De invloed van Ajax in Noorwegen

Afgelopen zomer landde een aantal Ajax jeugdtrainers in Oslo, in de wijk Ullern wel bepaald. Hun doel was om er een voetbalschool te leiden. De inrichters ervan contacteerden mij ook. Ze kenden mijn achtergrond en wisten dat ik bij een van de betere jeugdopleidingen betrokken was. Het was een aangenaam contact met de initiatiefnemers en met de mensen van Ajax. Ook in de pers werd er wel wat aandacht aan geschonken.

De Nederlanders werden door verschillende kranten geinterviewd en ze waren niet mals met hun kritiek. Volgens hen hinkt de jeugdopleiding achterop in Noorwegen. Het heeft blijkbaar geholpen want stilaan begint men hier initiatieven te nemen, naar het voorbeeld van Ajax.

In Ullern werd dit weekend een eerste keer een tornooi georganiseerd. Op een speelveld van zestien meter op zestien meter, de zijlijnen vijf meters inwaarts en het belangrijkste acht voetballers in elke ploeg plus een keeper. Ook onze ploegn Frigg, was uitgenodigd met een ploeg jongens van 1998. Enkele weken voordien begon ik met enkele extra trainingen voor deze jongeren. Dat gebeurde op een groter veld met meer spelers. In tegenstelling tot wat hier de gewoonte is, trainden we buiten en niet indoor. Het waren bijzondere leuke trainingen van telkens twee uur. De spelertjes vroegen steevast om langer te trainen. Dit was een beetje tegen de zin van de ouders, begrijpelijk want zij stonden langs de zijlijn te verkleumen.

Op vrijdag wonnen we onze openingswedstrijd met 4-3. Het was een gelijkopgaande wedstrijd, waar we met beetje geluk een goaltje meer konden maken. De trainer van de tegenpartij en ikzelf moesten voortdurend bijsturen.  Na de wedstrijd voegde we ons bij het gezelschap van Oslokrets, die het spektakel kwamen beoordelen. Oslokrets is een vereniging van verschillende groeperingen die scouting van jonge spelers verzorgen in verschillende wijken van Olso. Alle partijen waren het erover eens, dit soort initiatieven is iets dat onze jongeren nodig hebben.

Zaterdag wonnen we onze wedstrijd met 3-0 en zodoende waren we zeker van een halve finaleplaats, die veertien dagen later gespeeld werd. Deze wedstrijd werd verdiend gewonnen maar er vielen enkele spelertjes uit die zich onwel voelden of geveld werden door koorts. Ja, ook hier begint de griep toe te slaan.

Zondag speelden we een match met een zeer gehavende ploeg waardoor ik nog snel  enkele spelers moest mobiliseren. Het mocht niet baten want we werden totaal onder de voet gelopen. We verloren met 11-1. Het was een pijnlijke maar tegelijkertijd ook een heel leerrijke ervaring voor de jongens. Dat bleek ook duidelijk in de nabeschouwing van de match. De spelers wisten perfect waarom we verloren. De andere ploeg liet de bal zo snel rond gaan en het leek wel of ze met twee man meer op het veld stonden. Het betekent dat ze zelf beginnen na te denken over het spelletje en dat doet me zeer veel plezier.

Nu hebben we twee weken om keihard te werken, en onze halve finale af te werken. Het resultaat is weliswaar niet het belangrijkste maar ik verlies niet graag.

Uiteindelijk zal iedereen beter worden van dit tornooi en hopelijk krijgt het een vervolg in het nieuwe voetbalseizoen dat in de lente van volgend jaar zal beginnen.

Leuk detail, we komen in onze halve finale uit tegen Huk, ploeg waar enkele voormalige spelers van Frigg in rondlopen. De trainer is een halve Nederlander die steevast met een Ajax shirt onder zijn trainingskledij loopt.

De verkleumde ouders langs de kant waren fantastische supporters voor hun zoon en onze ploeg. Het deed hen duidelijk plezier dat hun zoon genoot van dit tornooi en bovendien was de organisatie tip top in orde. Mensen van de federatie: wij willen meer van dit soort initiatieven.

Met sportieve viking groeten.

David Brocken

Foto: de intiatiefnemers van het tornooi