Beste voetballer Deel II: Wie maakte de mooiste goals?

Artiesten of regelrechte goaltjesdieven, een spits is toch altijd iets speciaals. De man die het stadion in extase brengt met een krachtige trap, een omhaal of gewoonweg een frommelgoal. Het blijft gelijk als de bal maar tegen de netten hangt. 

Wij stellen u vandaag zestien kandidaten in twee delen voor die in aanmerking komen om in de ploeg te raken. Welke vond u de beste of bracht u helemaal in vervoering?

U kan hier stemmen...

Nenad Jestrovic: De door Moeskroen bij Metz weggeplukte Jestrovic maakte met twintig goals meteen furore in de Belgische competitie. Anderlecht gaf de Serviër prompt een contract en ook in het Astridpark toonde Jestrogoal zijn neus voor doelpunten.

Hij speelde uiteindelijk 4,5 seizoenen bij Paars-Wit en maakte daarin 54 goals. In het seizoen 2004-2005 kroonde hij zich met 18 goals tot topschutter in België. Ondanks zijn doeltreffendheid, kende de aanvaller bij Anderlecht ook veel blessureleed.
 
Mémé Tchité: Na enkele moeilijke jaren brak Tchité in het seizoen 2005-2006 volledig door bij Standard. In een goed draaiende ploeg scoorde de Belgisch-Congolees-Rwandese aanvaller aan de lopende band. De Rouches verloren uiteindelijk nipt het kampioenschap en Tchité eindigde tweede in de topschuttersranking na Tosin Dosunmu.

Na dat succesjaar verkaste Tchité naar aartsrivaal Anderlecht, waar hij zijn debuut niet miste met twee goals en twee assists op Sint-Truiden. Tchtité zou dat seizoen twintig keer de weg naar doel vinden, maar na een minder tweede seizoen verkaste hij voor drie  jaar naar het Spaanse Santander, waar Standard hem afgelopen zomer vlak voor het sluiten van de transferdeadline weer opviste.

Andrés Mendoza: Hét moment van Andrés Mendoza zal in het gezamelijk blauw-zwart geheugen voor altijd synoniem staan met de goal die hij scoorde in San Siro waardoor Club Brugge met 0-1 won van het grote AC Milan.

De Peruviaan maakte vijf seizoenen lang het mooie weer bij de West-Vlamingen, maar werd door velen als één van de meest grillige spitsen daar gezien. Hij wisselde momenten van genialiteit af met totale afwezigheid, maar was als hij er zin in had moeilijk afstopbaar.

Rune Lange: Ook Lange speelde vijf seizoenen voor Club Brugge en was daarin goed voor 52 competitiedoelpunten. De lange en soms wat stroef ogende Noor had een neus voor doelpunten. Het systeem van zijn landgenoot Trond Sollied, waarbij heel wat ballen in de box kwamen gevlogen, lag hem bijzonder goed. De sterke aanvaller veroverde heel wat Brugse harten met zijn belangrijke goals.

Kevin Vandenbergh: Tja, wat moet er over Kevin Vandenbergh nog gezegd worden? De man heeft het torinstinct van zijn vader geërfd en liet dat al op 17-jarige leeftijd in eerste klasse bewonderen. Hij maakte een razendsnelle opkomst via Westerlo naar Genk. Daar veroverde hij het etiket van goaltjesdief. Met 66 doelpunten in vijf seizoenen bij de Limburgers was hij één van de meest productieve spitsen.

Toch was niet iedereen overtuigd van de kwaliteiten van de eigenzinnige aanvaller. Hij kreeg te horen dat Genk niet langer op hem rekende. Na een mislukt avontuur bij het Nederlandse Utrecht tekende hij dit seizoen een contract bij Eupen. Met acht goals in 16 wedstrijden maakte hij zich daar in korte tijd levensbelangrijk voor de degradatiekandidaat.

Milan Jovanovic: In de zomer van 2006 streek Milan Jovanovic neer in Luik. De Serviër was tot dan toe een nobele onbekende in ons land, maar de kritieken uit eigen land lieten al merken dat er iets speciaals was aangekomen in België. Jovanovic pakte al snel uit met rushes richting doel en een bijzondere balvastheid. Als één van de steunpilaren van het elftal pakten de Rouches in zijn periode twee landstitels.

Nooit hield hij een blad voor de mond, maar de Gouden Schoen van 2010 charmeerde iedereen met zijn onaflatende vriendelijkheid en uitstraling. Hij tekende deze zomer een contract voor drie seizoenen bij topclub Liverpool.

Dieumerci Mbokani: 'Dieu' kreeg op het einde van het kampioenenjaar 2006-2007 zijn kans in het eerste elftal van Anderlecht en liet die niet liggen. Anderlecht huurde de spits en deze wou tijdens de zomer niet weten van een definitieve overgang naar de Brusselaars omdat hij vreesde door de concurrentie van Tchité, Frutos en Akin niet aan spelen toe te komen.

Standard had meer succes. Bij de Rouches brak Mbokani helemaal door aan de zijde van Jovanovic. Hij scoorde aan de lopende band en ook hij veroverde twee landstitels vooraleer hij deze zomer naar Monaco vertrok.

Jonathan Legear: Legear maakte in vergelijking met Mbokani de omgekeerde beweging. Hij kreeg bij Standard te horen dat zijn speelkansen beperkt zouden zijn en trok in 2003 naar Brussel. Daar mocht hij na een jaar al starten in de Champions League. Op 17-jarige leeftijd stond de razendsnelle flankspeler op het veld van Inter.

Daarna volgden twee seizoenen waarin de geboren Luikenaar weinig aan spelen toekwam door allerhande blessures. Maar toen Franky Vercauteren vervangen werd door Ariël Jacobs ging het ineens snel, want Jacobs zag in Legear een basisspeler. Verleden seizoen verwierf hij nog de bijnaam 'Mister Europe' door zijn vele beslissende goals en assists in de Europa League.