Kroniek van een delicate transfer

Ronald Vargas had al vroeg de transferonderhandelingen met Club Brugge opgeblazen. Na een revalidatie in Venezuela keerde hij terug en kreeg van de West-Vlamingen een naar zijn normen ondermaats contractvoorstel voorgeschoven. Ondertussen had zijn managementbureau en zijn vader zich al uitgelaten in de pers over "het gebrek aan respect".

Bij Anderlecht zag men zijn kans schoon, want vorig seizoen kreeg de top van de Brusselaars het verwijt dat de ploeg bijna volledig uit waterdragers was samengesteld. Weg was het zo geroemde technisch verfijnd voetbal en de matchen die Anderlecht wist te winnen waren vooral te danken aan het knokwerk van de ploeg, iets waar de supporters zich niet mee konden vereenzelvigen.

Manager Herman Van Holsbeeck belde toen Vincent Mannaert met de vraag wat Vargas nu eigenlijk wel moest kosten. Toen het antwoord vijf miljoen euro luidde, bekoelde de interesse van Anderlecht. Club Brugge hoopte op dat moment zijn speler te slijten aan een Russische ploeg. Daar had Vargas zelf echter geen zin in en drong aan op een transfer naar Anderlecht.

Een dreiging met de wet van '78 (de deadline daarvoor is 30 juni) deed Club even schrikken, want het begreep dat het dan geen euro zou zien voor zijn speler. Vargas zou wel vier maanden niet mogen spelen, maar aangezien hij toch gekwetst is, zou hem dat bijzonder weinig kunnen schelen hebben. Wel wou Anderlecht de speler niet via de wet van '78 verkrijgen.

Club heropende de onderhandelingen met Anderlecht en stelde zich deze keer soepeler op, want het wou toch nog een mooie transferprijs vangen. Dat de transferprijs op 2,5 miljoen euro werd vastgesteld, laat beide clubs gelukkig achter. Club omdat het nu nog wat extra geld kan spenderen en Anderlecht omdat het er zeker van is dat ze anders nooit een speler van hetzelfde niveau hadden gevonden voor die transfersom.