Van het arbeidersverbond naar de Premier League

HET SPROOKJE VAN PERM

De enige doelstelling bij FC Amkar Perm vorig seizoen was het behoud in de Russische hoogste voetbalklasse.  De piepjonge club uit Perm, een stad van om en bij het miljoen inwoners aan de voet van het Oeral gebergte, kende een zorgeloos seizoen en finishte uiteindelijk op een verdienstelijke elfde plaats.

 

Dit resultaat is eigenlijk niet zo opmerkelijk voor een nieuwkomer ware het niet dat het provincieclubje nog maar 12 jaar bestaat.  Hun opmars van een fabrieksvoetbalploegje tot middenmoter bij de Russische elite is bij voetbalkrant.com uiteraard niet onopgemerkt gebleven.

 

FC Amkar Perm werd opgericht op 5 mei 1993 door de arbeiders van de "Mineralniy Udobreniya", een fabriek waar men minerale meststoffen produceert.  Op deze datum speelde de fabriek een wedstrijd in de "Beker van Perm".  Hun naam Amkar ontleenden ze aan de twee voornaamste producten die in de fabriek werden geproduceerd, namelijk ammoniak en carbamide.

Het daaropvolgende jaar kwamen de fabrieksarbeiders uit in de competitie van de regio.  Een competitie die ze meteen wonnen !

 

In 1995 was het dan zover, FC Amkar Perm veranderde van een ploegje uit het arbeidersvoetbal in een professioneel team.  De rood-zwarten kwamen uit in de 4de klasse.  Zoals U zich wel kan voorstellen zijn er in het gigantische Rusland een schijnbaar oneindig aantal reeksen in die vierde klasse, maar laten we voor het gemak "Belgische terminologie" gebruiken.

Het spiksplinternieuwe team van aan de oevers van de Kama was meteen een te duchten tegenstander.  Ze eindigden het seizoen op de tweede plaats en dwongen uiteindelijk promotie af naar de 3de klasse, waar ze uiteindelijk drie seizoen zouden verblijven.

 

Om hun team te versterken en de macht te grijpen in de 3de klasse, want ambitie hadden ze genoeg daar in Perm, haalden ze Konstantin Paramonov en Alexei Popov weg bij stads- en divisiegenoot Zvezda Perm.  Het bleken achteraf beschouwd gouden transfers te zijn.  Paramonov, die op heden nog altijd bij de club speelt (Popov trouwens ook), werd  acht seizoenen na elkaar topschutter van de club.  Tijdens deze acht seizoenen speelde hij in 290 competitiewedstrijden en scoorde hij 169 keer voor de club, dat is aan een gemiddelde van ongeveer twee doelpunten per drie wedstijden... fe-no-me-naal !

De club finishte achtereenvolgens derde, tweede en werd tenslotte in 1998 kampioen.  Het kampioenenjaar was er eentje om duimen en vingers van af te likken.  Laat de cijfers even voor zich spreken : 34 maal gewonnen, twee gelijke spelen en slechts één verlies partij... 100 doelpunten gemaakt en slechts 12 tegen... Paramonov werd topschutter met 30 treffers...  Amkar Perm was als een ongenadige wervelwind, een niets ontziende bulldozer door de competitie geraasd en had alle tegenstand vermorzeld.  Ze waren nu klaar om ook de 2de klasse te veroveren.

 

In hun vijfde seizoen als tweedeklasser was het eindelijk zover.  Hadden ze zich aanvankelijk wat overschat of hadden ze hun ogenblik geduldig afgewacht, wie zal het zeggen.  Amkar nestelde zich driemaal op een zesde plaats (1999, 2000 en 2002), alleen in 2001werd het seizoen op de vierde stek afgesloten vooraleer ze in 2003 hun ticket voor de Russische Premier League beet hadden.

 

Afgelopen seizoen nestelde Amkar zich, tegen alle verwachtingen in, in de middenmoot van de Russische Premier League.  Dit seizoen willen ze in Perm vooral hun Premier League status behouden en alles lijkt er voorlopig op dat ze in deze doelstelling zullen slagen. 

Amkar ontpopt zich dit seizoen als een zeer taaie, stugge en moeilijk te ontwrichten tegenstander.  Amkar speelde tot nu toe vooral buitenshuis (acht van de dertien wedstrijden) en overal sprokkelen ze wel iets. 

In Rusland begint straks de terugronde en staan er vooral wedstrijden in het somber ogende thuis-stadion op het menu.  De grasmat werd er recentelijk vervang door een kunsstof mat.  Het Amkar bestuur hoestte er € 600.000 voor op.  Wie weet beginnen ze dan aan een zoveelste aflevering van hun sprookje