De ongekende metamorfose van Raphael Holzhauser, de man met de beste linkervoet op de Belgische velden

Toch gaat het vaak over één man: Raphael Holzhauser. De Oostenrijker streek na avonturen in de Bundesliga en eigen land in 2019 neer bij Beerschot. Tot Holzhausers verbazing werd het een seizoentje 1B en niet 1A. 

20 december 2019. Op een kille vrijdagavond zag ik Holzhauser voor het eerst live aan het werk, op bezoek bij Lommel, waar de Ratten met 1-0 ten onder zouden gaan. Het voetballend vermogen spatte ervan af, maar de Oostenrijker leek niet warm te lopen voor dit soort wedstrijden. Op tien, als acht, als zes... Zelfs als centrale verdediger werd hij uitgespeeld, met wisselend succes. 

De metamorfose die sindsdien Holzhauser gemaakt heeft, is dan ook indrukwekkend te noemen. De Oostenrijker is in amper vijf speeldagen al rechtstreeks betrokken bij acht doelpunten. De manier waarop hij maandag tegen Racing Genk voetbalde is in dat opzicht veelzeggend. Holzhauser is een liefhebber van het spelletje. Een klassieke spelmaker, een uitstervend ras in onze contreien.

Gaat hij heel dit seizoen op dit elan verder? Wellicht niet. Maar iemand die zo zijn stempel op een wedstrijd kan drukken is altijd een meerwaarde voor onze competitie. Op het Kiel is het bestuur er vrij gerust in dat hun blonde God, wiens contract na dit seizoen afloopt, niet meer zal vertrekken. Toch zal de clubleiding en met hen de fans blij zijn dat het 6 oktober is. 

Laat iemand als Holzhauser maar spelen bij een club buiten de G5. Daar kan hij de vedette zijn, daar worden gaten in zijn plaats met de glimlach dichtgelopen door de Sanusi's en Pietermaten van dienst. Holzhauser past niet in een tactisch keurslijf, wat een topclub hem ongetwijfeld zal aanmeten. Die fout hebben spelers in het verleden al veelvuldig gemaakt, vraag dat bijvoorbeeld maar aan Hernan Losada.