Analyse Topscorers gezocht!

Wanneer we een blik werpen op deze lijst is de belangrijkste analyse dat Mahamadou ‘mama’ Dissa na het afsluiten van de heenronde op de eerste podiumplaats prijkt met een doelpuntentotaal van tien goals. De Afrikaan verteerde zichtbaar moeiteloos zijn overgang van het Ivoriaanse Beveren naar het sterk Belgisch getinte Roeselare. Dat zijn doeltreffendheid van groot belang is voor de West-Vlaamse club staat buiten kijf. Met een aandeel van 10 op 23 doelpunten mag de Malinees zich nog net niet ‘mister 50%’ noemen. 

Bij het overlopen van de spelersnamen in de top-14 is het opvallend te noemen dat er zowel van Club Brugge als van Anderlecht geen enkele speler terug te vinden is. Dat Club Brugge, co-leider met Standard, slechts 24 keer mocht juichen kan een mogelijke verklaring zijn dat de clubtopscorer, Sterchele, amper vijf keer raak trof. Desalniettemin blijft vijf een heel gering aantal voor de goaltjesdief die vorig seizoen voor Germinal Beerschot er nog 21 in het mandje legde. Geheel in lijn met de zeer middelmatige prestaties die Anderlecht op de mat legde in de heenronde, loopt er dit jaar geen rasechte goalgetter rond in het Astridpark. Wijlen balgoochelaar Hassan is met zijn zes treffers de vlotst scorende speler voor zijn team, terwijl topscorer van vorige jaar, Mémé Tchité, in Spanje op de bank verkommert. 

Jovanovic, aanvaller van Standard en in de spotlights bij diverse Europese clubs, kwam razendsnel uit de startblokken met twee hattricks in de eerste vier wedstrijden. In de daaropvolgende reeks matchen bleek de Serviër echter zijn neus voor doelpunten te zijn kwijtgespeeld waardoor hij het voorbije weekend afklokte op negen stuks. Het zal niemand verwonderen dat de meest productieve ploeg van de heenronde Cercle Brugge is. Het vroegere 'broertje van' verraste dit jaar vriend en vijand. De vereniging beschikt niet meteen over een goaltjesdief pur sang, maar De Sutter, Jastsjoek en Gombami verdeelden netjes de koek met elk acht rozen.

Wanneer we spreken over het woord 'topscorer' is er naast productiviteit echter nog een andere belangrijke waardemeter, zijnde efficiëntie. Het is bijgevolg interessant om niet alleen te kijken hoeveel keer deze spelers het net bol hebben gezet, maar ook hoeveel minuten zij daarvoor nodig hadden. Onderstaand lijstje rangschikt de bovenstaande top-14 dan ook (licht) gewijzigd. 

Ook uit deze statistieken blijkt dat Dissa terecht met de gouden bal op zijn shirt rondloopt. De aalvlugge en technisch sterke

spits van Roeselare scoort gemiddeld om de 105 minuten, wat net iets minder is dan één doelpunt per match. Opvallend is dat Aloïs Nong, spits bij degradatiekandidaat KV Mechelen in dit klassement een mooie zesde plaats bezet. 

Net zoals de voorbije drie jaargangen, ziet het er sterk naar uit dat de topscorer van de Jupiler League ook dit jaar de kaap van 20 treffers moeilijk of niet zal overschrijden. Dissa is door de Malinese bondscoach opgeroepen om aan te treden in de Africa Cup, Jovanovic verlaat Standard mogelijk in het tussenseizoen en bij Malki bestaat de twijfel of hij ook in de terugronde nog in zijn huidige bloedvorm zal verkeren. De andere namen zijn één voor één voortreffelijke aanvallers, maar geen pure afwerkers. Het is al van het seizoen 2003-'04 geleden dat elke verdediger versteven stond van schrik voor zijn rechtstreekse opponent. In dat jaar was het toenmalig Moeskroen-speler Pieroni die maar liefst 28 keer het stadion deed ontploffen. 

Niemand kan met zekerheid zeggen wat de reden is voor deze negatieve spiraal. Is het omdat er minder speler met torinstinct rondlopen op de Belgische velden dan voorheen? Is het Belgisch voetbal een tactisch steekspel geworden waardoor er steeds minder ruimte is? Of wordt er van de spitsen teveel verwacht dat zij mee verdedigen en daardoor minder fris voor doel verschijnen? Ook wij doen hier nu geen stoute uitspraak over. Op voorwaarde dat de acteurs van de groene mat het spelletje aantrekkelijk maken, met of zonder een karrevracht aan doelpunten. (AN)