Alweer doelpuntenkermis in Spanje

De Spaanse top-drie leek elkaar zaterdag te willen aftroeven. Barcelona moest als eerste aan de slag en legde er tegen Granada vier in het mandje. Aartsrivaal Real Madrid deed het nadien nog beter met een 0-5 zege op het veld van Almería. Stadsgenoot Atlético kon ook niet achterblijven en droogde Getafe af met 7-0 cijfers. Ook enkele mindere goden, zoals Sevilla en Espanyol, haalden zwaar uit. Dergelijke uitslagen zijn niet zeldzaam in Spanje, ook niet in het verleden. In het seizoen 1950-51 werd met zestien clubs op de tweede speeldag zelfs 59 keer gescoord. Voetbalkrant.com zet enkele redenen op een rij die verklaren waarom er regelmatig sprake is van een doelpuntenfestival in Spanje.

1.       De top-drie en de rest

Over de aantrekkelijkheid van het Spaanse voetbal zijn de meningen verdeeld. Vast staat dat de wedstrijden van de top-drie vaak een partij eenrichtingsvoetbal opleveren en niet zelden eindigen op een afstraffing voor de tegenstander. Verschillende factoren spelen hierin mee, om te beginnen vanzelfsprekend het kwaliteitsverschil tussen Barcelona, Real, Atletico en de rest. Ook de tegenstanders doen echter hun duitje in het zakje. Veel ploegen achten zich immers al voor de wedstrijd kansloos en laten zich net iets te makkelijk naar de slachtbank leiden. Anderzijds krijgt ook wie in zijn kansen gelooft vaak het deksel op de neus. Eens de eerste treffer een feit is, lijkt het voor de top-drie in veel gevallen wel vanzelf te gaan.

2.       Messi, Ronaldo en co

De absolute topspelers in de Primera Division zijn natuurlijk Lionel Messi en Cristiano Ronaldo, die voor de meeste verdedigingen niet af te stoppen blijken. De Argentijn scoorde vorig seizoen liefst 46 keer; terwijl de Portugees 34 keer de weg naar de netten vond. Met Falcao, Negredo en Soldado waren er nog drie spitsen die meer dan 20 keer raak troffen. Dit seizoen heeft Ronaldo na 14 speeldagen al 17 goals op de teller staan en zit Diego Costa aan een gemiddelde van één goal per speeldag.

3.       Offensieve ingesteldheid

Naast de monsterscores van de topploegen vallen ook in wedstrijden tussen de wat mindere goden vaak een pak doelpunten. De gemiddelde Spaanse eersteklasser beschikt immers over heel wat (offensieve) kwaliteit. De meeste trainers kiezen, vanuit de eigen filosofie en met de aanwezigheid van voldoende klasse in hun kern, dan ook voor een offensieve aanpak.

4.       Kaartenfestival

Een extra factor is de overdaad aan gele en rode kaarten waar de Primera División mee kampt. In zeven van de tien matchen deze speeldag werd een speler uitgesloten en in elk van die wedstrijden vielen minstens drie doelpunten. De ploeg met de numerieke minderheid trok telkens aan het kortste eind. Ook wordt de bal soms behoorlijk vlot op de stip gelegd, zeker in het voordeel van de toppers. Zo haalde Real het eerder dit seizoen tegen Elche na een controversiële penalty diep in blessuretijd.