Analyse Carl Hoefkens, de nuchtere en pragmatische juiste keuze van Club Brugge: tegen eender wie blijft hij vasthouden aan zijn filosofie

Axel Witsel bevestigde het ons: "Ons plan van bij het begin was om de bal aan Club Brugge te laten en op de counter te voetballen." Dat Simon Mignolet dat plan twee keer dwarsboomde met schitterende reddingen hielp natuurlijk wel, maar Simeone had ook niet verwacht dat Club zich zo ging presenteren. Hoefkens laat zijn ploeg voetballen naar de capaciteiten die ze heeft. 

Niet met hoge ballen vanop de flanken, maar door infiltratie, één-tegen-één-situaties en combinaties door het centrum. En hij maakt telkens de juiste keuzes. Tajon Buchanan had twee keer een kwartier gespeeld voor hij tegen Atlético in de basis verscheen. De Canadees draaide Mandava helemaal dol in het begin. Hoefkens had op training al zijn gretigheid opgemerkt.

Maar ook zijn keuzes op lange termijn. Had Ruud Vormer gekund wat Raphael Onyedika liet zien? We vermoeden van niet. Het was een harde knoop om door te hakken, maar Hoefkens wou verder progressie blijven maken, net als heel Club Brugge. 

Hij wil meer

Zo verfijnt de onervaren T1 het werk van zijn voorgangers. Het begon met Michel Preud'homme, over Ivan Leko en Philippe Clement tot Alfred Schreuder. Elk van hen pompte iets nieuws in Club, net als Hoefkens nu doet. Hij laat ze lekker hautain spelen. Hoefkens vindt dat zijn spelers elke ploeg aankunnen als ze maar aanvallend spelen. Achteraan solide en vooraan gewoon de eigen kans gaan. "Ik zou het haten als ik in de kleedkamer kom en moet zeggen dat er meer in zat", zei hij gisteren.

Da's de winnende filosofie gebleken. Een dogma waar Ajax - misschien een slecht voorbeeld na de rammeling van gisteren - al jaren naar leeft. Hoefkens gooit geen extra beveiliging in zijn ploeg. Hij had ook voor Balanta kunnen kiezen, maar met Nielsen haalden ze deze zomer een middenvelder die voor zowel defensieve als aanvallende impulsen kan zorgen. En dan kiest Hoefkens voor diegene die ook iets kan creëren. Zonder het evenwicht uit het oog te verliezen.

Een 9 op 9, maar Hoefkens wou nog steeds niet juichen. Gaat hij dat doen als Club de nodige resterende punten pakt om te overwinteren in de Champions League? We vermoeden van niet, want in zijn achterhoofd wil hij meer. Hij wil Club op de Europese kaart zetten en daar is hij goed mee bezig.