant sprak met Bruno Versavel

Voetbalkrant sprak met Bruno Versavel
"Dat Italiaans avontuur zou ik niet meer doen"

Normaal doet Bruno Versavel er bij derdeklasser Turnhout nog één jaartje bij. Dan wordt hij er 37. De middenvelder kan terugkijken op een rijk gevulde carrière. Bij KV Mechelen, Anderlecht en de Rode Duivels, maar ook in Italië en de lagere nationale reeksen. Hij heeft als voetballer nog één wens: "Overgaan met deze ploeg."

Bruno Versavel startte op 8-jarige leeftijd bij Diest. Voor hij zijn opwachting maakte in de eerste ploeg, maakte hij nog een tussenstop bij een caféploeg. Op 16-jarige leeftijd was het dan zover. Zijn debuut bij het eerste van Diest, in tweede klasse. Een jaar later was een transfer naar Lokeren al een feit. Versavel: "Mijn broer zat het jaar voordien bij Lokeren en Antheunis was er trainer. Via mijn broer vroeg Antheunis of ik niet naar Lokeren wou komen. Dat was snel beklonken."

De volgende ploegen op zijn palmares zijn KV Mechelen en Anderlecht.
"Bij KV Mechelen ben ik beginnen open bloeien. Ik ben toen ook Rode Duivel geworden. Het WK in Italië was als international het hoogtepunt, de assist voor Ceulemans zal me altijd blijven. Bij Mechelen onthoud ik vooral het kampioenenjaar waarin ik mijn eerste cap haalde. Met Anderlecht ben ik drie jaar op rij kampioen geworden. En ook de beker tegen Club was een mooi moment. Ik scoorde en gaf ook een assist."

Provocatie

En dan kwam zijn Italiaans avontuur met Perugia en Lugano. Hij kijkt er met gemengde gevoelens op terug. "Ik zou het niet meer doen, neen, maar op dat moment moet je een keuze maken. Bij Anderlecht kon ik voor vijf jaar bijtekenen. Toen de zoon van voorzitter Van Den Stock ineens bij de club kwam werden dat er nog maar drie. Er was interesse voor mij gekomen door de goal tegen Inter thuis met Anderlecht. Perugia leek me de ideale keuze. Ik ben er maar één jaar geweest, hoewel ik er nog twee jaar langer kon blijven. Maar ja geld is niet alles in het leven."

Het verschil tussen Italië en België is immens. "De trainingen zijn veel zwaarder en er komen ook veel mensen naar de trainingen. Ook in Portugal en Turkije leeft het voetbal echt. Het zijn ook grotere landen natuurlijk."

Over die massaal bijgewoonde trainingen kan Versavel wat vertellen. "Er gebeuren al eens ongelukken, maar je moet natuurlijk vriendelijk kunnen blijven tegen iedereen. Maar provocatie van supporters is van alle tijden en alle landen. Ik krijg ook nog veel tegen mijn nek als ik tegen Geel en Mechelen speel, en ik vraag me nog steeds af waarom. Of dat mij nog veel doet? Nu misschien iets minder, maar de eerste jaren wel hoor. Het doet echt pijn want ik weet niet wat ik de mensen misdaan heb."

Turnhout

Na het buitenlands avontuur kwam Versavel bij Herentals terecht. "Ik was nog niet zo oud maar clubs geloofden niet meer in mij. Ik ben dan maar naar Herentals gegaan en dan naar Geel, waarmee ik terug in eerste klasse kwam. Maar dat was juist een mindere periode in m'n carrière. Ze hadden goede spelers beloofd maar die kwamen er niet. Op die manier was het moeilijk om in eerste klasse mee te draaien. Ik heb altijd mijn best gedaan, maar respect is zo belangrijk voor je carrière en dat is net hetgeen ik hier in Turnhout wel gekregen heb. Ik ben hier terug de oude Versavel geworden."

Ondanks dat Turnhout "maar" in vierde speelt, heeft Versavel nooit met de idee gespeeld om de ploeg te verlaten. "Ik ben altijd in Turnhout blijven geloven. Ik heb hier het vertrouwen gekregen. Helaas kwamen er problemen met de licentie, maar waren die er niet, dan zaten wij in eerste klasse. Er zijn goede spelers, veel talenten, goede trainers en schitterende supporters. 300 à  400 man per wedstrijd. Dat is wat!"

Of hij echt denkt dat Turnhout met de ploeg van toen had kunnen meedraaien in eerste klasse? "We hadden een vrij goede ploeg. Ik dacht wel dat we in eerste zouden kunnen blijven. We speelden goed voetbal, er was een goede mentaliteit."

Versavel doorliep dus alle nationale reeksen. "Er is echt dag en nacht verschil. Tussen eerste en tweede is al een groot verschil, vooral wat intelligentie betreft. In vierde is het veel karakter en kleine pleinen. In derde is er al iets meer voetbal. In tweede is het iets makkelijker om te voetballen."

Turnhout is een ploeg die hem ligt qua voetballend vermogen. "Turnhout is een voetballende ploeg. Wat ook wil zeggen dat we het moeilijk hebben tegen ploegen die niet willen voetballen. Ik heb dat ook bij Mechelen en Anderlecht meegemaakt."

Anderlecht

In de beker tegen Anderlecht, bijvoorbeeld, kon Turnhout zich uitleven op voetballend vlak. "Op Anderlecht hadden we nooit mogen verliezen, maar het was toch prachtig omdat Anderlecht een ploeg is waar ik nog veel van terugkrijg. Het is nog steeds mijn favoriete ploeg. Ook tegen Standard zat er een stunt in. Het is nu hopen dat we volgend jaar nog zo'n uitschieter hebben in de beker."

Gaat hij soms nog naar Anderlecht kijken? "Ik ben dit jaar heel weinig geweest omdat we op zondag spelen en dan kan je zaterdag moeilijk weg. Op vrijdag kijk ik wel thuis op tv, maar live ga ik meestal enkel kijken naar mijn broer in het provinciale."

Met een ex-ploeggenoot van Anderlecht, Kurt Van De paar, gaat hij nog regelmatig snookeren. "En ik durf gerust zeggen dat hij beter is dan mij", lacht Versavel.

Turnhout wordt zijn laatste ploeg. "Ik heb nog een bijkomend jaar, ik word dan 37 jaar. Het zal dan mijn laatste jaar als voetballer zijn, maar ik heb een contract voor sportief manager nadien. Ik zie het zeker zitten met Turnhout. Turnhout is echt een schitterende club, en ik doe dan ook mijn petje af voor iedereen die betrokken is bij Turnhout."

"Ja", besluit hij, "ik moet zeggen dat ik hier heel gelukkig ben. Ik heb één wens voor de trainer, die weggaat, en dat is dat we mogen overgaan. Dat is het enige dat wij die mens kunnen teruggeven. Laten zien dat wij volledig achter de trainer staan. Ik zou het hem graag gunnen.â"

Turnhout en de eindronde

"Wij moesten degraderen, Lierse komt er van af met een boete."

Turnhout kende een terugval na de winterstop. "We hebben blessures en schorsingen gehad. En dan wordt het toch wat moeilijker om dat op te vangen. Maar we winnen en verliezen samen. Het is niet altijd simpel om spelers te vervangen en we spelen ook maar in derde. Ik vind dat onze trainer het toch schitterend gedaan heeft. Ons eerste doel is bereikt en dat is de eindronde."

Toch komt er een nieuwe trainer. "Het bestuur heeft me gezegd dat de namen die rondgingen zeker niet zouden komen. Er is dus nog geen nieuwe trainer bekend. Ik hoop dat er een goede trainer komt want ik wil de laatste jaren nog alles van mezelf geven, en dat gaat het best met een goede trainer die vertrouwen heeft in me."

Er zijn wel al twee nieuwe namen bekend van spelers voor volgend seizoen.
"Een speler van Willem II en een spits van Lille. Over de jonge verdediger van Willem II hoor je veel positieve dingen, maar ik ken hem niet. Die spits van Lille heb ik al wel is zien spelen, hij is balvast en scoort vlot. En er mag zeker nog wat bijkomen, o.a. een goede nieuwe doelman."

De eindronde is nu voor enkele weken uitgesteld wat een serieus nadeel is voor de ploegen die deelnemen. "Absoluut! Velen willen op vakantie, en straks zijn we nog in juli aan het voetballen. Sommige contracten gaan eindigen. Volgens mij weet de bond het zelf niet meer. Ze mogen toch wel wat respect tonen voor de clubs vind ik. Het wordt moeilijk en ik hoop dat we voor juli gedaan hebben. De bond had al lang beslissingen moeten nemen.
Het is nu al drie weken dat het aanhoudt. Als je kijkt naar Lierse, dat gaat dan weer wel sneller. Het zijn mijn zaken niet, maar Turnhout moest twee jaar terug naar vierde en nu komen de andere er vanaf met een boete. Als er een reglement is moeten ze zich daar aan houden."

Er zitten sterke ploegen in de eindronde, met vooral Kortrijk al favoriet. "Ik heb eigenlijk geen voorkeur. Het zijn weer totaal andere wedstrijden, je speelt thuis en uit. Maar schrik van Kortrijk heb ik zeker niet, we moeten gewoon ervoor zorgen dat we ons goed voorbereiden. Maar toch liever iemand van de B-reeks. Nu, sterke ploegen ontloop je toch niet. Je komt ze sowieso toch tegen in de finale."

Hij geeft Turnhout veel kans. "Ik leg altijd de lat hoog voor mezelf en volgens mij is het vertrouwen de laatste weken sterk gegroeid. Ik schat de kansen voor ons toch tamelijk hoog in, we willen de eindronde gewoon winnen. En als we dat niet doen, zullen we ervoor zorgen dat niemand ons iets kan verwijten. Maar we willen absoluut winnen voor trainer, supporters, bestuur en voor onszelf."

Eindrondes en Turnhout gaan de jongste jaren nochtans niet goed samen. "Ik heb er twee meegemaakt, maar ik ben er zeker van dat als de licentie er was, dat wij toen op RWDM gewonnen hadden. Het jaar erop tegen Oostende gingen we meteen zwaar onderuit door een aantal geblesseerden en geschorsten."

Redactie: Stef Hendrickx
Eindredactie: Jan De Jong
Foto's en film: Rita De Meyer