Kroniek van een corrupte Fifa: deel 2

Hoe zij ons spelletje stalen

Naar aanleiding van het boek ‘How they stole the game’ trok de Britse onderzoeksjournalist David Yallop eropuit om de situatie van het moderne voetbal te analyseren. In een interview met François Colin legt hij zijn werkwijze puntje voor puntje uit.

“In de zomer van ’97 was ik met vakantie in het Spaanse Menorca. Op BBC-World zag ik de laatste aflevering van een serie over de geschiedenis van het voetbal. Een onschuldig spel was veranderd in een miljardenindustrie. Plots realiseerde ik me dat voetbal big business was geworden en ik moest per se weten wie er aan de touwtjes trok.”

Yallop is bekend geworden door boeken over de Siciliaanse maffia, over de terrorist Carlos en zeker over de moord op Paus Johannes Paulus I. Van dat laatste boek werden er maar liefst zes miljoen exemplaren verkocht. Yallop beweert dat er een hele complottheorie achter de dood van de paus zat, georganiseerd door geestelijken binnen het Vaticaan. Yallop had dus, wat betreft duistere zaakjes, al heel wat ervaring opgedaan in erg uiteenlopende milieus. “Tijd dus om de Fifa uit te mesten”, moest hij gedacht hebben.

Ook in ‘How they stole the game’ heeft Yallop, net zoals in zijn vorige boeken, weinig harde bewijzen. Hij baseert zich louter en alleen op getuigenissen, maar de feiten uit zijn vorige boeken bleken voor negentig procent te kloppen, waarom zou dit boek dan een samenstelling van leugens zijn?

Wie ‘How they stole the game’ gelezen heeft, zal geen hoge pet meer op hebben van de wereldvoetbalbond. Over toenmalig bondsvoorzitter Joao Havelange en diens opvolger Sepp Blatter schets hij een erg negatief beeld. Want in Yallops theorie ben je ofwel een engel, ofwel satan in hoogsteigen persoon. Wit of zwart, iets daar tussen bestaat niet.

Hij beweerde dat Havelange de leiding over de Braziliaanse voetbalbond kreeg met behulp van het militaire regime. Via zijn politiek lange arm dreef hij wapenhandel met de Boliviaanse dictator Hugo Banzer. Hij was bevriend met admiraal Lacote, voorzitter van het organisatiecomité van het WK ’78, die zijn functie verkreeg door zijn voorganger te laten vermoorden.

In eerste instantie geen feiten dus waar het wereldvoetbal van wakker lag. Dat hij niet helemaal proper was, tja, wie was dat wel? Alles veranderde echter toen hij verkozen werd als bondsvoorzitter, op frauduleuze wijze. Met geld van een oliesjeik kon hij stemmen kopen om de machtigste voetbalbobo ter wereld te worden. Toen hij uiteindelijk zijn functie bezat, was met geld alles te kopen. Op het WK ’62 kreeg hij de geschorste Garrincha speelgerechtigd, zodat hij de finale toch mocht meespelen. De iets oudere lezers van Voetbalkrant herinneren zich ongetwijfeld de memorabele wedstrijd tussen Argentinië en Peru, waar Argentinië met vier doelpunten verschil moest zien te winnen om door te gaan. Als gastland nota bene won het met 6-0 (foto). Ook hier heeft Havelange een hand in gehad.

Wie intern iets wist van Havelange’s praktijken, mocht opkrassen. Zo ontsloeg hij bijvoorbeeld zijn secretaris-generaal Helmut Kaser, nadat die doorkreeg dat de Belgische Braziliaan niet helemaal koosjer was. Hoe Sepp Blatter aan de macht kwam heeft verdacht veel weg van de benoeming van Havelange. Hij bracht Blatter in contact met een emir uit Qatar, die hem financiële steun verleende om stemmenfraude te plegen.

Na de verkiezing van Blatter (foto) had Yallop nog steeds geen goede moed. "Er zal niks veranderen. Blatter stelde ooit voor het WK om de twee jaar te organiseren. Zonder wie dan ook te raadplegen. Havelange leeft gewoon in hem voort. De emir van van Qatar stelde hem één miljoen dollar ter beschikking. Dat leverde hem twintig stemmen op om aan de macht te komen. Zijn verkiezing was een kopie van die van Havelange in '74. Ik trek mijn uitspraken over Blatter nooit terug. Ik ga nog liever de gevangenis in dan één woord te schrappen."

Op de vraag of alles wat hij schreef in zijn boek daadwerkelijk klopte, antwoordde hij bijzonder zeker. “Ik noem in mijn boek de namen van zo’n honderd mensen met wie ik sprak, maar er waren evenveel bronnen die alleen anoniem wilden praten. Dat verontrustte me. Ik verrichtte onderzoek naar de maffia, Carlos de Jakhals, maar nooit waren mijn getuigen zo terughoudend.”

In het volgende en laatste deel komt u alles te weten over de regeerperiode van Blatter, de strijd van Lennart Johansson en het duistere marketingsbureau ISL. [TH]