Analyse Roeselare: rustig seizoen met woelig einde

Ook voor KSV Roeselare zit het seizoen erop. De West-Vlaamse club kende een seizoen met twee gezichten. Enerzijds speelde het voor de winterstop een dijk van een campagne en stond het op een fraaie plaats. Na de winterstop begon het ook nog allemaal goed met enkele winstpartijen op rij, maar toen werd het allemaal minder met enkele grote nederlagen tot gevolg. Roeselare kende een zorgeloos maar iets te lang seizoen dat in het eigen Schiervelde toch nog winnend afgesloten werd tegen Sint-Truiden.

 

Door het gekregen fair play-ticket vorig seizoen en de daarbij horende Europese campagne moest Roeselare al heel vroeg de wei in voor een Europees avontuur. Daarin deden de Rodenbachzonen het niet slecht, het won drie wedstrijden om dan vervolgens met 5-0 de boot in te gaan bij het Cypriotische Achnas. In de competitie startten ze in Roeselare met een stunt van formaat. Op het eigen Schiervelde werd Club Brugge van het kastje naar de muur gespeeld. Enkel in de slotminuten kon Club Brugge iets terug doen, het werd 3-2. De wedstrijden van Roeselare stonden garant voor spektakel. De verdediging van Roeselare was bij momenten een echte zeef, gelukkig voor coach Dirk Geeraerd maakte zwart-wit dat op basis van karakter goed. Roeselare keerde meermaals terug vanuit een verloren positie. Zo stond het op een bepaald moment thuis 1-3 achter tegen leider Racing Genk. Die achterstand werd in de slotfase nog goedgemaakt.

 

Concentratieprobleem

Het geluk koos niet altijd de kant van Roeselare, het ging ook meermaals de boot in. Zo waren de buren van Zulte Waregem in de heenronde veel te sterk voor Roeselare. Ook in Standard, Anderlecht en Gent verloor Roeselare. Het probleem van Roeselare was dat het maar al te vaak ongeconcentreerd aan de wedstrijd begon. Het percentage tegendoelpunten in het eerste kwartier van de wedstrijd lag bijzonder hoog. Dat kon aanvankelijk nog verbloemd worden door de vechtlust. Na de winterstop startte Roeselare sterk met drie overwinningen op rij –waaronder een stunt op Club Brugge- daarna was het beste eraf. Af en toe kon er wel nog eens een overwinning vanaf zoals tegen Zulte Waregem, maar verder stapelde het de nederlagen op. Vooral de maand april was een zwarte maand voor Roeselare met eerst een verlies op eigen veld tegen Gent om vervolgens een 6-2 op Brussels. Ook tegen Beveren werd het maar 2-2. De –negatieve- apotheose van die maand kwam er in de wedstrijd tegen Anderlecht in het eigen stadion waar Anderlecht al na een 45-tal seconden op voorsprong kwam en mocht winnen met 0-5. Bergen was de week erop enkele maten te sterk, 6-1. Het seizoen werd afgesloten met een 3-0 nederlaag tegen Germinal Beerschot.

 

De ontgoocheling van het seizoen was ongetwijfeld Wagneau Eloi. Wispelturig, nukkig en van geen nut voor het elftal. Meer met z'n hoofd bij de gokaffaire waarin hij vernoemd werd om vervolgens tig keer te herhalen dat hij België verlaat om dan uiteindelijk toch nog aan de bak te komen in de laatste wedstrijden, met succes overigens. Op zich een schitterend voetballer en een meerwaarde voor een ploeg zoals Roeselare, maar de Eloi van het afgelopen seizoen kunnen ze geen twee seizoenen verdragen bij Roeselare. Hij verlaat de club dan ook. De pechvogel van het seizoen zal Yves Vanderhaeghe wel zijn, de middenvelder die z’n carrière ooit bij Roeselare begon, kwam in de winterstop over van Anderlecht maar blesseerde zich al vlug waardoor hij niet meer aan de bak kwam. Volgend seizoen wil hij bewijzen dat hij nog meekan.

 

Stevig collectief

Echte uitblinkers zijn er niet bij Roeselare, wel zijn er een aantal zekerheden waar trainer Dirk Geeraerd steeds op kon rekenen. Eerst en vooral bewezen de spitsen Dufoor en Kpaka dat ze in vorm een meerwaarde kunnen zijn voor de ploeg. Vooral Kpaka kon menig ploegen pijn doen. In de verdediging speelde El Araichi goed, maar het was vooral z’n overbuur Martijn Monteyne die een regelmatig en stevig seizoen speelde. Als enige in de competitie miste hij geen enkele minuut. Het is een echte kuitenbijter die je niet te gauw afgeschud hebt. Dat leverde hem dan ook heel wat interesse op. Het wordt afwachten of de rechtsback volgend seizoen nog bij Roeselare speelt.

 

Ondertussen is het bij Roeselare een komen en gaan van spelers. Sportief verantwoordelijke Hans Galjé liet er geen gras over groeien en bracht meteen duidelijkheid over de toekomstplannen. Communicatief zit het wel snor naar de supporters toe. Dat er iets moet gebeuren in de verdediging is duidelijk, daarom heeft Roeselare met Benjamin Lutun, Kenny Thompson en David Van Hoyweghen al drie verdedigers aangetrokken. Daarnaast tekende ook een ervaren rot als Tanghe al een tijdje geleden. 

 

Voor de Roeselare-supporters was het seizoen best te pruimen, een seizoen dat uiteindelijk eindigt op een elfde plaats met maar liefst 72 tegendoelpunten, dat zijn er gemiddeld iets meer dan 2 per wedstrijd. Het scoorde wel 50 keer. Bij Roeselare moeten ze zeker in staat zijn om naar volgend seizoen de mannetjes weer op te peppen om een gelijkaardig maar stabieler seizoen te spelen als dit seizoen. Zich zo vlug mogelijk redden en tussendoor eens stunten moet het objectief zijn voor de spelers van Dirk Geeraerd. Daarnaast moet het mogelijk zijn om eens iets te forceren in de beker.