Belgian Deaf Red Devils spelen aardig EK: "Het volkslied levert vreemde beelden op"

Door Aernout Van Lindt

In de groepsronde werd gewonnen van Frankrijk en Kroatië en zelfs gelijkgespeeld tegen Turkije, toch een land waar er bij de nationale dovenploeg een semi-profstatuut is voor de spelers.

"Wij als Belgen moeten alles zelf bekostigen", legt Veerle Coveliers uit. Zij is de moeder van Senne Dierckx, een van onze Duivels. "We speelden een benefietmatch in Genk, maar de hotelkosten en het eten is voor de spelers zelf."

Heel andere beleving

Het weerhoudt de dove Duivels er echter niet van om toch een sterk toernooi te spelen: "De groepsfase was een succes. In de kwartfinales werd wel verloren van Oekraïne, maar zij hebben net als Rusland wel een team vol profspelers."

Toch kan België nog een vijfde plek pakken. "Morgenvroeg wacht Duitsland, op vrijdag dan nog een wedstrijd voor de 5e of 7e plaats, afhankelijk van het resultaat van morgen."

Maar dovenvoetbal, wat moeten we ons daar bij voorstellen? "Het is een heel andere beleving. De spelers moeten elkaar met gebaren waarschuwen of spreken. De coach geeft ook voor de match aan iedereen individuele instructies. En de scheidsrechter werkt met een vlaggetje in plaats van een fluitje."

Bij een slechte actie zullen ze het ook wel geweten hebben ...

Maar de coach hoeft niet te roepen op zijn spelers bij een slechte actie: "Oh, maar als ze naar hem kijken nadat ze iets slecht gedaan hebben, dan weten ze aan zijn gebaren ook wel dat het er niet naast is hoor", lacht Coveliers.

"Als horende fan is het natuurlijk wel een heel andere beleving. Het is veel stiller naast het veld. En als ze het volkslied spelen, dan weten de spelers vaak niet of het nu voor hen of voor de tegenstander is."

Als u zich een beeld wil vormen, dan hebben we hier ook nog wat beelden van de match van de Deaf Red Devils tegen Frankrijk uit de groepsfase. Na 2.30 minuten kan u een doelpunt van Senne Dierckx zien: