Club en RSCA financieel aan de grond
Foto: © SC
Ook deze week bieden wij jullie een vrij eigenzinnige kijk op de actualiteit. Jullie krijgen antwoord op de vragen hoe lang Frutos het deze keer uithoudt, waarom Club en RSCA aan de grond zitten, wie Club-Cercle fluit en wat er met Gumienny moet gebeuren.
Patatos Frutos
Groot nieuws deze week: Nicolas Frutos is weer in het land. De ‘Reiger’ landde woensdag op Zaventem. Iedereen tevreden bij paars-wit, al kwam de reactie van coach Ariël Jacobs nogal bot over: “Ik verwacht niets van Frutos.” Menig Anderlechtsupporter fronste de wenkbrauwen bij het aanhoren van deze zin. Jacobs bedoelde uiteraard: “Ik verwacht niets speciaals van Frutos.”
Dat klinkt al veel beter, want het is nooit anders geweest. Wat zou je kunnen verwachten van iemand van een dubbele meter, ongeveer 100 kg, met lang haar en oorbellen? Toch niet dat hij de bal vanuit de lucht doodlegt op zijn wreef, vanuit stilstand plots drie, vier man dribbelt om dan de uitkomende doelman met een enig mooie lobbal te verschalken? Neen, Jacobs verwacht van Frutos gewoon hetzelfde van altijd: minstens vier ellebogen per match uitdelen, op de drie wedstrijden die hij binnenkort zal spelen minimaal drie keer op de goede plek staan en maximaal drie trainingen per week afhaspelen. Daarna mag ‘el goleador’ met een gerust gemoed weer naar de ziekenboeg.
Jacobs ging nog een stap verder en verviel bijna in grootspraak. “Waarom zou ik specifiek op Frutos wachten? We hebben de beste aanval van België. De sterkte van Anderlecht moet het collectief zijn.” De beste aanval van België, mathematisch gezien heeft de Diegemnaar gelijk: met zestien doelpunten voor doet geen enkele andere Belgische ploeg momenteel beter en dan te bedenken dat driekwart van zijn spitsen in de lappenmand ligt. Kanu, Mattias Suarez, Jonathan Legear, Frutos. Wat gaat dat worden als ook die allemaal fit zijn? Man man, België zal te klein worden voor paars-wit. Gelukkig hebben ze nog de Europese wedstrijden, al vond ik hun uitslag nergens terug vorige week. Waarschijnlijk een vergetelheid van de media.
Brugse paleisrevolutie
Als we Stephan Keygnaert van Het Laatste Nieuws mogen geloven is Club Brugge aan een tweede paleisrevolutie ontsnapt. Hadden de West-Vlamingen verloren op Bern en Genk of werden ze door datzelfde zootje ongeregeld uit Zwitserland uit de Uefa Cup gebonjourd, dan mochten Jacky Mathijssen en Luc Devroe hun valiezen pakken. Nu pas wordt ons duidelijk waarom Jacky pas na de Europese kwalificatie de kapper opzocht. Ik dacht eerst nog dat zijn kapper dood was, zo verwilderd zag Mathijssen eruit, maar blijkbaar gaat hij naar kapsalon D’Hooghe in de Olympialaan in Brugge. Jacky was bang dat de barbier van dienst niet alleen zijn krullen zou kortwieken, maar er heel zijn hoofd zou afsnijden.
Het moet gezegd, de Limburger houdt zich dit seizoen opvallend op de achtergrond. Voorlopig geen grootspraak, geen verdediging van zijn spelers meer. Als het slecht is, dan windt de Clubcoach er geen doekjes om. Na de wanprestatie tegen KV Mechelen veegde hij zijn discipelen zelfs de mantel uit. De Jacky van vorig seizoen zou dat nooit gedaan hebben. Zelfs de ondermaatse partij tegen Malinwa had Mathijssen nog een wereldmatch genoemd. Respect, Jacky, respect.
Bekwame scheidsrechter gezocht
Robert Jeurissen zit met de handen in het haar. Voor de derby tussen Club en Cercle Brugge van komend weekend vindt de scheidsrechtersbaas geen enkele deftige arbiter. Frank De Bleeckere was aanvankelijk aangeduid om de geladen wedstrijd in goede banen te leiden, maar daar stak de Uefa logischerwijze een stokje voor. Frankie boy zou wel eens de pedalen kunnen kwijtraken in een derby zoals die in Brugge en dat zou zijn Europese reputatie niet ten goede komen. Daarom duidde de Europese Voetbalbond de Oost-Vlaming aan voor een duel in de Champions League. Twee matchen op vier dagen is zelfs voor een fluitenier van het goede te veel. België is duidelijk te klein geworden voor een topscheidsrechter als De Bleeckere. In ons apenland heeft zo iemand niets meer te leren.
Ook enkele andere kleppers zijn niet beschikbaar. Paul Allaerts wil wel, maar mag niet, omdat de sukkelaar voorlopig nog voor Dexia, ook voorlopig nog de hoofdsponsor van blauw-zwart, werkt. Jérommeke Efong Nzolo vertoeft voor een of ander tornooi in het buitenland en Johan Verbist (vrijdag raakte bekend dat De Bleeckere wisselt met Verbist) kreeg al een opdracht toegewezen. Als ik van Jeurissen was, ik zou Gumienny die taak toevertrouwen. Een circusartiest als hij verdient het om een wedstrijd van dat kaliber te fluiten. De derby tussen Club en Cercle is dé wedstrijd van het jaar in Brugge en omstreken. Op en naast het plein valt er altijd wel iets te beleven, waarom het toeval niet een handje helpen door Gumienny aan te stellen. Rode kaarten, gecontesteerde beslissingen en ambiance verzekerd.
Een andere mogelijkheid is Tim Pots. Wedden dat een van beide teams dan in de laatste vijf minuten nog minstens drie doelpunten scoort, waarvan één uit buitenspelpositie, één met de hand en één nadat de scheidsrechter zijn lijnrechter straal negeert! Of waarom niet Christoph Virant? Juist, omdat Rocky Peeters niet meedoet. Voor Ivan Leko is het te hopen dat het niet Virant wordt, aan zijn invalbeurt tegen Bern te zien loopt de Kroaat er redelijk gefrustreerd bij. Virant zou hem nogal snel naar de douches sturen. In geval van hoge nood kan Jeurissen zelf zijn fluit nog eens bovenhalen. Dan wordt het zeker gieren in Jan Breydel, alleen vrees ik dat Club en Cercle niet gediend zullen zijn met zo’n amateur.
Forte Dexia en dekselse Fortis
Onze topclubs Anderlecht en Club Brugge staan zware tijden te wachten. Door de crisis in de banksector ziet de financiële situatie van de hoofdsponsors van beide teams er allesbehalve rooskleurig uit. Het contract tussen Fortis en Anderlecht loopt eind dit seizoen af. Het bestuur van de Brusselaars zat al met de bank rond tafel om een contractverlenging te bespreken, maar de kans is groot dat die er niet komt. Daarmee zou een einde komen aan een jarenlange samenwerking. Jammer voor paars-wit, want het sluiten van leningen lijkt nu wel uit den boze. De Generale, de voorloper van Fortis, stond in 1984 mee in voor de lening die wijlen Constant Vanden Stock aan de Spaanse ref Emilio Guruceta Muro gaf voor de terugmatch in de halve finales van de Uefa Cup tussen Anderlecht en Nottingham Forest. De hoofdstedelingen zouden zich echter geen al te grote zorgen hoeven te maken, in de wandelgangen wordt gefluisterd dat ICBC, een grote Chinese bankorganisatie, al staat te springen om de plaats van Fortis in te nemen.
Club Brugge kijkt ook met een bang hartje de evolutie in de banksector tegemoet. Blauw-zwart wordt al een tijdje gesponsord door Dexia, maar, net als bij Fortis, ziet de toekomst er voor deze bank niet al te rooskleurig uit. Bij Club hebben ze onmiddellijk de koe bij de hoorns genomen (al spreekt men in dit geval beter van een stier) en ze plaatsten Jean-Luc Dehaene op de stoel van afgevaardigd bestuurder. Als ex-premier heeft het boegbeeld van de CD&V al heel wat watertjes doorzwommen. Met Dehaene aan het hoofd van Dexia moet het marktaandeel wel stijgen, de voormalige burgemeester van Vilvoorde kan zeker en vast het nodige gewicht in de schaal leggen, al zal hij toch nog enkele kilo’s moeten bijkomen, wil hij partijgenoot Kris Peeters ervan overtuigen om Club toestemming te geven om een nieuw stadion in Loppem te bouwen.
Dronken Spanjaarden
Het behalen van de Europese titel legt de Spaanse spelers geen windeieren. Cruzcampo, een van de Spaanse brouwers, heeft elke international zijn gewicht in bier beloofd. Als dat maar goed komt. Het voorbeeld zou naar het verluidt navolging krijgen in enkele andere Europese landen bij eventuele WK-winst in 2010.
De Duitsers zouden hun gewicht in worsten krijgen, de Nederlanders in kaas, de Fransen in wijn, de Italianen in pasta en de Turken in kebab. Zelfs in België is er al gedacht aan een mogelijk geschenk. Leonidas belooft elke Belgische WK-winnaar, mocht het toevallig ooit zover komen, zijn gewicht in pralines. Naar goede oude gewoonte wordt er al op voorhand geruzied over de kleur: witte of bruine. Een typisch Belgisch compromis zou kunnen zijn om de blanke Belgen bruine pralines te geven en de Belgen met Afrikaanse roots witte.
Verwarde Gumienny mag het uitleggen
Twee weken geleden stond Serge Gumienny al in het oog van de storm na zijn letterlijk opvallende prestatie tijdens Racing Genk tegen Club Brugge. Het voorbije weekend stal de Limburger nog maar eens de show, dit keer tijdens Cercle Brugge-Standard. Gumienny maakte een verwarde en inconsequente indruk. Ondergetekende heeft de wedstrijd voor Voetbalkrant live gevolgd en stond, samen met een collega van Het Belang van Limburg, de leidsman tot iets over 23u00 op te wachten in de catacomben van het Jan Breydelstadion – rond 22u30 had Gumienny laten weten dat hij tien minuten later ter beschikking van de pers zou staan –, maar de showman liet op zich wachten.
Bleek dat de blonde god een woordje uitleg mocht verschaffen over zijn warrige wedstrijd aan de controleur van dienst. Het moet er hevig aan toe gegaan zijn, want maar liefst vier veiligheidsmensen bewaakten de deur van zijn kleedkamer en raadden ons aan niet langer te wachten. Het kon wel eens héél laat worden.
Ik vind dat het tijd wordt dat Gumienny eens op zijn plichten gewezen wordt. Voor mijn part sturen ze hem als straf enkele wedstrijden naar de lagere reeksen, al zal dat meer een straf voor de ploegen in kwestie dan voor hemzelf zijn. De manier waarop de man uit As zondag Cercle-Standard floot, grenst aan een grote portie zelfingenomenheid en arrogantie.
Vlak voor de rode kaart van Dante Bonfim vond er een identieke situatie in de zestien plaats tussen Stijn De Smet (foto links) en Mohammed Sarr. De Standardverdediger werkte Smetje tegen de grond, maar Gumienny zwaaide ostentatief met de armen om aan te geven dat er niets aan de hand was. Minuten later begaat Dante eenzelfde, in mijn ogen lichtere fout, op de Cercleaanvaller en dan fluit de arbiter wel. Als toemaatje zwaait hij de boosdoener een geel karton toe. Een mens zou voor minder gefrustreerd de bal weggooien. Het was Dantes eerste fout, die op de koop toe niet eens geel waard was. Gumienny vond zichzelf nog maar eens belangrijker dan de 22 andere acteurs op het veld en stuurde Dante wandelen.
Zelfs voor eerlijkheid krijgt een speler geel van de Limburger. Toen bij dezelfde fase als hierboven beschreven Dieumerci Mbokani er niets meer van begreep en met zijn vinger aan de slaap teken deed dat Gumienny gek was, kreeg ook hij een gele kaart onder de neus geduwd. Vlak voor de pauze torpedeerde butcher Oguchy Onyewu nog maar eens een bedrijvige De Smet. Gumienny floot weliswaar, maar dit keer, voor een nochtans veel zwaarder vergrijp dan dat van Dante, hield de Limburgse beachboy de kaart wel op zak.
Smetje zou zelf ook nog het slachtoffer van de verwardheid van Gumienny worden. Op het einde van de match maakte de West-Vlaamse spits een foutje waarvoor ook hij in het boekje van de ref terechtkwam. Zijn derde geel dit seizoen, wat betekent dat de man van de match er niet bij is in de derby tegen Club. Zou Robert Jeurissen ook die match door Gumienny naar de vaantjes laten fluiten? Een mens verliest er zelfs zijn humor door.
Standard kleine verliezer
De zware nederlaag op het veld van Cercle Brugge zat Standard duidelijk hoog. Zowel coach Lazslo Bölöni als captain Steven Defour en boosdoener Dante Bonfim toonden zich achteraf niet beschikbaar voor enige commentaar. Defour liep ons, ipod in de oren, straal voorbij. Dante reageerde met een krachtig “Non” op de vraag of hij commentaar wou geven op zijn rode kaart en Bölöni stuurde assistent Frans Masson naar de persconferentie. Dergelijk gedrag is een kampioen onwaardig. Een kampioen toont zich niet enkel groot op goede momenten, maar ook bij uitschuivers zoals zondag bij Cercle. Wij konden er niet om lachen en dus verliest een mens ook hier zijn zin voor humor.
Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief
Eupen
RWDM
Charleroi
