Ivan Leko moet niet weten van betutteling: "Ik kan dat toch niet elke week doen?"

Leko stelt dat hij bewust kiest voor een directe en resultaatgerichte aanpak. “Het allermoeilijkste voor een coach is een speler in de tribune zetten. Vanuit menselijk oogpunt vind ik dat een drama,” aldus de trainer in Het Laatste Nieuws.

Toch acht hij het noodzakelijk om keuzes te maken die het team ten goede komen, ook als die pijnlijk zijn voor individuele spelers. Op de vraag of hij dan extra gesprekken voert met spelers zoals Gudjohnsen, antwoordt Leko resoluut.

Geen vaderfiguur

“Voetballers hebben geen extra moeder of vader nodig. Wel een coach die hen en de ploeg beter maakt.” Hij wijst erop dat het niet werkbaar is om wekelijks met meerdere spelers uitgebreide gesprekken te voeren over hun speelminuten.

Volgens Leko is het belangrijk dat spelers leren omgaan met teleurstelling. “Soms moet je als speler de pijn ervaren en afzien om te groeien,” stelt hij. Daarmee onderstreept hij zijn visie dat emotionele confrontatie een onderdeel is van professionele ontwikkeling.

Mentale prikkels als motivatie

De trainer van KAA Gent gelooft dat het ontbreken van constante bevestiging juist stimulerend kan werken. “Je overbodig voelen, terwijl niemand van de staf met je komt praten, dát maakt je sterker,” zegt hij.

Lees ook... Moeten Gent én Baro de hand in eigen boezem steken? 'Dit is de échte reden achter het vertrek van Ivan Leko'›

Leko wil dat zijn spelers een zekere frustratie voelen, zodat ze gemotiveerd raken om zich te bewijzen. “Ik wil net dat mijn spelers een beetje boos zijn. Zodat het vuur in hen gaat branden”, gaat hij verder

Daarmee verzet hij zich tegen een cultuur waarin coaches voortdurend troost en uitleg bieden. “Het is gemakkelijk om iedereen te laten glimlachen. Hen bloemetjes te geven. Wie vindt dat niet leuk? Maar waar het om draait, is beter worden. De lat hóger leggen.”