Interview Baert: "Plots werd ik een moeilijke jongen"

De publiekslieveling van de Bosuil zit voor het eerst sinds de fatale 18 juli 2010, de gewonnen vriendschappelijke derby tegen Germinal Beerschot, in de selectie. Baert stond na een ongelukkig contact met Pieterjan Monteyne zeven maanden aan de kant met een gecompliceerde enkelblessure.

“Een fantastisch gevoel”, glundert de 24-jarige kleine vinnige flankspeler. Baert straalt bijna even hard als het priemende lentezonnetje . “Dit is een beloning voor het harde werk van de voorbije maanden. Ik heb een hele lange weg afgelegd.”

Heb je de beelden van de bewuste actie nog bekeken?

“Nee, en ik ben ook niet van pan om ze te bekijken. Als ik dat doe, ga ik misschien angst krijgen om op het veld in duel te gaan. Misschien ga ik mijn voetje sneller terugtrekken. Nu heb ik totaal geen angst.”

Hoe zwaar is het om als jonge voetballer zeven maanden aan de kant te staan?

“Ik heb veel moeilijke periodes gekend. Vooral in het begin, maar ik heb nooit een traantje gelaten. Ik werd plots wel een moeilijke jongen in de omgang met mijn familie en vrienden. Ik was sneller gefrustreerd en op mijn tenen getrapt.”

“De eerste 3,5 maand mocht ik ook bijna niets doen. Alleen wat belachelijke bompa-oefeningen bij de kinesist: vasthouden aan een sportraam en één been en die enkel bewegen. Gelukkig ging het heel goed vooruit. De dokter en de kinesist waren toch verbaasd.”

Hoe ben je hier mentaal uitgekomen?

“Ik ben de voorbije maanden rustiger en volwassener geworden. Je hebt voldoende tijd om na te denken over het leven als voetballer. Alleen de eerste twee weken had ik het heel zwaar. Iedereen kwam me vragen hoe het met mij was.”

“Maar ik heb het voetbal nooit opzij geschoven. Nu besef ik pas wat het is. Ik ben meer dan ooit gemotiveerd. Iedereen kan zien dat ik er meer van geniet en dat probeer ik ook op de andere spelers over te brengen als ze eens geen zin hebben om te trainen.”

Hoe was het om zelf de eerste keer terug tegen een bal te trappen?

“Schitterend. Ik was heel blij om terug op het veld te staan. Je ziet wel dat de passes en de loopbewegingen nog niet zijn zoals het moet. Er zijn nog veel punten waar ik aan moet werken. Zo moet ik nog explosiever worden bij het vertrekken en het stoppen, een logisch gevolg van die enkelblessure. Ik moest volledig terug van nul beginnen.”

“In mijn eerste wedstrijd met de reserven was ik na 45 minuten volledig pompaf. Ik was blij dat ik in de kleedkamer mocht blijven. Maar ik heb nu al vier, vijf wedstrijden achter de rug en heb al twee, drie keer de negentig minuten volgemaakt. En twee keer gescoord.”

De supporters organiseerden een benefietmatch voor jou. Gaf dat geen dubbel gevoel: enerzijds blij dat ze je zo genegen zijn, maar aan de andere kant ontvang je geld waar je nooit om gevraagd hebt.

“Wat de supporters gedaan hebben, is uniek. Dat kan alleen hier. Ik had het geld niet echt nodig, voor mij ging het vooral om het mentale aspect. Of ik nu iets terug moet doen voor de fans? Ik denk dat zij maar één ding verlangen en dat is dat ik terug mijn oude niveau haal. Die actie heeft me extra kracht en motivatie gegeven.”

En hoeveel tijd heb je nog om ze iets terug te geven? Je contract loopt af in juni.

“Ik ben het voorbije jaar nooit bezig geweest met mijn toekomst. De concentratie ging volledig naar de revalidatie. Ik vond het zelfs een beetje vreemd dat er nog steeds ploegen geïnteresseerd waren, ondanks dat ik in de lappenmand lag.”

“Ik hoop eerst terug fit te raken, zoveel mogelijk matchen spelen en mijn beste niveau halen. Is het niet dit jaar, dan volgend jaar. Hopelijk kan ik zaterdag al enkele minuten spelen. Dat zou fantastisch zijn. Zelfs tijdens de opwarming zal ik al kippenvel krijgen. En waar ik volgend jaar voetbal, daar wil ik nu niet over nadenken.”

Je ploegmaat Jef Vogels trekt naar AA Gent. Is dat niet te vroeg?

“Het is zijn keuze. Wie zijn wij om te zeggen dat hij niet de juiste beslissing heeft genomen. AA Gent is een mooie club en voor zijn opleiding en evolutie als speler is het zeker een goede keuze. Jef heeft zeker het potentieel om het in eerste klasse waar te maken. Misschien is het zelfs beter dat hij in alle rust kan ontwikkelen, al liggen wij als spelers niet echt meer wakker over de commotie rond Antwerp.”