Wedstrijdanalyse Standard-STVV

Standard versus St-Truiden editie 2004 was een saaie pot voetbal die nooit de hooggespannen verwachten kon inlossen. Bij Standard ontbrak het aan tempo, aan creativiteit en aan wilskracht. St Truiden van zijn kant weigerde mee te voetballen en beperkte zich tot enkele wel heel schaarse counters. De wedstrijdfeiten dan, met in de opstellingen van beide teams weinig verrassingen. Bij STVV zaten Buvens en De Ceulaer opnieuw op de bank, en D'Onofrio koos ditmaal voor Aliyu in de spits langs Emile Mpenza. De wedstrijd begon met een indrukwekkende minuut stilte voor een onlangs overleden journalist Raymond Arets, die zijn hele leven lang Standard gevolgd had en auteur was van meerdere boeken over de Rouches. Het begin van de match was aarzelend te noemen, met een Standard dat wel goeie intenties had maar die niet kon overbrengen naar het spel toe. Buiten was pogingen vanop afstand van Bisconti en Walasiak viel er dan ook bijzonder weinig te noteren. St-Truiden stak in de eerste helft welgeteld één keer de neus aan het venster, met Janssen die door de buitenspelval glipte maar te zwak op Carini besloot. De eerste echte grote kans van de wedstrijd kwam er pas op het halfuur, toen Moreira alleen in de kleine rechthoek verscheen na een deviatie van Aliyu maar de kleine Portuguees miste onbegrijpelijk. Standard speelde aan een veel te laag tempo om de goed georganiseerde Kanaries uit verband te tikken, en het was dan ook uitkijken naar de stilstaande fases. Toen Dragu even na het halfuur zijn eerste goeie hoekschop trapte bedankte Emile dan ook met een kopbal in het hoekje. De vijftiende treffer voor de jongste Mpenza en een aardig volgelopen Sclessin in extase.

De tweede helft dan, zonder wissels aan beide kanten, alhoewel aan Luikse kant vooral Aliyu en Vandooren een erg bleke prestatie afleverde. Dragutinovic probeerde er vanaf zijn linkerkant het vuur in te jagen, maar de vele hoekschoppen en vrije trappen leverden weinig tot niks op, dit terwijl Kaklamanos en Bangoura knarsetanden toekeken vanop de bank. Echte kansen kwamen er ook niet in die tweede helft buiten een flauw kopballetje van Aliyu en een gemiste retro van Vandooren. St Truiden maakte ook al niks klaar voorin, met een zeer bleke Broux en Vangeel die slechts nog een schim was van de vorig seizoen zo kwieke flankaanvaller. De Ceulaer en Buvens kwamen dan ook invallen in de loop van de tweede helft en St Truiden rook stillaan zijn kans, maar Standard verzuimde gebruik te maken van de geboden ruimte. Ook de ingevallen Curbelo en Boffin (op rechtsmid...) konden Standard niet naar een aanvaardbaar niveau tillen.

Helemaal op het eind volgde dan de koude douche. Vandooren schoot zijn zoveelste kemel van het seizoen door onbezonnen te gaan tackelen op De Ceulaer, hoewel die laatste echt geen kant opkon. Op de daaropvolgende vrije trap mocht eerst diezelfde De Ceulaer, nota bene de kleinste van het veld, vrij inkoppen, Carini ging volledig gestrekt naar de bal maar Caers was goed gevolgd en kan simpel binnentikken. Onrechtvaardig, maar dat kan voetbal nu eenmaal zijn.

Standard verliest opnieuw terrein ten op zichte van Club Brugge, en verzuimt definitief afstand te nemen van de andere concurrenten voor Europa. Als Moeskroen zijn twee inhaalwedstrijden winnend weet af te sluiten moet Standard zelfs al gaan hopen op de aartsrivalen om via de vierde plaats nog Europa in te kunnen. Arm Standard....