Column Duits volksfeest legt vinger op de wond: België mist patriottisme

Door Aernout Van Lindt

Vincent Kompany is een Belg en een kapitein om trots op te zijn. Met dergelijke Facebookgroepen die duizenden likes hebben lijkt België met de Rode Duivels toch een ideaal product te hebben om zich allemaal achter te scharen. En ons respect voor de skip is ook mateloos. Maar een vaderlandsgevoel kunnen de Rode Duivels ons toch ook niet echt schoppen, ook al leek de hype tijdens het WK dat wel te hebben gedaan.

Om maar te zeggen: terwijl Berlijn en bij uitbreiding heel Duitsland op straat staat te vieren in tropische temperaturen van dertig graden Celsius, maakt men zich in het druilige België en meer specifiek de Waalse media druk om het aantal koninklijke bezoeken aan Vlaanderen (20) en Wallonië (9). Dat het koninklijk paar Nederlands sprak onder elkaar terwijl ze op verlof waren in Sea Life Blankenberge was de druppel die de communautaire emmer weer ei zo na liet overlopen. Anekdotisch, maar daarom niet minder exemplarisch over wat we ontberen.

Zonder al te zeer de politieke toer te willen opgaan, toch even opmerken dat Duitsland - net als België - een federale staat is, waar de deelstaten bijzonder trots zijn op hun eigen afkomst (denk maar aan mensen uit Beieren). Maar het ene federalisme is het andere niet: waar wij federaal zijn geworden vanuit een staat, is Duitsland een staat geworden uit deelstaten.

Op het veld van eer

We maakten HIER al een vergelijking tussen de kwaliteiten van de Belgische en Duitse nationale ploeg. Daaruit mogen we besluiten dat de individuele kwaliteiten van de Rode Duivels niet veel minder zijn dan die van de Duitsers. Misten we wat ervaring op een groot toernooi? Misschien wel ja, maar we misten toch ook wat trots. 

Stolz. Dat is trots in het Duits. Bekt heel wat lekkerder dan fier of trots, als u het ons vraagt. En de WK-bal op het WK 2006 in Duitsland heette de Teamgeist. Met die twee woorden zeggen we meer dan een samenvatting ooit kan tonen. Breng daar nog eens wat automatismen bij - het kan toch geen toeval zijn dat 'Duitsland een toernooiploeg is' of dat 'ze elkaar blindelings vinden op een veld'? - en je hebt een wereldteam. En dan speelden ze dit WK misschien zelfs niet hun beste toernooi.

Met vlag, wimpel en muziek

Opvallend: het aantal Duitse vlaggen dat we ook vandaag weer in Berlijn mogen aanschouwen. "Ja maar, er waren ook heel veel Belgische vlaggen tijdens het WK" hoor ik sommigen denken. Een goed uitgekiende commerciële actie, maar in Duitsland zouden ze niet zomaar reclame dulden op hun vlag. Kwam die Jupilervlag overigens niet in het nieuws omdat het niet hoorde, en was de connotatie meteen 'dat mag niet omdat het van Jupiler, uit het Waalse Jupille komt zeker?'

Muziek dan. Als er ooit een groot feest komt in België, wie moeten we dan uitnodigen? Stromae maakte het WK-lied en er was commentaar omdat hij enkel in het Frans zong. Alweer een teken dat België er niet klaar voor was. Een gemiste kans overigens wel, want een artiest als Stromae kan - net als een balartiest als Kompany - wel degelijk onze interne grenzen laten overstijgen.

Duitsland deed het op hun volksfeest met een schlagerkoningin (Helene Fischer) en een singer-songwriter met Egyptische roots (Andreas Bourani). En het publiek slikte het allemaal als zoete koek. En door de Duitse grondigheid (hoe lang op voorhand was dat feest niet gepland?) liep het in de warmte allemaal goed: 1 miljoen mensen kregen gratis water wanneer nodig. En ook de spelers genoten, zoals ze dat ook in 2006 en 2008 (toen ze niet wonnen) al deden.