Zwakke plek van AA Gent in geen tijd geëvolueerd tot ijzersterk wapen, maar dat heeft ook een keerzijde

Hein Vanhaezebrouck kreegt er soms een punthoofd van, de verdedigers die steken liet vallen en de landskampioen van 2015 zo dure punten kostten. Tegenstanders van AA Gent wisten na een tijdje wel wat ze moesten doen: hoog druk zetten op de driemansachterhoede, dan zou er vroeg of laat wel een appel uit de kast vallen. Rami Gershon, Lasse Nielsen en Stefan Mitrovic, allen gingen ze wel één of meerdere keren de mist in.

Van drie naar vier stuks

Van de Israëliër en de Deen is intussen al eventjes geen sprake meer, de Serviër Mitrovic vertoeft wel nog in de Ghelamco Arena en is bezig aan een ijzersterk seizoen. Een brok graniet die ook geregeld zijn goaltje meepikt op stilstaande fases. Maar de sterke prestaties van 'Mitro' kunnen toch niet de enige verklaring zijn voor de markante metamorfose van de Gentse achterhoede?

Wij staken dan ook ons licht op bij ex-Buffalo Frédéric Dupré: "Gent speelt nu met vier in plaats van met drie achteraan, dat is het grootste verschil met vroeger. Ze nemen minder risico's. Qua namen is er niet veel veranderd, maar dus wel qua bezetting. Met Gigot hebben ze een goeie verdediger binnengehaald. Hij is de leider van de defensie, echt een heel sterke speler. Dat is een slimme aankoop geweest. Er is ook Kalinic, een goeie keeper die zijn waarde heeft voor de ploeg. Hij maakt weinig fouten en dat is belangrijk."

"Liever voetbal van Hein"

De 38-jarige Dupré ziet wel een keerzijde: "Het spektakel op Gent is wel minder dan de voorbije jaren. Toen speelden ze veel aanvallender en risicovoller. Nu is het is iets meer vanuit de omschakeling, is het iets meer georganiseerd, meer gericht op snelle uitbraken. Dat is de visie van de trainer. Persoonlijk zag ik liever het voetbal van Hein. Ik zeg zeker niet dat het daarom beter of slechter is, maar het is anders. Toen stond de ploeg veel hoger, op de helft van de tegenstander, met de verdediging op de middenlijn. Daardoor gaf je natuurlijk wel ruimte weg in de rug, nu zakken ze sneller terug."

Het contrast tussen Vanderhaeghe en Vanhaezebrouck is er toch wel: "Nu ja, elke trainer heeft natuurlijk zijn eigen stijl. Yves gaat meer uit van de organisatie. Hein probeerde offensief te spelen, ballen te veroveren op de helft van de tegenstander en hoog druk te zetten. Dat bracht natuurlijk ook meer risico's met zich mee, daardoor pakte Gent ook meer goals. Op de counter waren ze soms kwetsbaar, maar daar tegenover stond dan weer dat ze zelf ook veel kansen afdwongen", meent Dupré.