Column Speeldag 15: Wisselvalligheid

Anderlecht is duidelijk dé winnaar van het weekend. Niet alleen kende het totaal geen moeite met promovendus Tubeke en scoorde het vijfmaal, de Brusselaars zijn ook de enige ploeg bovenaan die wist te winnen. Voor het eerst sinds lang, we weten het zelf niet meer, staat Anderlecht alleen aan de leiding in de Belgische competitie. Hoe je het ook draait of keert, een teken over de zwakte van onze liga. Hoeveel goede wedstrijden heeft Anderlecht al gespeeld dit seizoen? Hoeveel keer bevatte het voetbal de 'Anderlechtnorm'? Dat soort wedstrijden is op één hand te tellen. 

Paars-wit is nog steeds ook de ploeg waar het meest over geschreven wordt en die de meeste kritiek krijgt. Terecht ook de voorbije seizoenen. In Brussel wordt dan ook met argusogen richting Luik gekeken, waar een rivaal de vaandel van het Belgisch voetbal lijkt over te nemen. Nu speelt Anderlecht de voorbije weken wel beter en beter en worden Standard en Club Brugge blijkbaar zwakker.
Maar wordt/blijft de recordkampioen door die leidersplaats de grootste kanshebber om de titel te pakken? We twijfelen. Iedereen kent de gemakzucht in de Brusselse rangen, de vrees van de supporters en (hopelijk) de trainers.

Wordt Club Brugge de grootste aanklamper? Of toch regerend landskampioen Standard? Niemand kán het zeggen. De topploegen zijn gewoon te wisselvallig, naar analogie met het Belgische klimaat. Deze week zon, volgende week storm. Of waarom met een week verschil? Zelfs een paar dagen volstaan om van het ene uiterste in het andere te sukkelen. Stuntend Standard op woensdag, Stil Standard op zaterdag. Geen enkele speler wilde reageren na het thuisverlies tegen Zulte Waregem. Een paar dagen ervoor stonden de Luikse spelers nog met de glimlach in de rij te drummen voor een interview na de winst tegen Sampdoria. 

"Wij zijn te groot voor België", noteerden we nog niet zo lang geleden uit Luikse monden. We zouden zeggen dat ze eerder klein zijn, heel klein zelfs. Nu durfde Defour zijn immer objectieve, sympathiek zelve niet te tonen. Trainer Lazslo Bölöni durfde wél zijn mening zeggen en was daarbij niet al te mals voor zijn stilzwijgende vedetten.

Hetzelfde trainerscenario zondagavond op Daknam. Jacky Mathijssen veegde zijn spelers de mantel uit na de verloren wedstrijd en leidersplaats op Lokeren. Met dat verschil dat bij Club wél iemand reageerde voor de camera's. Wesley Sonck onderdrukte daarbij zijn kritiek voor het middenveld en tactische plan  van zijn coach niet. Sonck zegt wel eens meer zijn gedacht. 

Meestal klopt een speler zijn uitleg niet helemaal door ontgoocheling na de pas verloren wedstrijd, maar de Ninovieter wist nu eenmaal heel goed waar het op aankwam: de ruimtes werden te weinig benut en een ploeg als Lokeren geeft geen handvol kansen weg op een wedstrijd. Georges Leekens won daarbij de oorlogsvoering van zijn geliefde collega Mathijssen die dit seizoen opvallend genoeg de kritiek op zijn spelers niet langer meer wil verdoezelen.

Ook RC Genk en het bekoorlijke Westerlo verloren in wedstrijden waar ze amper een poot aan de grond kregen. Iedereen wint van iedereen. Beide ploegen misten zo een unieke kans aan de top, iets wat wel meer gebeurt bij een unieke gelegenheid.

Volgende zondag spelen Club Brugge en Standard de topper van de zestiende speeldag. Beide ploegen moéten in principe winnen. Kan Anderlecht alweer profiteren als het zou winnen op het veld van Roeselare? Een week later spelen de Brusselaars zelf een topper, tegen RC Genk. Met deze spanning willen we gerust doorgaan tot eind mei.

Tot slot denken wij al aan de Gouden Schoen, om toch maar de eerste te zijn. Een aanvaardbaar podium zou volgende namen kunnen bevatten in alfabetische (dus willekeurige) volgorde: Dieumerci Mbokani, Jan Polak en Stijn Stijnen. Uitleg hoeven we daar eigenlijk niet bij te geven. (NW)