Column Exit Adocaat moet voor grote schoonmaak zorgen

Als de Messias werd Dick Advocaat in het tweede deel van 2009 binnengehaald. Dick was de man die we nodig hadden. Met een nog grotere smile dan gewoonlijk triomfeerde François De Keersmaecker als een generaal die net zijn eerste grote veldslag had gewonnen. Het lachen zou Swakiri geleidelijk aan vergaan, want het aantrekken van Advocaat opende de doos van Pandora over de Belgische nationale ploeg, met dat verschil dat er op het einde geen spatje hoop overblijft.

Incidentrijk

Sinds de ‘Kleine Generaal’ de scepter zwaaide over de Rode Duivels, vond het ene incident na het andere plaats. We sommen even op: het afhaken van Stijn Stijnen en het partijtje moddergooien dat daarop volgde. Marouane Fellaini en Logan Bailly die de levieten gelezen werden, de commotie rond de duobaan van Advocaat.

Bij iedere gelegenheid ontkende hij dat hij de Rode Duivels in de steek zou laten. Toen Dick dat deed, mocht je ervan op aan dat de Belgen al passé composé waren. Ondertussen kwamen De Keersmaecker, Philippe Collin en Jean-Marie Philips steeds meer onder vuur te liggen. Nadien waren er nog de blunder met Noord-Ierland en de ophef rond het verblijf van de Belgen in het poepchique Conrad Hotel in Brussel.

Onberekenbare Hollander

Ook de loting voor de volgende EK-voorronde en de samenstelling van de kalender verliepen niet van een leien dakje. Dick moest mee van de bond en dat was dik tegen zijn zin, tot hij in Warschau zijn vroegere voorzitter bij Zenit tegen het lijf liep – de man is momenteel preses van de Russische bond. Daar werden de fundamenten gelegd voor zijn desertie naar Rusland. Swa, Phille en JM hadden vanzelfsprekend niets in de gaten.

Na een klein jaar in het Circus Advocaat te hebben meegedraaid, kunnen we maar één ding besluiten: de huidige bewindsvoerders binnen de bond waren niet klaar om samen te werken met een ‘topcoach’. Niets hebben zij hem in de weg gelegd. Telkens rolden zij, ongezien en ongehoord, de rode loper uit voor Dikkie Dick. En ondertussen lachte Advocaat maar in zijn vuistje. De enige binnen de bond die deze schijnheilige man direct doorhad en voor tegenwind zorgde, was Herman Wijnants. De sterke man van Westerlo zei meteen dat we met die Hollander moesten opletten, want dat hij een arm zou nemen als we hem een hand aanboden.

Met zijn vertrek naar Rusland toont Advocaat aan dat hij een echte Vliegende Hollander is. Waar hij nog maar de geur van geld ruikt, trekt hij met zijn korte beentjes naar toe. En of die snelheid kunnen maken. Het is trouwens niet de eerste keer dat deze hebberige geldwolf een demarche van 180 graden maakt. Eerder zette hij al Oranje, PSV, de Verenigde Arabische Emiraten en Australië voor schut.

Grote schoonmaak

Met deze bondstop moet dringend schoon schip gemaakt worden. Een preses die de marionet van de voorzitter van de Technische Commissie is, kunnen wij missen als kiespijn. Swa mag dan al een aimabel mens zijn, qua persoonlijkheid stelt hij niets voor. Hij was het die er prat op ging om een hypocriet als Advocaat binnen te halen. Wie echter zijn gat verbrandt, moet op de blaren zitten. De voorzitter is echter niet de enige die moet boeten.

Ook Collin mag ophoepelen. Hij is een machtswellusteling die geen gelegenheid onbenut laat om zijn paars-witte sjaal boven te halen. En dan Philips. Die zou zich beter bezighouden met echte beleidszaken in plaats van constant de media op te zoeken en de ene blunder na de andere te begaan. Het moge duidelijk zijn: met dit bont allegaartje blijf je beter binnen de eigen landsgrenzen, en dan nog. We zullen het hier maar niet hebben over de ontelbare incidenten die ons voetbal het voorbije seizoen teisterden.

Het is tijd voor een nieuw tijdperk: exit Advocaat, exit De Keersmaecker, exit Collin, exit Philips. Uit heel deze farce met Advocaat moeten de nodige conclusies getrokken en lessen geleerd worden. België heeft nood aan competente en onafhankelijke bestuurslui. Dus beste heren van het triumviraat, doe wat nodig is en hou de eer aan uzelf!