Joel Bartholomeeussen: de cirkel is rond
Foto: © SC
Joel Bartholomeeussen kan uitgerekend op de dag van zijn 42ste verjaardag voor vijfde maal kampioen spelen. Eén puntje heeft het Antwerpse KFC Eendracht Zoersel (4e Prov. D) nog nodig om de derde kampioenstitel uit de clubgeschiedenis te kunnen vieren.
Aanvoerder en boegbeeld Joel Bartholomeeussen zou dat laatste punt maar al te graag komende zondag tegen Oelegem willen bijschrijven. Uitgerekend die dag viert de ex-profvoetballer zijn 42ste verjaardag. Een vijfde titel zou voor de linkspoot een mooie bekroning van een schitterende carrière betekenen. Een terugblik.
De eerste voetbalpasjes bij KFCE Zoersel
Als rasecht Zoerselnaar zette Joël zijn eerste voetbalpasjes bij het plaatselijk Eendracht dat toen nog in de Voetbalstraat gehuisvest was. Al snel bleek de technisch vaardige voetballer meer in huis te hebben dan de doorsnee speler. Dit was ook de scouts van Lierse niet ontgaan. Zijn jeugdopleiding werd dan ook al snel verder gezet bij geel-zwart. Blijkbaar was het geloof in hem toch niet groot genoeg en dus belandde Joël opnieuw in Zoersel. Eersteprovincialer Poederlee klopte echter al snel op de deur. Met 6 doelpunten in de met 0-7 gewonnen derby op Westmalle nam hij in 85 een 2de keer afscheid van Zoersel. Van een afscheid in stijl gesproken !
De eerste voetbalpasjes bij KFCE Zoersel
Als rasecht Zoerselnaar zette Joël zijn eerste voetbalpasjes bij het plaatselijk Eendracht dat toen nog in de Voetbalstraat gehuisvest was. Al snel bleek de technisch vaardige voetballer meer in huis te hebben dan de doorsnee speler. Dit was ook de scouts van Lierse niet ontgaan. Zijn jeugdopleiding werd dan ook al snel verder gezet bij geel-zwart. Blijkbaar was het geloof in hem toch niet groot genoeg en dus belandde Joël opnieuw in Zoersel. Eersteprovincialer Poederlee klopte echter al snel op de deur. Met 6 doelpunten in de met 0-7 gewonnen derby op Westmalle nam hij in 85 een 2de keer afscheid van Zoersel. Van een afscheid in stijl gesproken !
Lanceerbasis Poederlee
De overstap naar Poederlee zou hem echter geen windeieren leggen want vanaf dat moment ging het snel alleen maar bergopwaarts met zijn carrière. In 1987 beukte Poederlee de deur naar nationaal voetbal open. Joël had een groot aandeel in die titel en dat was de mensen van het zeer ambitieuze Germinal Ekeren (waarmee Poederlee op dat moment een soort van samenwerkingsverband had trouwens) niet ontgaan. De overstap naar het Veltwijckpark was dan ook snel gemaakt.
Feest in het Veltwijckpark
Een prima zet zou al snel blijken, want ook daar was het meteen bingo. Na een legendarisch strijd met Zwarte Leeuw wisten de Ekerenaars het pleit op de slotspeeldag in hun voordeel te beslechten. Germinal was nu helemaal gelanceerd en het eerste seizoen in tweede werd meteen besloten met een nieuwe titel voor Seraing en AA Gent. De derde kampioenstitel op rij loodste Joël door de grote poort naar de hoogste afdeling.
Debuut in eerste klasse
Op woensdag 16 augustus 1989 maakte Joël in Kortrijk zijn debuut in eerste klasse. Ondanks een pijnlijke 4-1 nederlaag was het sprookje nog lang niet ten einde. Een nieuwe titel was uiteraard te hoog gegrepen, maar als neofiet in eerste nationale bereikte Germinal toch maar mooi de finale van de Beker van België. De Antwerpenaren trokken zelfs als favoriet naar Brussel, maar moesten in de eindstrijd hun meerdere erkennen in FC Luik (1-2).
Germinal bleef echter vriend en vijand verbazen en in 1991 werd opnieuw een mooie bladzijde in de geschiedenis van de Antwerpse club bijgeschreven. Joël en zijn ploegmaten loodsten de club naar een knappe vijfde plaats met een Europees ticket als beloning.
Rode Duivels
Ondertussen werkte Joël zich samen met Tony Herreman op als één van de sterkste en meest gevreesde linkerflanken van het land. Dat was ook toenmalig bondscoach Guy Thys niet ontgaan. Samen met zijn andere ploegmaat Gunther Hofmans werd de middenvelder in maart 1991 opgeroepen voor de nationale ploeg. Zo zat hij op 27 maart van dat jaar naast ondermeer Lorenzo Staelens, Frank Dauwen en Filip De Wilde op de bank tijdens de EK-voorrondematch tegen Wales (1-1). Een invalbeurt was hem helaas niet gegund. Bovendien nam Paul Van Himst enkele maanden later het roer over van Thys en zat een eerste ‘cap’ er niet meer in.
Ondertussen werkte Joël zich samen met Tony Herreman op als één van de sterkste en meest gevreesde linkerflanken van het land. Dat was ook toenmalig bondscoach Guy Thys niet ontgaan. Samen met zijn andere ploegmaat Gunther Hofmans werd de middenvelder in maart 1991 opgeroepen voor de nationale ploeg. Zo zat hij op 27 maart van dat jaar naast ondermeer Lorenzo Staelens, Frank Dauwen en Filip De Wilde op de bank tijdens de EK-voorrondematch tegen Wales (1-1). Een invalbeurt was hem helaas niet gegund. Bovendien nam Paul Van Himst enkele maanden later het roer over van Thys en zat een eerste ‘cap’ er niet meer in.
Europees met KV
Niet getreurd echter want zijn sterke prestaties leverden Joël een ‘toptransfer’ naar KV Mechelen op. De Manenblussers hadden er een landstitel en een Europacupzege opzitten en maakten daardoor kennis met de keerzijde van de medaille. Een aantal sterkhouders stapten immers over naar concurrent Anderlecht en ook voorzitter John Cordier nam afscheid van zijn club. Met kersvers trainer Georges Leekens en met spelers als Preud’homme, Albert, Clijsters, Emmers, Eijkelkamp, Sanders, Vermant, Versavel, Ingesson, Deferm, Leen, Van Den Buys, Andersson, Urban, De Boeck, Czerniatynski, Valgaeren, Vreven en de betreurde Kurt Vangompel liep er nog heel wat ‘schoon’ volk rond achter de Kazerne.
Het werden dan ook vier mooie jaren in Mechelen met de bekerfinale in mei 1992 tegen Antwerp als hoogtepunt. In een tot heksenketel omgevormd Jan Breydelstadion in Brugge moesten strafschoppen uiteindelijk beslissen over winst en verlies. Ondanks een feilloos omgezette penalty van Joël ging de beker echter mee met de Sinjoren.
Ondertussen mocht de Zoerselnaar voor het eerst in zijn carrière proeven van Europees voetbal met matchen tegen PAOK Saloniki, Orebro, Norrkoping, MTK Boedapest,Cagliari en Vitesse.
Ommetje langs het Waasland
In 1995 hield Joël het Mechels avontuur voor bekeken en verkaste hij naar tweedeklasser Lokeren. Alweer een schot in de roos want in zijn eerste seizoen bij de Waaslanders werd de titel behaald voor RC Genk en Moeskroen. Na één seizoen in het vagevuur van tweede te hebben gezeten stond Joël dus weer in eerste. Lokeren speelde daarin niet meteen een rol van betekenis al zal het doelpunt tegen zijn ex-club KV Mechelen wel voor altijd in het geheugen gegrifd blijven. We onthouden wel dat Joël twee keer in tweede klasse uitkwam en daar telkens de titel pakte !
Niet getreurd echter want zijn sterke prestaties leverden Joël een ‘toptransfer’ naar KV Mechelen op. De Manenblussers hadden er een landstitel en een Europacupzege opzitten en maakten daardoor kennis met de keerzijde van de medaille. Een aantal sterkhouders stapten immers over naar concurrent Anderlecht en ook voorzitter John Cordier nam afscheid van zijn club. Met kersvers trainer Georges Leekens en met spelers als Preud’homme, Albert, Clijsters, Emmers, Eijkelkamp, Sanders, Vermant, Versavel, Ingesson, Deferm, Leen, Van Den Buys, Andersson, Urban, De Boeck, Czerniatynski, Valgaeren, Vreven en de betreurde Kurt Vangompel liep er nog heel wat ‘schoon’ volk rond achter de Kazerne.
Het werden dan ook vier mooie jaren in Mechelen met de bekerfinale in mei 1992 tegen Antwerp als hoogtepunt. In een tot heksenketel omgevormd Jan Breydelstadion in Brugge moesten strafschoppen uiteindelijk beslissen over winst en verlies. Ondanks een feilloos omgezette penalty van Joël ging de beker echter mee met de Sinjoren.
Ondertussen mocht de Zoerselnaar voor het eerst in zijn carrière proeven van Europees voetbal met matchen tegen PAOK Saloniki, Orebro, Norrkoping, MTK Boedapest,Cagliari en Vitesse.
Ommetje langs het Waasland
In 1995 hield Joël het Mechels avontuur voor bekeken en verkaste hij naar tweedeklasser Lokeren. Alweer een schot in de roos want in zijn eerste seizoen bij de Waaslanders werd de titel behaald voor RC Genk en Moeskroen. Na één seizoen in het vagevuur van tweede te hebben gezeten stond Joël dus weer in eerste. Lokeren speelde daarin niet meteen een rol van betekenis al zal het doelpunt tegen zijn ex-club KV Mechelen wel voor altijd in het geheugen gegrifd blijven. We onthouden wel dat Joël twee keer in tweede klasse uitkwam en daar telkens de titel pakte !
Oude liefde roest niet
Na 3 seizoenen hield hij het echter voor bekeken in het Waasland en trok terug naar zijn oude liefde Germinal. Die werden knap derde met Europees voetbal tegen FK Sarajevo en Servette Genève als beloning.
De nakende invoering van de licentie zorgde echter voor onrust in het Veltwijckpark. Het gezellige, maar veel te kleine stadion zou immers niet voldoen aan de nieuwe richtlijnen en daar het stadion voor een deel op natuurgebied gelegen was, zagen buurtbewoners een uitbreiding niet zitten en stapten zelfs naar de rechtbank. Een andere oplossing drong zich op en diende zich aan met het financieel aan de grond zittende Beerschot. Van een fusie wilde men in Ekeren echter niet horen. Wel van een ‘samengaan’ waarbij Germinal de statuten en het stamnummer kon behouden. Het veranderde wel van naam en verruilde het Ekerse park voor het Kiel.
Na 3 seizoenen hield hij het echter voor bekeken in het Waasland en trok terug naar zijn oude liefde Germinal. Die werden knap derde met Europees voetbal tegen FK Sarajevo en Servette Genève als beloning.
De nakende invoering van de licentie zorgde echter voor onrust in het Veltwijckpark. Het gezellige, maar veel te kleine stadion zou immers niet voldoen aan de nieuwe richtlijnen en daar het stadion voor een deel op natuurgebied gelegen was, zagen buurtbewoners een uitbreiding niet zitten en stapten zelfs naar de rechtbank. Een andere oplossing drong zich op en diende zich aan met het financieel aan de grond zittende Beerschot. Van een fusie wilde men in Ekeren echter niet horen. Wel van een ‘samengaan’ waarbij Germinal de statuten en het stamnummer kon behouden. Het veranderde wel van naam en verruilde het Ekerse park voor het Kiel.
FC Cappellen
Joël verteerde de overstap minder vlot en moest vaker dan hem lief was plaatsnemen op de bank. Een late invalbeurt op 28 november 1999 tegen Charleroi waren zijn laatste vijf minuten op het hoogste niveau. Tweedeklasser Cappellen was een welgekomen oplossing en nauwelijks twee weken later debuteerde Joël reeds voor zijn nieuwe club tegen Turnhout. Toch werd de overstap niet echt een succes. Want ondanks een aantal versterkingen kon kersvers trainer en ‘heer des huizes’ Stany Gzil de ploeg niet van de degradatie behoeden.
Joël verteerde de overstap minder vlot en moest vaker dan hem lief was plaatsnemen op de bank. Een late invalbeurt op 28 november 1999 tegen Charleroi waren zijn laatste vijf minuten op het hoogste niveau. Tweedeklasser Cappellen was een welgekomen oplossing en nauwelijks twee weken later debuteerde Joël reeds voor zijn nieuwe club tegen Turnhout. Toch werd de overstap niet echt een succes. Want ondanks een aantal versterkingen kon kersvers trainer en ‘heer des huizes’ Stany Gzil de ploeg niet van de degradatie behoeden.
Back tot the roots
Joël ging niet mee naar derde maar trok een reeksje lager naar KFC Heidebloem Lille. Twee jaar later, we schrijven dan 2002, werd hij bij de Kempenaren voor het eerst speler-trainer. Huidig Zoersel-coach Jef Lauwers was er trouwens zijn assistent. Later volgden nog de provincialers OG Vorselaar en Vlimmeren waar hij samenspeelde met broer Nico. Joël had echter nog één droom en dat was nog een keer te kunnen schitteren aan de zijde van zoon Mitch. En zo keerde hij in de zomer van 2006 terug naar waar het ruim 30 jaar eerder allemaal was begonnen: KFC Eendracht Zoersel.
Vorig seizoen werd er echter één om zo snel mogelijk te vergeten. Gebrek aan scorend vermogen deden de rood-groenen helemaal in de onderste regionen van het Belgisch voetbal belanden. Een paar gerichte versterkingen en een aantal zeer beloftevolle Zoerselse jongeren zoals Philippe Biernaux en zoon Mitch Bartholomeeussen zorgden ervoor dat Joëls wens niet langer een droom was. Alleen het orgelpunt moet zondag nog geplaatst worden !
Zoon Mitch tussen de groten
Gedurende al zijn profjaren speelde Joël Bartholomeeussen met vele honderden spelers. Daarbij heel wat schoon volk zoals:
Philippe Van de Walle, Mike Verstraeten, Eddy Snelders, Ernie Brandts, Tony Herreman, Gunther Hofmans, Jos Daerden, Simon Tahamata, Jean-Marie Abeels, Didier Dheedene, Luc Leys, Ronny Prins, Ben Wijnstekers, N’goy Nsumbu, Marino Sabbadini, Frank Schmoller, Michel Preud’homme, Philippe Albert, Lei Clijsters, Marc Emmers, René Eijkelkamp, Koen Sanders, Sven Vermant, Patrick Versavel, Bruno Versavel, Klas Ingesson, Geert Deferm, Frank Leen, Stan Van Den Buys, Andersson, Florian Urban, Glenn De Boeck, Alex Czerniatynski, Joos Valgaeren, Stijn Vreven, Rudi Cossey, Koen Schockaert, Remco Torken, Jacky Boonen, Janevski, Chris Janssens, Elos Elonga Ekakia, Jan Koller, Karel Snoeckx, Ronny Van Geneugden, Arnar Vidarsson, Roman Vonasek, Manu Karagiannis, Ervin Kovacs, Marc Schaessens, Rudy Smidts, Wesley Sonck, Edwin Van Ankeren, Bart Van Zundert, Jan Moons, Marc Degrijse, Andreï Demkine, Philip Haagdoren, Aleksandar Mutavdic, Cisse Severeyns, Kristof Snelders, Djordje Svetlicic, Stephane Van Der Heyden, ...
We vroegen Joël om uit alle spelers waarmee hij ooit samenspeelde zijn favoriete ploeg samen te stellen. Voor hem reserveerden we een plaatsje als linkermiddenvelder, zijn favoriete positie. Het resultaat is een mix van de succesploeg bij Germinal en de talenten van KV Mechelen.
Tussen al die grote namen is ook een plaatsje weggelegd voor zijn zoon Mitch !
|
Identiteitskaart Joël Bartholomeeussen:
Geboortedatum: 2/03/1966
Positie: Spits, middenvelder, verdediger
Clubs: KFCE Zoersel, Lierse SK, KFCE Zoersel, FC Poederlee, Germinal Ekeren, KV Mechelen, Lokeren, Germinal Ekeren, Germinal Beerschot, Capellen FC, Heidebloem Lille, OG Vorselaar, Vlimmeren
Palmares:
Kampioen in 1987 met Poederlee in eerste provinciale
Kampioen in 1988 met Germinal Ekeren in derde nationale
Kampioen in 1989 met Germinal Ekeren in tweede nationale
Finale Beker van België in 1990 met Germinal Ekeren
(1-2 verlies tegen FC Luik)
Oproeping nationale ploeg in maart 1991
Bankzitter bij EK-voorondematch België - Wales op 27/03/1991
Europees voetbal met KV Mechelen
Finale Beker van België in 1992 met KV Mechelen (verlies tegen Antwerp na strafschoppen)
Kampioen in 1996 met Lokeren in tweede nationale
Europees voetbal met Germinal Ekeren
Kampioen in 2008 met KFCE Zoersel in vierde provinciale ?
Positie: Spits, middenvelder, verdediger
Clubs: KFCE Zoersel, Lierse SK, KFCE Zoersel, FC Poederlee, Germinal Ekeren, KV Mechelen, Lokeren, Germinal Ekeren, Germinal Beerschot, Capellen FC, Heidebloem Lille, OG Vorselaar, Vlimmeren
Palmares:
Kampioen in 1987 met Poederlee in eerste provinciale
Kampioen in 1988 met Germinal Ekeren in derde nationale
Kampioen in 1989 met Germinal Ekeren in tweede nationale
Finale Beker van België in 1990 met Germinal Ekeren
(1-2 verlies tegen FC Luik)
Oproeping nationale ploeg in maart 1991
Bankzitter bij EK-voorondematch België - Wales op 27/03/1991
Europees voetbal met KV Mechelen
Finale Beker van België in 1992 met KV Mechelen (verlies tegen Antwerp na strafschoppen)
Kampioen in 1996 met Lokeren in tweede nationale
Europees voetbal met Germinal Ekeren
Kampioen in 2008 met KFCE Zoersel in vierde provinciale ?
Tekst en foto's: Paul Jacobs
Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief
