Crisis bij Club en het geval Stoica

1998: Crisis in Club Brugge

Exact acht jaar geleden stond bij Club Brugge de crisis voor de deur. Na de uitschakeling in de voorrondes van de Champions League, een dramatische competitiestart en een schandelijk verlies in de Beker Van België stond blauw-zwart er bijzonder slecht voor. Vooral het transferbeleid kwam zwaar onder vuur te liggen. Teveel buitenlanders, te weinig échte Brugse werkers luidde het. Francky Van der Elst en Vital Borkelmans, toen de twee boegbeelden van Club, spraken van een gebrek aan wilskracht en discipline. Club Brugge zou de competitie uiteindelijk afsluiten op de tweede plek, op twee punten van kampioen Racing Genk.

2000: Het geval Stoica

Twee jaar later, in 2000, was het dan weer crisis bij Anderlecht. Trainer Aimé Anthuenis kwam zwaar onder vuur te liggen omdat hij overhoop lag met publiekslieveling Alin Stoica. Uiteindelijk zou Anthuenis zijn gelijk krijgen, want de ruzie betekende het begin van de afgang van Stoica.

De oorzaak van het conflict was een gecontesteerde wissel van Stoica in de gewonnen wedstrijd tegen AA Gent. Het feit dat Stoica de wedstrijd op de bank startte was al niet naar de zin van het Anderlecht-publiek, maar dat Anthuenis de Roemeense publiekslieveling na zijn invalbeurt twee minuten voor het einde terug naar de kant haalde, was godsschennis. Een vernedering voor Stoica, en dat kon natuurlijk niet. Ondanks het feit dat Anderlecht de wedstrijd met 2-1 won, floot het publiek Anthuenis uit. Meer zelfs, er werd openlijk het ontslag van de trainer geëist. Spreekkoren als 'Anthuenis buiten' galmden tot een uur na de wedstrijd door de tribunes.

De wissel verontruste zelfs de bestuurstop van Anderlecht. Voorzitter Roger Vanden Stock en Michel Verschueren namen Anthuenis apart voor een gesprek. Vanden Stock weigerde zelfs zijn trainer te steunen in de pers: "In twee minuten is veel kapot gemaakt." Maar ook Stoica kreeg er van langs. De Roemeen ging na de wedstrijd het publiek cynisch bedanken, de spreekkoren richting Anthuenis deerden hem duidelijk niet. "Wie zoiets doet, is geen clubman", aldus Vanden Stock. "Ja, Stoica mag straks vertrekken."

Het betekende het begin van het einde van Stoica. De Roemeen schitterde in datzelfde jaar nog in de Champions League, maar uiteindelijk zou hij in 2002 met slaande deuren vertrekken en een contract bij Club Brugge tekenen. Daar kon hij -op enkele wedstrijden na- nooit schitteren. Eind 2004 vertrok hij ook bij Club, om in Roemenië te gaan spelen. Begin dit seizoen keerde hij terug naar België, meer bepaald naar AA Gent.

2001: Anderlecht – Real Madrid

Op 16 oktober 2001 moest Anderlecht thuis in de Champions League aan de bak tegen Real Madrid. Roberto Carlos en Steve McManaman zorgden voor een makkelijke Spaanse zege: 0-2. Het verlies betekende het einde van de kwalificatiekansen van Anderlecht, want de tweede ronde was vanaf dan onhaalbaar. Uiteindelijk zou Anderlecht laatste eindigen in zijn poule, achter Real Madrid, AS Roma en Lokomotiv Moskou.

2002: Estland – België

Exact één jaar na de Champions League – wedstrijd tegen Real stond Aimé Anthuenis opnieuw voor een belangrijke opdracht, maar dit keer als bondscoach. Zijn Rode Duivels moesten in Estland winnen, wilden ze de kansen op EK-deelname niet flink zien slinken. De Duivels slaagden in hun opzet: een vroeg doelpunt van Wesley Sonck besliste de wedstrijd. Anthuenis sprak achteraf van "een zeer goede wedstrijd."

2004: "Fuck off!"

In 2004 pakte Het Laatste Nieuws uit met een opmerkelijk interview. Daarin bekende Eric Deflandre dat hij in de interland Spanje – België 'fuck off' had geroepen richting scheidsrechter Kim Milton Nielsen. Deflandre kreeg prompt de rode kaart en bovendien nog eens drie schorsingsdagen. Sindsdien kwam hij nog maar amper aan de bak bij de nationale ploeg.