Beste voetballer 2000-2010: Wie was de beste rechtsback?

Net als bij de linksachters lijkt de echte rechtsback een uitstervende soort te worden in België. De tijd dat de rechtsachters zoals Eric Gerets aan de boom groeiden is al lang verleden tijd. Tegenwoordig hebben clubs heel wat geld veil voor een goede rechterverdediger.

Zoals bij Anderlecht werd er reikhalzend uitgekeken naar de terugkomst van Marcin Wasilewski hoewel het onzeker was of deze ooit nog zijn oude niveau zou behalen. Carl Hoefkens werd bij Club Brugge tot rechtsachter gebombardeerd door gebrek aan beter. De zuivere rechtsachter blijkt onbetaalbaar geworden voor onze clubs. Nochtans hebben we er in het verleden genoeg gehad. Wij zetten de besten van de afgelopen tien jaar nog even voor jullie op een rijtje.

U kan hier stemmen...

Marcin Wasilewski: De onverzettelijkheid zelve. In 2007 haalde Anderlecht de stugge en zwijgzamene Pool naar het Astridpark. Hij liet zich onmiddellijk gelden bij de Brusselaars. Vele tegenstanders liep het dunnetjes langs de benen bij het vooruitzicht tegen de spijkerharde verdediger te moeten uitkomen. Hij was een jaar buiten strijd na de horrortackle van Axel Witsel, maar vocht zich op karakter een weg terug naar de basiself van paars-wit.

Marcos Camozzatto: Kwam in 2006 naar Luik en kon na een moeilijk eerste seizoen een basisplaats afdwingen bij de Rouches. In de twee kampioenschapsjaren van de Luikenaars was hij telkens een onbetwiste titularis. Met zijn scherpe voorzetten bevoorraadde hij De Camargo, Mbokani en Jovanovic. Na een teleurstellend seizoen 2009-2010 werd hij naar Club Brugge getransfereerd.

Emmanuel Eboué: Eboué volgde een heel contingent van zijn landgenoten naar Beveren. De Ivoriaan maakte er als rechtsback indruk ondanks de zwakke verdediging van de Waaslanders. Zijn snelheid en dribbelvaardigheid zorgden ervoor dat de scouts toestroomden op de Freethiel. Drie seizoenen hield hij het vol in België, maar werd toen getransfereerd naar het grote Arsenal. Daar veroverde hij vrijwel onmiddellijk een basisplaats.

Olivier De Cock: Twee landstitels en drie Bekers van België veroverde De Cock in zijn periode bij Club Brugge. Met zijn groot strijdershart hield hij het elf seizoenen vol in de hoofdmacht bij de blauw-zwarten. Eerst werd hij nog gebarreerd door Eric Deflandre, maar daarna mocht hij naar lieve lust voorzetten in de zestien slingeren. Na een blessure en het aantrekken van Brian Priske kwam hij in zijn laatste seizoen (2006-2007) niet veel meer aan spelen toe en vertrok hij naar Duitsland.

Carl Hoefkens: Hét moment waarop Carl Hoefkens roem en faam verwierf was toen hij op het gala van de Gouden Schoen aan de zijde van diepgedecolteerd vrouwlief Vanessa verscheen. Op het voetbalveld laat hij echter ook van zich horen. Vooral door zijn leiderskwaliteiten en onverzettelijkheid. Van Lierse ging het via Lommel, Germinal Beerschot en een verblijf in Engeland naar Club Brugge. Daar groeide hij op korte tijd uit tot één van de steunpilaren van het elftal.

Anthony Vanden Borre: Wellicht de man met het meeste talent van alle geselecteerden, maar ook met de fragielste mentale ingesteldheid. Vanden Borre schoot op 16-jarige leeftijd als een komeet de lucht in, maar belandde na een aantal misstappen op de Anderlechtse bank. Hij werd wel de op één na jongste Rode Duivel ooit. Anderlecht verkocht zijn 'enfant terrible' aan het Italiaanse Fiorentina. Van daar ging het naar Genoa en een uitleenbeurt aan Portsmouth. In december werd bekend dat hij terugkeerde naar België. Hij tekende een contract voor anderhalf jaar bij Racing Genk.

Roberto Rosales: Op 18-jarige leeftijd verhuisde de Venezolaan naar AA Gent. Hij kreeg er onmiddellijk een basisplaats. Onder Michel Preud'homme bloeide de rechtsachter helemaal open. In 2009-2010 was hij één van de smaakmakers in het successeizoen van de Buffalo's. Het jonge talent verbaasde door de maturiteit van zijn spel en zijn technische bagage. Hij volgde Preud'homme naar Twente waar hij ook van zich laat horen.