Analyse waarom oorlogsmachine Club Brugge zo verdomd moeilijk af te stoppen valt

11 (!) verschillende spelers vonden in de eerste competitiehelft al de weg naar doel voor blauw-zwart. Sterker nog: al 10 spelers wisten er minstens twee in het mandje te leggen. En of het - in het begin nog gecontesteerde - systeem van Ivan Leko op volle toeren draait. De Kroatische coach hamert systematisch op het belang van het collectief en dat werpt de nodige vruchten af, elke schakel van de ketting is belangrijk én beslissend.

Trefzekere defensie

Te beginnen in het verdedigende compartiment: Stefano Denswil, vaak goed mee inschuivend, kopbalsterk én een belangrijk wapen met zijn uitstekende vrije trap, vond in de eerste maanden van de reguliere competitie de weg naar doel tegen Moeskroen en STVV. De 24-jarige Nederlander deed dat telkens met het hoofd. Voor de volledigheid: ook in Europa was hij goed voor twee goals, twee rake vrije trappen tegen Başakşehir.

Collega in de solide defensie Brandon Mechele, afgelopen zondag tegen Waasland-Beveren nog de rots in de branding, heeft er ook al twee op de teller staan. Het West-Vlaamse jeugdproduct van Club scoorde op speeldag 1 tegen Lokeren en deed er in de met een eclatante 4-0 gewonnen thuismatch tegen Standard nog eentje bij. Saillant detail: tegen KV Mechelen trof hij ook nog eens de paal. Het hadden er dus zomaar drie kunnen zijn.

Tot slot wist ook Saulo Decarli er al eentje te prikken, de vlasblonde Zwitserse zomeraanwinst zorgde tegen Antwerp voor het beslissende doelpunt in een felbevochten pot. De enige belangrijke verdediger die nog droog staat, is de Fransman Benoît Poulain, maar dat heeft een logische verklaring: de meest ervaren rot kwam door blessureleed (spierscheur en ontwrichte schouder) nog maar drie keer in actie.

Enkel 'Naka' blijft achter

Het driemansmiddenveld van Club Brugge boert eveneens goed op het gebied van doelpunten. Ruud Vormer, vooral belangrijk als aangever met al 10 assists, zit aan drie stuks (tegen Oostende, STVV en Waasland-Beveren). Draaischijf Hans Vanaken pakte al vijf keer uit met een beslissende pass en zit aan twee goals. Nog te weinig voor zijn doen, de Limburgse nummer 10 weet al langer wat zijn werkpunt is.

Stofzuiger en balafpakker cum laude Marvelous Nakamba kon nog geen goaltje meepikken, maar daar zullen ze in Brugge niet van wakker liggen. De Zimbabwaan is als opvolger van Timmy Simons nu al een onmisbare pion. Jordy Clasie en Jordi Vanlerberghe wachten ook nog op hun eerste treffer, maar die houden voorlopig dan ook vooral de bank of de tribune warm. Hetzelfde geldt voor publiekslieveling en man van vele oorlogen Lior Refaelov.

Flanken cruciaal

Dion Cools en Anthony Limbombe, de onvermoeibare en dynamische bezetters van de cruciale flankposities, mogen dan weer frisse revelaties genoemd worden. Hun geboekte progressie springt in het oog, maar daarnaast waren ze ook al goed voor respectievelijk 3 en 2 goals. In aanvallend opzicht van goudwaarde, maar ook defensief hun taken niet verwaarlozend. Dat is finaal ook wat Ivan Leko wil zien: flanken die het vermogen en de inzet hebben om de hele boulevard voor hun rekening te nemen.

Offensieve weelde

Rest ons nog het aanvalskwartet van de fiere leider in de Jupiler Pro League. Met Emmanuel Dennis, Abdoulay Diaby, Wesley Moraes en Jelle Vossen is de offensieve weelde in Jan Breydel bijzonder groot. Vier verschillende profielen, elk met hun eigen kwaliteiten (en gebreken). Keuze zat dus voor Ivan Leko, die naargelang de tegenstander of actuele vorm kan roteren/variëren.

Scoren, doen ze tot nog toe echter allemaal. Vroege revelatie Dennis zit aan 5 stuks en is daarmee ook de beste Bruggeling. Jelle Vossen, vooralsnog uitsluitend trefzeker vanop de stip, en de bonkige targetman Wesley Moraes volgen in zijn spoor met 4 rake kogels. De onvoorspelbare en ijdele Diaby sluit het rijtje met 3 doelpunten. 16 op 33, de spitsen zorgen net niet voor de helft van de volledige Brugse doelpuntenproductie.

Dodelijk doeltreffend

Dat je als tegenstander haast iederéén in de gaten moet houden bij Club is een understatement. Het is meteen ook de reden waarom de oorlogsarmada van Ivan Leko, althans voorlopig, zo moeilijk af te stoppen valt. Of het nu de verdedigers, de middenvelders of aanvallers zijn, elke pion en linie in het systeem draagt zijn steentje bij, ook op het scorebord. Wie stopt de dodelijk doeltreffende Brugse trein?