Column The FA Cup

Als er één land is waar een bekertoernooi met rechtstreekse uitschakeling op handen wordt gedragen en door de jaren aan aanzien is blijven winnen, dan is dit ongetwijfeld Engeland. Maar waar verschilt het mythische Engelse bekertoernooi, 'the FA Cup', van de Belgische Beker of zelfs de Italiaanse Coppa Italia?

Wanneer in bijvoorbeeld Spanje, Italië of Duitsland het jaarlijkse bekertoernooi eraan komt, zenden topclubs gegarandeerd een terreinknecht en rondbuikige buschauffeur met rood rokershoofd naar de loting. De trainersstaf hecht meer belang aan het ochtendhumeur van hun huiskat dan aan de tegenstander die ze zullen treffen. 
Bij de aftrap krijgen jongeren en spelers op overschot dé ultieme kans om zich te bewijzen. Het bestuur heeft zodoende in geval van falen ook meteen een voorwendsel om met de keerborstel klaar te staan en de loonlijst duchtig te saneren.

Kleine clubs uit lagere divisies daarentegen kijken onrustig en reikhalzend uit naar wat komen gaat. Plaatselijke bakkerovens branden uit, hongerig vee blijft tevergeefs wachten op een voedende hand en staart verongelijkt in het rond. Post wordt die dag niet uitgedeeld en straten liggen er doods bij. Iedereen zet zich schrap voor dé hoogdag uit de geschiedenis van hun regionale trots. Plaatselijke leerlooiers en mijnwerkers kunnen voor eeuwig de annalen van hun club ingaan.

Ondanks het feit dat ook in andere landen de kleinere goden soms met het mes tussen de tanden en de vaseline op de wenkbrauwen spelen, geeft een FA Cupwedstrijd een zeker extra cachet. Kleinere ploegen als Woking FC en Nuneaton Borough FC heffen een indrukwekkend chorus aan waar zelfs topclubs in België nog een puntje aan kunnen zuigen. Spelers worden naar voren geschreeuwd als zitten ze stuk voor stuk temidden Utah Beach in 1944. Ik zie eerlijk gezegd hetzelfde niet gebeuren in een duel tussen KVC Willebroek-Meerhof en Rupel Boom.

Een tijdje geleden voltrok zich een zoveelste FA Cup-mirakel. Burton speelde gelijk tegen het grote Man U (dat weliswaar met een veredeld B-elftal de wei op draafde). Geheid zakte drie kwart van het inwonersaantal van Burton Old Traffordwaarts voor de terugwedstrijd, van de krasse ouwe knarren met breiwerk en het dekentje over de knieën tot de lokale zuigelingen. En men zou er hun aanwezigheid niet snel vergeten, ook al was hun ploeg een schim van wat ze geweest was in de heenmatch en volgde de uitschakeling.

Prestige, eeuwige roem en vechtlust zijn termen die over de plas een bepaalde meerwaarde krijgen wanneer het over de FA Cup gaat. Geeft een team niet de volle 100%, dan kan je ervan op aan het diezelfde avond op een paal, gehuld in pek en veren, de stad uitgedragen te zien worden.