Interview Een Belg die uit het provinciale voetbal naar het professionele voetbal in... Thailand trok. Het verhaal van Hannes Deboes

Hannes Deboes, het is een naam die niet meteen een belletje doet rinkelen. De 25-jarige middenvelder doorliep de jeugdreeksen van Oud-Heverlee Leuven, kwam in het provinciale voetbal terecht en tekende vorig seizoen een contract bij Phattalung FC in... de Thaise derde klasse. 

Hannes, kan je ons vertellen hoe je in Thailand terecht kwam.

Ik kende mijn jeugd bij OHL, maar na een jaar bij de beloften trok ik naar Wijgmaal in de derde amateurklasse. Ik heb dan uiteindelijk een paar clubs gehad: Sterrebeek, Betekom, Schriek en uiteindelijk Veltem in eerste provinciale. In de periode mei-juni, wanneer het winter is in Thailand, kwam ik in contact met een manager om te tekenen bij Phattalung FC.

Het onbekende, in zekere zin.

Helemaal, omdat in België niemand het Thaise voetbal kent. Er zijn hier veel Nederlanders, vooral van Thaise origine dan, maar ik denk dat ik de enige Belgische voetballer ben. Bertrand Crasson heeft hier in het verleden nog gecoacht en ik herinner me dat Frank Acheampong vanuit Thailand naar Anderlecht ging.

Maar ik dacht bij mezelf dat ik niets te verliezen had en deze kans zich nooit meer zou voordoen. Ik leef ook in Phattalung. Het is een toeristische stad dichtbij de zee. De natuur en stad zijn ongelofelijk mooi."

Hoe situeer je het voetbal daar?

(twijfelend) "Laat ons zeggen dat ze fysiek goed in orde zijn. Ze blijven lopen, ondanks dat het dertig graden is en de vochtigheid, en zijn heel solide. Ik moest me daar aan aanpassen. Maar qua tactiek en techniek staat Europa wel voor."

Maar het was ook een culturele aanpassing?

"Heel weinig mensen spreken Engels. Ook de staf. Eerlijk? communicatie was echt een struikelblok in het begin. Enkele leden van de technische staf spreken Engels Maar voor de rest... In de straat of zelfs met de taxichauffeurs is het met Google Translate. Gelukkig is één van mijn ploegmaats Braziliaans en praat hij Engels. Ik heb veel tijd met hem doorgebracht om me aan te passen."

Jouw club speelt in de Thaise derde klasse, maar is toch professioneel.

Ja, klopt. De derde klasse is verdeeld in regio's. Ik speel enkel tegen clubs uit het zuiden. Dat wil nog zeggen dat ik ritten van 2 à 3 uur moet doen. (lacht) Maar tot en met de derde divisie is het porfessioneel. Ik weet niet hoe dat komt. De mensen hier zijn zot van voetbal. Ik speel altijd voor een vol huis."

Je komt van OHL, misschien de bekendste club in Thailand.

"Ja, de doelman van Leuven, Kwain Thamsatchanan, is een enorme ster hier. Zijn gezicht zie je overal. Je kan zeggen dat OHL de bekendste club is omdat ze vooral in het shirt van de club rondlopen. (lacht) Eén van de bekendste spelers hier voor de Belgen is Steeven Langil (ex-Waasland Beveren, -Genk en -Moeskroen). Hij speelt in de hoogste klasse. Ik schrok ervan om hem hier te zien. We hebben al wat gepraat via Instagram."

De mentaliteit is hier helemaal anders dan in België. Daar is het meer ieder voor zich.

Mag ik zeggen dat prof-zijn iets is dat je niet in België zou overwogen hebben?

"Zeker! (lacht) Dat is ook de reden van mijn keuze. Het is een interessante ervaring en in België zou ik die kans niet gekregen hebben. Ik heb een mooi loon om comfortabel te leven in Thailand, maar toch zou ik hier niet willen blijven. Voor het tussenseizoen ben ik terug naar België. De competitie herbegint in januari en ik bekijk de opties nu. Als er een betere club uit Thailand of Azië zich meldt, wordt het interessant. Ik kan hier nog een seizoen blijven."

Het is niet zo dat Thailand een vaag land is: het is een toeristische trekpleister, de mensen kennen het land.

"Voilà. De mentaliteit is hier heel positief. Een voorbeeld: de restaurants zijn gratis voor de armen op het einde van de dag. Het is een open gemeenschap, zeer genereus. In België is het meer ieder voor zich."