Analyse Standard blaast warm en koud: grinta vs voorzichtigheid, geef ons maar het eerste

We kregen de laatste tijd veel verwijten dat we geen positief stuk over Standard kunnen schrijven. Het seizoen van de Rouches was - die uitschieter tegen Anderlecht te na gelaten - ook wel nog niet van die mate om op tafel de tango te staan dansen van plezier. 

Tegen Anderlecht was het trouwens ook op mentaliteit, meer dan kwaliteit, dat er werd gewonnen. En dat is iets wat Standard wekelijks zal moeten doen: knokken. Niet enkel tegen een tegenstander waar ze sowieso tegen gemotiveerd zijn, maar ook tegen ploegen genre Kortrijk, van wie je weet dat ze de boel gaan afsluiten.

Te voorzichtig

Iets meer aansluiting naar voor had een leukere eerste helft opgeleverd, maar op Sclessin regeert ook de schrik. Schrik om in het mes te lopen (lees counter). "We pakten het voorzichtig aan omdat we wisten dat Kortrijk op de tegenaanval loerde", zei Yannick Ferrera gisteren.

Tja, dan krijg je wat je verdient. Een eerste helft waarin werkelijk niets te zien was. Standard heeft zich de laaste tien jaar uit de anonimiteit gewerkt door terug te vallen op de oude principes: werken, vechten en rekenen op die paar jongens die iets extra hebben.

En daar zullen ze terug naartoe moeten als ze voor play-off 1 willen meespelen. Is dit negatief? Nee, dit is een analyse van wat we de afgelopen weken op Sclessin zagen. Zullen we juichen als ze hun oude waardes terugvinden? Ja, dan mag u positieve zaken van ons verwachten.