Analyse Anderlecht: Verdiende titel, weinig bubbels

Champagnevoetbal. Het woord was bij Anderlecht allicht nog nooit zoveel gevallen als voor aanvang van het afgelopen seizoen. Niet geheel onterecht. Hoewel paars-wit vorige zomer meer dan een dozijn spelers moest laten gaan, was de landskampioen versterkt uit de transferperiode gekomen. Jongens als Leiva, Tchité, Biglia, Hassan en Boussoufa moesten voor vuurwerk zorgen. Dat gebeurde eigenlijk lange tijd niet. Pas toen het echt om de knikkers ging ontbond paars-wit zijn duivels en mocht het een nieuwe landstitel vieren.

De onschatbare waarde van Tchité

Mémé Tchité bewees in de eerste paar wedstrijden al meteen dat hij wel degelijk bij Anderlecht thuishoorde. Hij behoedde paars-wit al meteen van puntenverlies tegen Sint-Truiden. Anderlecht kende een moeilijke competitiestart. Er was de fel omstreden 1-0-zege tegen Germinal Beerschot en de nipte 3-4-overwinning bij Westerlo. Op speeldag vier kwam Club over de vloer. Mede dankzij Daniël Zitka en een eerste magistrale ingeving van Hassan trok paars-wit het laken naar zich toe. Vanaf dan werd er wel met de punten gemorst. In Moeskroen en Charleroi werd slechts gelijkgespeeld. Het resultaat was dat Racing Genk op speeldag acht als leider naar Brussel kwam.

Anderlecht werd met beide voeten op de grond gezet. Genk won er met (te) zware 1-4-cijfers en Vercauteren kreeg een eerste maal af te rekenen met kritiek. De paars-witte trein bleef echter haperen. Op bezoek bij Standard werd het 0-0 en in Gent beet de landskampioen in het zand. Ook in Beveren werd er niet gewonnen en tegen Brussels was een late wereldgoal van Tchité nodig om de drie punten mee naar het Astridpark te nemen. Anderlecht ging met een handvol punten achterstand op Racing Genk de winterstop in. Ondertussen deed de landskampioen ook nog mee voor de Belgische beker. Net voor de winterstop werd er met de Supercup ook nog een extra prijs aan het palmares toegevoegd door de overwinning tegen Zulte Waregem.

Na de winterstop boekte Anderlecht meteen een negen op negen alvorens de topper aan te vatten tegen Club. Club was op dat moment al helemaal de weg kwijt en speelde zijn laatste troeven uit. Anderlecht kwam met de schrik vrij en dankzij twee late goals werd het nog 2-2. Nadat daarna nipt werd gewonnen van Moeskroen en bij Lokeren slechts gelijk werd gespeeld werd de druk op Vercauteren en de zijnen nog wat opgevoerd. Er mocht absoluut niet met punten worden gemorst tegen Charleroi. Trainer Vercauteren had op dat moment het champagnevoetbal al lang ingeruild voor totaalvoetbal, maar net op dat moment bood Hassan voetbal van de beste kwaliteit aan. Met drie goals hielp hij Anderlecht aan een 3-2-overwinning tegen Charleroi. De trein was meteen ook vertrokken.

Onklopbaar op het einde

Anderlecht schakelde Genk uit in de beker. Het vernederde de Limburgers zelfs in de terugwedstrijd met 6-0. Veel belangrijker was echter de competitiewedstrijd in Genk. Anderlecht had de wedstrijd in handen, maar gaf het in de tweede helft weg. Resultaat: 1-1 en Genk bleef twee punten voorsprong behouden op Anderlecht. De speeldag daarna liet paars-wit thuis nog wel punten liggen tegen Zulte Waregem, maar vanaf dan werd de eindsprint ingezet.

Thuiswinst tegen Standard volstond om de macht te grijpen op speeldag 28. Toch bleef Genk aanklampen, maar de Limburgers werden zwakker en zwakker naarmate het seizoenseinde naderde. Het omgekeerde vond plaats bij Anderlecht. De landskampioen haalde op het einde het champagnevoetbal boven met klinkende zeges tegen Roeselare, Beveren en Brussels. In de derby op de voorlaatste speeldag werd er met 6-0 gewonnen. Tegelijkertijd was Racing Genk gekraakt tegen Charleroi en dus mocht Anderlecht toch de titel vieren.

Een dubbel feest werd het echter niet. In de beker stuitte paars-wit in de halve finales op Standard. De Rouches wonnen met 0-1 te Brussel en maakte thuis de klus af. Ook de Champions League werd geen feest. In een groep met AEK Athene, Lille en AC Milan eindigde paars-wit op de laatste plaats.

Doelman Zitka enorm belangrijk

Revelatie: Daniël Zitka. Op zijn klein foutje tegen Standard in de beker na, speelde de doelman van paars-wit een zo goed als perfecte competitie. De Tsjech stond ook niet echt onder druk omdat Silvio Proto een heel seizoen niet beschikbaar was. Misschien heeft dat toch ook wel een grote rol gespeeld. Hoe dan ook had Zitka een heel groot aandeel in deze titel van paars-wit.

Ontgoocheling: Mbo Mpenza. Nee, opnieuw niet het jaar van de doorbraak bij Anderlecht voor Mbo. De spits had natuurlijk af te rekenen met de moordende concurrentie vooraan, maar doet er misschien toch maar beter aan om andere oorden op te zoeken. Zoals het er nu naar uitziet zal hij volgend seizoen ook geen aanspraak kunnen maken op een basisplaats.

De sterkte van Anderlecht lag verrassend genoeg achteraan. De verdediging van paars-wit gaf opvallend weinig doelpunten weg in vergelijking met de vorige seizoenen. Bovendien had Anderlecht ook wel de individuele klasse en de ervaring. Twee factoren die beslissend geweest zijn in de titelstrijd. De zwakte van Anderlecht was het evenwicht in het elftal vinden. Vaak leek Vercauteren spelers op te stellen die niet op hun positie stonden. Denken we maar aan Vanden Borre als rechtsachter of Biglia als zuiver verdedigende middenvelder. Ook Boussoufa werd niet op de positie uitgespeeld waar hij vorig seizoen nog uitblonk.

'Volgend jaar doen we beter'

Prognose: "Volgend jaar proberen we terug de titel te pakken. We gaan ook proberen in de Champions League te geraken en het beter te doen dan dit jaar." Het zijn de woorden van preses Roger Vanden Stock op de kampioenenviering van Anderlecht. Vooral wat de Champions League betreft mag Anderlecht de daad bij het woord gaan voegen. Als deze kern behouden blijft moet er wel wat mogelijk zijn. In België is paars-wit uiteraard opnieuw titelkandidaat volgend jaar, maar dat is natuurlijk elk seizoen opnieuw het geval.