Analyse Seizoensanalyse AA Gent

 

Gent begon barslecht aan de competitie. Het leed meteen een onverwacht verlies tegen nieuwkomer Zulte Waregem. Het betekende zowat de voorbode van een heenronde waarin de blauw-witte formatie van trainer Georges Leekens met mondjesmaat punten pakten. De afrekening na die heenronde met slechts 22 punten liet de blauw-witte fans alvast op hun honger zitten.

 

De groeiende teamspirit, de organisatie en het taktisch vernuft van trainer Leekens zouden in de terugronde voor een fantastische kentering zorgen. Want nadat aanvankelijk vooral Laybutt en de soms nonchalante Dario Smoje in defensief oogpunt voor gram zorgden ging de blauw-witte machine plots wel op volle toerental te draaien. De ingeving van Leekens om Sandy Martens tot rechterverdediger om te toveren zorgde voor een stevig blok achteraan waar een zelfzekere, koele doelman Frederic Herpoel zich steeds tot een secuur sluitstuk profileerde.

 

Ook het middenveld stond er. Hoe meer de competitie vorderde, hoe meer Wouter Vrancken zich als een onmisbare wroeter etaleerde en bovendien vaker beslissende doelpunten scoorde. Het verdwijnen van Mathieu Verschuere werd in die onwaarschijnlijke terugronde aangevuld door de sobere maar nuttige Nebosja Pavlovic. Dat was de man die Leekens nodig had om het evenwicht in het constructieve vak te herstellen. Op de flanken ontbolsterden Davy De Beule en Christophe Grégoire zich want dit duo werd met het verstrijken van de competitie constructiever dan ooit.

 

Vooraan kende Dominic Foley een moeilijke start wegens aanpassingsproblemen. Maar langzamerhand profileerde de Ier zich als een schitterende targetman die zijn waarde meerdere malen in die terugronde bewees. Tegenvallers waren Nenad Mladenovic en Aliyu Datti, die in deze competitie nauwelijks boven water kwamen. De eerste mocht verkassen naar tweedeklasser Deinze, Datti was het hele seizoen slechts een schim van de trefzekere spits die hij ooit bij Bergen was. Zoko bleek offensief iets nuttiger maar deed de fans vaker groen lachen om zijn hilarische standjes dan dat hij de weg naar doel vond.

 

Maar de speler die het meest de aandacht naar zich toetrok en dit uiteraard meer dan verdiende was ontegensprekelijk Mbark Boussoufa. De wonderboy, de kleine prins van blauw-wit, bleek de drijfveer die Gent deed voetballen en scoren. Zijn voorzetten werden door vriend en vijand gevreesd als vreselijke horror. Met liefst zeventien lucratieve assists konden zijn medemaats zich in de kijker spelen. Evident dat Boussoufa met de Ebbenhouten Schoen, Profvoetballer van het Jaar en de Speler van de Twaalfde Man werd bekroond.

 

AA Gent etaleerde overigens in deze heenronde zijn onaantastbare collectiviteit. Eerst door uittredend landskampioen Club Brugge een morele mokerslag toe te dienen, die het einde betekende voor trainer Jan Ceulemans.

 

Later in de laatste thuiswedstrijd tegen een bibberend Anderlecht, al kreeg de latere kampioen met de brilscore één punt te veel. Op de slotdag zette AA Gent de kroon op het werk door titelkandidaat Standard Luik op eigen veld de les te spellen. Het betekende de weerwraak voor de uitschakeling van weken tevoren in de Belgische beker.

 

Trouwens de 21-jarige Boussoufa verwoordde de sterkte van Gent heel simpel net voor  die laatste speeldag waarin Standard alsnog kampioen kon worden. ,,Standard is niet bang van mij, wel van Gent als ploeg.’’ Een betere analyse van AA Gent, dat uiteindelijk op een vierde plaats finishte als kampioen van de terugronde, bleek meteen onnodig. Die perfecte regelmaat leverde de Buffalo’s trouwens een ticket op voor de Intertoto-beker.

 

Maar ongetwijfeld is het duidelijk dat trainer Georges Leekens zijn reputatie aanvankelijk ging bevestigen: met Leekens wordt het in het tweede jaar nooit iets. De ervaren rot in het trainersvak veegde deze stelling krachtdadig weg want hij stuwde de Buffalo’s naar ongekende hoogten.

 

De geruchten omtrent een eventueel vertrek naar Standard worden bovendien kordaat door voorzitter Ivan De Witte tegengesproken : ,,Leekens blijft, dat staat honderd procent vast.’’

 

Als dit kan worden verwezenlijkt en Boussoufa blijft, kan Gent volgend seizoen mogelijk een belangrijke rol spelen. [AN]