Analyse FC Brussels - Beneden de verwachtingen

FC Brussels had zich ongetwijfeld meer voorgesteld van het seizoen 2006/07. Preses Johan Vermeersch was erg ambitieus, mikte op de 7de plaats met 52 punten, het zijn echter zes plaatsen en vijftien punten minder geworden. Vooral voor de winter presteerde FC Brussels ondermaats, en de versterkingen tijdens de winterstop hebben het tij slechts voor een deel kunnen keren. Indien Brussels niet voor grijze muis wil (blijven) doorgaan, dan zal er deze zomer wel heel wat mogen veranderen.

Heenronde

Nochtans begon Brussels fantastisch aan het seizoen. Het opende met een 10/12 (drie zeges met 1-0 en 0-1), en leek op weg om zich netjes in de subtop te nestelen. Daarna zakten de hoofdstedelingen echter helemaal weg. Nadien duurde het bijna twee maand eer Brussels nog eens een puntje pakte, en dat deed het maar liefst zes maal na mekaar, wat net geen nationaal record betekende. Uitschieters waren er nauwelijks, op uitzondering van de 3-3 op Gent (waar Brussels 3-1 achterstond, met een mannetje minder). Vooral Vermeersch stal daar de show, toen hij uit onvrede met de arbitrage scheidsrechter Bourdouxhe z’n jas aanbood, die daarop de wedstrijd even stillegde. Brussels won voor de winterstop geen enkele wedstrijd meer, en kreeg in december nog een extra klap te verwerken, toen het op weg was naar een -verdiend- gelijkspel tegen buur Anderlecht, tot Tchité Brussels in de slotseconden nog met een pijnlijke derbynederlaag opzadelde.

Niet alleen de resultaten, maar ook en vooral het spelpeil waren niet wat het moest zijn: trainer Cartier, die vorig seizoen nog prachtige resultaten met Brussels boekte, viel niet in de smaak met zijn eerder defensieve aanpak.

Terugronde

Vermeersch was, net zoals iedereen, niet tevreden over de heenronde, en haalde de portefeuille boven: maar liefst zeven nieuwe spelers (met Bangoura (Stoke City) en Negouai (geen club) als grote en Neva (Grenoble), Le Postollec en Owona (beiden Lille), Citony (geen club) en Bouchouari (Standard) als minder grote namen) kwamen de club versterken. Stojanovic mocht na drie maanden FC Brussels alweer vertrekken, en hij koos voor een lucratief Russisch avontuur. Na de winter begon Brussels vrij goed, met overwinningen tegen Zulte-Waregem en Lierse, maar nadien viel Brussels echter opnieuw terug. De 0-3-nederlaag op eigen veld tegen Standard in combinatie met de lage positie in het klassement en het abonimabele spelpeil leken het lot van Cartier te bezegelen, maar de Fransman bleef ietwat verrassend aan het roer, en uiteindelijk loonde dat ook. Brussels pakte enkele belangrijke gelijke spelen, en ging naar het einde van het seizoen toe opnieuw winnen. Thuis tegen Roeselare was er zowaar spektakel te zien, want een ontketend Brussels stuurde de West-Vlamingen met zware 6-2-cijfers naar huis. Twee weken later was Brussels helemaal verzekerd van het behoud, toen ook Beveren in het Edmond Machtensstadion voor de bijl ging. Het seizoen eindigde echter nog met een valse noot, want de derby was nog dramatischer dan in de heenronde: Anderlecht vernederde Brussels met 6-0, iets wat vooral de supporters hun ploeg niet in dank afnamen. De 3-1-thuisoverwinning op de slotwedstrijd tegen vicekampioen Racing Genk kon die blamage dan ook maar gedeeltelijk doorspoelen.

Transfers

Brussels transfereerde in de zomer en winter veel, maar vooral de zomertransfers konden nauwelijks overtuigen. Sillah, Zanzan, Benzouien, Pinelli, Durieux en Stojanovic brachten niet wat van hen verwacht werd, anderzijds hebben Kalulika en Tehoue dan weer wel hun waarde voor de club bewezen. Vooral na de winterstop brak ook het Congolese dribbelwonder Zola Matumona door. Van doelman Michael Cordier werd veel verwacht, maar hij verloor, na enkele foutjes, zijn plaats aan ervaren routinier Patrick Nys, wat tot onvrede bij de beloftevolle Waalse doelman zorgde. Op het einde van het seizoen mocht Cordier zijn plaats in het doel opnieuw innemen. Normaal blijft hij ook volgend seizoen bij Brussels.

Ook na de winter hadden de transfers wisselend succes: vooral verdedigende middenvelder Flavien Le Postollec speelde goed, en Brussels poogt dan ook om hem definitief los te weken bij Lille. Mickael Citony was dan wel goed begonnen, hij raakte geblesseerd en kwam voor de rest van het seizoen niet meer in actie. Deze rechterflank heeft vorige week voor twee seizoenen bijgetekend. Samuel Neva bewees zijn waarde centraal in de verdediging, maar toch krijgt hij geen nieuw contract, terwijl Dieudonné Owona goede met minder goede prestaties afwisselde. Hij blijft echter wel bij de club. Christian Negouai (die zelden in actie kwam) en Hakim Bouchouari flopten volledig, en zullen dan ook niet blijven. Over de toekomst van Sambegou Bangoura, die net toen hij doorbrak geblesseerd raakte, is nog niets bekend.

Conclusie

Al bij al kan Brussels, dat lange tijd tegen de degradatie moest vechten, niet tevreden zijn over zijn seizoen. Als verzachtende omstandigheid moet men wel rekening houden met het feit dat Brussels het hele seizoen te kampen had met (spier)blessures, wat halverwege de terugronde leidde tot het ontslag van physical coach Arnaud Laly.

Voor volgend seizoen wordt het vooral afwachten hoe Brussels zijn ploeg zal versterken. Vermeersch poogt echter eerst enkele spelers langer aan de club te binden, zoals topschutter Julien Gorius, Dieudonné Kalulika, Alan Haydock (al deden de geruchten de ronde dat Vermeersch zou twijfelen over de fysieke paraatheid van de kapitein en publiekslieveling) en Zoltan Petö. Centrale verdediger Steve Colpaert vertrekt zo goed als zeker, maar het is nog niet geweten waar de belofteninternational naartoe trekt. Voor Matumona zou dan weer interesse van Standard en enkele Franse clubs bestaan. Indien Brussels zijn bepalende spelers, zoals een Matumona, een Bangoura en een Le Postollec, kan behouden, en het weet zich gericht te versterken (vooral dan op de flanken), is het mogelijk om volgend seizoen beter te doen.