Lezersbrief in de kijker

Bovendien is het niet de pers die Standard zoekt, maar Standard dat zélf de pers zoekt. Als ene Leonard in de krant uitpakt met uitspraken als “Met die en die speler staan er nog rekeningen open, ik pak ze nog wel terug”, dan moet je niet verschieten dat je de bal teruggekaatst krijgt. Als je als ploeg acht rode kaarten pakt op enkele maanden tijd (terwijl het er zelfs meer konden zijn), moet je niet verschieten wanneer een televisiezender extra inzoomt op een zoveelste overtreding of het zoveelste robbertje vechten van Leonard of Onyewu.

Ook over de benadering van de zaak-Conceiçao was men niet te spreken op Sclessin. “De pers springt erop als een zwerm gieren op zijn aas”, klonk het. Is dat niet logisch? Conceiçao doet iets wat een speler in geen jaren meer gedaan heeft in ons land! Wat had men gedacht, dat de pers het in een klein kadertje op pagina 38 zou zetten?

Nog over de zaak-Conceiçao: Standard legde in haar verdediging maar al te graag de link met de schandalige tackles van Laybutt en Soley op respectievelijk Chatelle en Wamberto. “Dat zijn pas écht smerige overtredingen”, klonk het. Klopt, maar wel een beetje hypocriet van Standard om over Laybutt en Soley te spreken terwijl ze met Leonard (op Wagemakers) en Costa (op Portillo en Vandenbergh) zelf twee schoolvoorbeelden in huis hebben. “Laybutt en Soley kwamen er zonder straf vanaf, want televisiebeelden tellen niet”, luidt het. Juist. En televisiebeelden zouden inderdaad gebruikt moeten worden, maar dan moet Standard wel in het achterhoofd houden dat het op basis van de televisiebeelden mogelijk de helft van zijn elftal geschorst ziet worden.

En dan over de scheidsrechters: neen, ook die zijn niet tegen Standard. Uiteraard zullen er wedstrijden zijn geweest waar de scheidsrechter een twijfelachtige beslissing nam ten nadele van Standard. Zoals er ook wedstrijden zijn geweest waar de scheidsrechter een twijfelachtige beslissing nam in het voordeel van Standard. Denk maar aan de lichte penalty in de bekerpartij tegen Germinal Beerschot, of het doelpunt van Onyewu tegen Club Brugge.

Het probleem is dat de supporters van Standard er zich veel te veel op focussen. Ze zullen maar al te graag onthouden hoe Tchite onterecht afgevlagd werd tegen Zulte Waregem, maar als in de terugwedstrijd een doelpunt van diezelfde tegenstander ook onterecht afgekeurd wordt, weet een week later niemand dat nog. Eigenlijk is dat perfect psychologische logica: je onthoudt wat je graag wil onthouden, de rest vergeet je. De “benadeelde” situaties stapelen zich op in het geheugen, terwijl de “bevoordeelde” situaties als sneeuw voor de zon wegsmelten. En als alle supporters rondom je op dezelfde manier redeneren, wordt dat calimero-gevoel alleen nog maar versterkt. Dat vertaalt zich dan weer naar de spelers, die zich tijdens de wedstrijd laten vangen en reageren op alles wat de scheidsrechter en/of de tegenstrever doet. En dan krijg je zo'n reactie als die van Conceiçao.
 
Het is jammer dat Standard zich telkens laat vangen aan zijn calimero-gevoel. Het heeft de Rouches ongetwijfeld al veel punten gekost, dit seizoen maar ook de voorbije jaren. En dat is zonde, doodzonde, want een club als Standard verdient na al die jaren zeker en vast een prijs.

Oh ja, nog dit: als de pers écht iets tegen Standard had, hadden ze dan midden januari zo massaal voor Conceiçao gestemd bij de verkiezing voor de Gouden Schoen?

Auteur bekend bij redactie.