"Ik heb vaak gehuild": Jérémy Doku laat de andere kant van de medaille zien

Met het onthullen van zijn nieuwe serie over zijn leven en het begin van zijn carrière, had Jérémy Doku beloofd zich te laten zien zoals we hem nog nooit hebben gezien. Hij heeft niet gelogen: de eerste afleveringen tonen de aspecten van zijn leven als prof, zelfs als het momenten van twijfel onthult.

Ook in de carrière van een fenomeen dat snel zijn talent aan de internationale markt liet zien, moet je door donkere momenten gaan. De opofferingen zijn niet altijd gemakkelijk te managen. In de laatste aflevering bespreekt hij de periode van 14 tot 18 jaar, die samenviel met zijn eerste vertrek van huis om zich volledig op voetbal te kunnen richten.

Alleen, of bijna alleen, tegenover verandering

"Tijdens deze periode verloor ik contact met mijn familie. Ik was heel close met mijn broer, maar dat verlies je als je niet meer thuis woont. Vrienden worden dan onze nieuwe familie." Ver van huis in Antwerpen, is Doku sterker moeten worden. Zelfs bij zijn vertrek van Anderlecht naar Rennes, moest hij wennen aan een nieuwe omgeving.

Hij was immers slechts 18 jaar oud: "Ik ben alleen vertrokken. Ook al komen ze soms langs, het contact wordt minder. Als voetballer staan we onder veel druk en kritiek", legt de Rode Duivel uit.

"Ik heb vaak gehuild. Waarom? Je moet je op een bepaalde manier laten zien aan de buitenwereld, maar thuis ben je helemaal alleen. We verdienen daar veel geld mee, dus ik zoek geen medelijden, maar het is de waarheid", besluit Doku, die ondanks zijn verwoestende dribbels menselijk blijft.