Winnen is levensbelangrijk, maar dit is waarom Anderlecht niet hoeft te vrezen

Gezien de reacties sinds de heenwedstrijd zou men kunnen denken dat RSCA de match tegen AEK Athene met 0-3 had verloren. Zowel supporters als analisten zijn pessimistisch, en wij waren dat ook voor de wedstrijd van afgelopen donderdag gezien wat Anderlecht tot nu toe dit seizoen had laten zien.

Maar de stand is slechts 1-1, en paars-wit heeft dus nog steeds alle troeven in handen om de kwalificatie binnen te halen... als het speelt zoals een week geleden. Want het Anderlecht van afgelopen donderdag was het beste van het seizoen, met sleutelspelers die op niveau waren: Dolberg, Kana, De Cat, Huerta, Angulo, zelfs de bekritiseerde Maamar - ze stonden er allemaal.

We voelden afgelopen donderdag alsof er eindelijk een last van de schouders van de groep was gehaald, die langzaam begon te twijfelen aan haar capaciteiten. Hasi heeft daar zeker aan bijgedragen: de Kosovaarse coach leek eindelijk zijn basiselftal te hebben gevonden (met als betreurenswaardig gevolg dat hij pas te laat in de wedstrijd durfde in te grijpen).

Enkele obstakels zoals Verschaeren, Stroeykens en Vazquez werden aan de kant geschoven, wat het spel van Anderlecht luchtiger en vloeiender maakte. AEK Athene was daarnaast slechts de schaduw van de beloofde Olympische godheid: een timide, slordige, trage ploeg. "De tegenstander paste zijn team aan en zette zijn gebruikelijke middenveld niet in", merkte Hasi op; een mooi compliment aan Sporting... maar we kunnen ons voorstellen dat de Grieken in Athene van strategie zullen veranderen.

Net als tegen Villarreal in 2023?

Hoe dan ook, Anderlecht moet in zijn kansen geloven. Besnik Hasi sprak over een heroïsche prestatie en zei het verkeerde woord te hebben gekozen, maar deze keer zou het behalen van de kwalificatie zeker een kleine heldendaad zijn. Het zou echter niet gek zijn: laten we ons herinneren hoe ze zich kwalificeerden tegen Villarreal, dankzij een goal van Slimani en een waanzinnige prestatie van Verbruggen. Coosemans kan geweldige wedstrijden spelen; Dolberg is net zo goed als de Algerijn.

Er zou geen enkele gemeenschappelijke basisspeler moeten zijn tussen het team van maart 2023 in El Madrigal en dat van morgen in het OPAP Arena, tenzij Verschaeren verrassend terugkeert. Coosemans zat op de bank, net als Stroeykens, Angulo en Leoni; zij kunnen hun teamgenoten vertellen dat destijds ook niemand Anderlecht als winnaar zag.

De vorm van de Brusselaars in de competitie was niet geweldig (Brian Riemer en zijn mannen eindigden als 11e in de JPL), en toch blijft die kwalificatie tegen Villarreal de beste Europese prestatie van Anderlecht in de afgelopen 10 jaar, samen met waarschijnlijk het wonder van Sint-Petersburg in de 16e finale van de Europa League in 2017 (2-0 thuis, 3-1 op het veld van Zenit met een goal van Thelin in de 90e minuut; uitdoelpunten telden nog mee). Ja, er moet in geloofd worden...