Interview Djuricic, een man die weet wat hij wil: "Ik wil bij Anderlecht blijven!"

Filip, hoe gaat het na bijna drie weken in Anderlecht?

"Goed, ik speelde al twee matchen en ik ben blij met hoe ik tot nu toe speelde. Het is nu aan mij om steeds beter en beter te worden. Ik ben nog geen 100 procent, ik speelde zes maanden niet. Ik ken de tegenstanders ook bijvoorbeeld niet. Ik kijk wel tv om meer informatie te hebben."

Ken je de tegenstander van komend weekend, Zulte Waregem?

"Nee, als je me één speler vraagt van Zulte Waregem kan ik je geen antwoord geven. Spelers van Gent, Genk, Standard, Club Brugge,... die ken ik wel. Ik probeer wel meer en meer te weten te komen."

En wat vind je van het spel in België?

"Ik ben aangenaam verrast. Dat is misschien niet wat de meeste mensen verwachten als ze naar hier komen, maar het tempo ligt vrij hoog en het is een goed niveau."

Ben je verrast dat je al 90 minuten kan spelen?

"Ik wist van mezelf dat ik geen moeite ging hebben met de bal. Wat ik niet wist is hoe het met mijn fysieke paraatheid zou zitten. Je moet de hele tijd aanvallen. Het kan echter nog veel beter."

Voetbal is een universele taal. En als je die taal spreekt en de anderen spreken die taal ook, is het veel makkelijker

Was je verrast dat je direct in de ploeg stond?

"Voor de eerste match misschien wel. De coach gelooft echter in mij en de wil was er. Ik had maar drie trainingen achter de rug. Maar als je kan voetballen en de anderen rond jou kunnen dat ook, is er weinig probleem."

Het klikte wel met Praet en Defour.

"Ja, voetbal is een universele taal. En als je die taal spreekt en de anderen spreken die taal ook, is het veel makkelijker."

Als 'nummer 10' gaat het beter dan bij Benfica, waar je als 'valse 9' moest spelen?

"Ja, dat zeiden ze wel, maar eigenlijk was ik een targetman. En ik ben geen speler die een hele match niet aan de bal komt en dan twee keer scoort uit twee kansen. Ik moet de bal veel hebben om goed te spelen. In de eerste helft tegen Mechelen was er geen ruimte en dan heb ik het moeilijk."

In Anderlecht zijn de fans gek van technische spelers. In je eerste match won je al hun harten met die 'Zidane-beweging'. Bewust?

Je kan voelen hoe fans reageren tijdens de match. Voor mij was het tot nu toe heel positief. Als de fans je graag hebben, is het makkelijker. En zij zien ook graag zulke dingen. We zullen elkaar wel vinden. (lacht)"

Bij Benfica begrepen de fans niet dat je niet mocht spelen?

"Inderdaad, als je het de fans of zelfs 90 procent van de club zelf vraagt, gaan ze antwoorden dat ik zou moeten spelen. Dat was niet het probleem. Ik spreek daar niet graag over. Ik heb niks tegen de club. Het is spijtig, want ik kwam daar als een twintigjarige 'ster'. Maar het ging niet met de coach. Na een week kwamen ze zeggen: 'Wij spelen zonder nummer 10'. 'Ok, maar wat kom ik hier dan doen?'"

Soms is het misschien wel te makkelijk voor mij

Bij Mainz en Southampton lukte het ook niet. Waarom?

"Bij Mainz had ik veel persoonlijke problemen. Ik voelde me er niet veilig. Toen mijn vrouw zwanger was, werd er bij ons ingebroken. Enkel de tv en de sofa stonden er nog. Een andere keer werd miijn autoraam ingeslagen en nog eens werd mijn band platgestoken. Maar niemand kent dat verhaal. Bij Southampton speelde ik wel tien matchen, maar was ik lang geblesseerd."

Wat wil je bewijzen in die paar maanden bij Anderlecht?

"Eerst en vooral wil ik spelen en het team helpen de titel te winnen. En ik wil terug in het nationale team geraken. En ik wil meer assists en goals op mijn statistieken hebben."

Anderlecht heeft een optie om je te kopen. Is het voor jou de bedoeling om hier te blijven?

"Ja, tuurlijk. Ik kwam naar hier om me weer te tonen. Ik wil blijven als alles goed loopt. Maar er zullen veel factoren meespelen. De onderhandelingen tussen mij en de clubs en de clubs onderling moeten goed uitdraaien. Maar mijn wens is om hier te blijven, zonder twijfel."

Op mijn zestiende was ik de beste speler van de competitie

Volgende week spelen jullie Europa League tegen Olympiakos, een club die jij goed kent.

"Ja, lang geleden. Ik was 14 denk ik. Ik ging naar daar omdat ik bij Red Star Belgrado, mijn toenmalig team, geen contract kreeg zoals de rest. Ik was kapitein van de nationale jeugdploeg. Maar sommige jongens kregen een opleidingscontract en ik niet."

"Toen ik dat ging vragen zeiden ze me dat ze niet op mij rekenden. Ok, maar dan was ik weg. Bij Olympiakos tekende ik een contract, maar Red Star vond dat niet kunnen en diende klacht in bij de UEFA omdat ik hun jeugdspeler was. Maar ik wilde gewoon spelen."

"Ik keerde terug naar Servië en iedereen dacht dat ik naar Red Star zou teruggaan. Maar als ze mij niet nodig hebben...? Nee, zeker niet! En dus ging ik naar mijn thuisstad om er in derde klasse te spelen. Ik was 16 toen en het was een goeie ervaring. Op mijn 16de was ik de beste speler van de competitie."

Je hebt al een paar opmerkelijke keuzes gemaakt in je carrière. Je ging voor Heerenveen spelen bijvoorbeeld.

"Tot een jaar geleden had ik zelfs geen manager. Ik besliste alles samen met mijn vader. Hij speelde 20 jaar Futsal, dus hij weet wel het één en ander van het wereldje. Dat is ook de reden waarom ik voor Heerenveen koos."

"Er waren heel wat clubs geïnteresseerd, maar vader zei: 'Je gaat naar Heerenveen'. Wat? Waar? Ik wilde wel naar Nederland, maar had eerder Ajax in gedachten. Ik had zelfs al een akkoord met hen."

"Maar ze zeiden: 'Als je niet bij deze manager tekent, kan je niet komen'. En dat wou ik niet. Heerenveen was een schitterende ervaring. Ik zou het elke jeugdspeler aanraden! Na het bezoeken van het stadion was ik direct verkocht."

Ron Jans, je trainer daar, zei dat soms te makkelijk was voor jou.

"We hadden veel discussies dat jaar. (lacht) Ik vond dat ik altijd kon spelen, maar hij liet me soms uit de basis. Dat was heel frustrerend voor mij. Hij probeerde me een beetje te irriteren. Maar het jaar daarop speelde ik wel alles."

Gaat het soms te makkelijk voor jou?

"Ja, misschien wel. Ik was 18 en ik speelde mijn eerste twee professionele matchen in de hoogste klasse en ik werd twee keer 'Man van de Match'. Is dit wel normaal, vroeg ik me af."

Op een voetbalveld zie ik veel dingen die anderen niet zien

Moest je met de voeten op de grond gehouden worden?

"Kijk, op een voetbalveld zie ik veel dingen die anderen niet zien. En het zit in mijn karakter om te zeggen wat ik denk. Maar iemand anders mag ook zeggen wat hij denkt tegen mij. Maar vooral oudere spelers hebben het daar moeilijk mee. Ik heb daar al zware discussies over gehad. Maar we zijn een team, we zijn er om anderen te helpen."

Bij Anderlecht zoeken ze een paar jongens die op tafel kunnen kloppen.

"Ja, maar ik ben hier nog maar drie weken. Ik moet me nu concentreren op mijn eigen spel."

Je vader speelde Futsal. Leerde je je techniek van hem?

"Futsal is anders. Toen ik jong was, speelde ik het de hele tijd. En ik speelde met mijn vader en zijn ploegmaats. Ze leerden me dingen die je bij veldvoetbal nooit leert. Dat was heel goed voor mij. Wanneer je weet hoe, kan je altijd een pass door de benen geven. Maar jongens die enkel veldvoetbal kenden, weten dat niet."