Column: speeldag 8 - 'M3'
Foto: © SC
Het was deze speeldag weer verrassingen troef: Anderlecht verliest thuis van Charleroi, leider Standard geraakt niet voorbij rode lantaarn Sint-Truiden, Genk kan niet winnen van een naar 10 spelers herleid Bergen en, gezien het klassement en het spelpeil, mag het zelfs een verrassing heten dat Club Brugge het haalde van Moeskroen.
Conclusie: iedereen kan van iedereen winnen in de Belgische voetbalcompetitie. Een op zijn zachtst gezegd onrustwekkende vaststelling. Heeft onze competitie nog wel een échte topploeg? Is er nog een ploeg die weken na elkaar kampioenenvoetbal kan brengen? Het antwoord is nu al een paar opeenvolgende seizoenen Neen, met de grote N van Negatief.
Standard leek daar enigszins verandering in te brengen in zijn eerste vijf competitiewedstrijden met sprekend gemak én overtuiging te winnen. Maar ook daar stokt de machine reeds. Tegen AA Gent liep het al niet meer van een leien dakje en tegen Westerlo kon de schijn nog opgehouden worden door twee tot de verbeelding sprekende vrije trappen van de Israëlische aanwinst Toama. Jawel, aanwinst, in alle facetten van het woord. Een nieuwe assistenkoning is neergedaald tussen de Luikse industrie.
Maar wat liep er mis tegen Sint-Truiden? Standard mocht enigszins nog blij zijn met dat ene punt. Een beetje schaamtelijk toch, tegen de laatste. Net als Anderlecht tegen Dender dient Standard met de grond gelijk gemaakt te worden na zo'n prestatie tegen de kelder van het klassement. Zowel topschutter Jovanovic als aanvoerder Defour konden door respectievelijk blessure en schorsing niet opgesteld worden. Beiden zijn toch wel dé sterkhouders van Standard. Waar men in Luik voor vreesde werd bewaarheid: bij schorsingen en/of blessures is de Luikse kern te klein om een heel seizoen goed spel vol te houden, een bevestigde stelling na deze speeldag. Een echte topclub moet minstens even sterke vervangers in huis hebben. Uiteraard willen we niet té negatief doen. Standard bouwde desondanks zijn voorsprong uit en is na deze speeldag de enige ploeg die nog niet verloor.
Wie moeten we dan nog proberen om als échte topclub uit onze mouw te toveren? Anderlecht misschien? Toch nog steeds de laatste Belgische ploeg die erin slaagde om tweemaal na elkaar landskampioen te worden. Maar met de inkt die de voorbije twee seizoenen over Anderlecht en alles wat ermee te maken heeft is gevloeid kan menig oceaan gevuld worden. Nu voelen we ons wel verplicht een kleine kanttekening te maken. Het spelpeil is de laatste wedstrijden niet zó slecht dan de eindstanden deden vermoeden, maar het blijft gewoonweg te zwak als Anderlecht zijnde. Een topclub als Anderlecht die de nummer één van België beweert te zijn moet 90 minuten lang een middenmotor kunnen domineren én afmaken. Tegen Genk verdiende Anderlecht dan wel te winnen, maar ook afwerking hoort bij het voetbal. in de wedstrijden tegen Zulte Waregem en Charleroi werd een doelpunt onterecht afgekeurd.
Charleroi schoot maar één bal tussen de palen en het was raak. De dodelijke efficiëntie die zo gemist wordt bij de regerende landskampioen. De vraag is maar of Frutos dit manko gaat kunnen verhelpen. We hopen alvast voor en door zijn blessuregevoeligheid dat hij niet té snel in de strijd gaat gegooid worden als een wanhoopsmiddel.
Dat het bijzonder moeilijk draait, is ook een vaststelling die telt voor de aartsrivalen uit Brugge. We hebben het nu wel degelijk over Club Brugge, dat dit weekend weer over het met lof bezwaaide Cercle is geklommen. Club Brugge moest alweer rekenen op een stevige portie meeval om na vijf wedstrijden eindelijk nog eens aan het langste eind te kunnen trekken. Zonder Stijnen en klungelende Moeskroenspitsen had de eindstand er alvast heel anders uitgezien. Jacky Mathijssen zal stilaan beseffen dat een wedstrijd niet gewonnen wordt door grootsprakerij langs de zijlijn. Al zien we lichtelijke beterschap. Mathijssen beseft dat er veel werk is bij Club Brugge. Tot voor kort heeft hij dat zeker ook gedacht en waarschijnlijk in gesloten kring besproken. Nu durft Mathijssen het tenminste al voor de camera's vertellen, al blijft het afwachten of hij het blijft doen bij een niet-gewonnen wedstrijd. Maar neen, ook het huidige Club Brugge kampt net als Anderlecht met een scorings- en vertrouwensprobleem.
De 'Grote 3', de G3 op dit moment gekrompen tot 'Middelmatige 3', de 'M3'.
Het vreemde is dat ondanks de slechte resultaten en het vaak ondermaatse spel er geen enkele andere ploeg is die concurrentie biedt. Genk en Gent kunnen hun knap vorig seizoen nauwelijks bevestigen. Cercle en Moeskroen gunnen we het succes wel, maar op langere termijn zullen ook zij herleid worden tot eendagsvliegen, met alle respect uiteraard. Het wordt dus weer hoog tijd dat de topclubs de mouwen opstropen en de borst nat maken, naar het voorbeeld van Daniël Zitka. Wat hij zaterdag na de wedstrijd tegen Charleroi deed, getuigt van grote klasse en professionnalisme tot in de kist. Hier hadden we graag van de 'Grote 3' een vervolg van gezien, te beginnen nu donderdag in de UEFA-beker. Laat ons Belgen het voetbalplezier herwinnen en zet onze voetbalcompetitie alstublieft terug op de Europese kaart. [AN]
Conclusie: iedereen kan van iedereen winnen in de Belgische voetbalcompetitie. Een op zijn zachtst gezegd onrustwekkende vaststelling. Heeft onze competitie nog wel een échte topploeg? Is er nog een ploeg die weken na elkaar kampioenenvoetbal kan brengen? Het antwoord is nu al een paar opeenvolgende seizoenen Neen, met de grote N van Negatief.
Standard leek daar enigszins verandering in te brengen in zijn eerste vijf competitiewedstrijden met sprekend gemak én overtuiging te winnen. Maar ook daar stokt de machine reeds. Tegen AA Gent liep het al niet meer van een leien dakje en tegen Westerlo kon de schijn nog opgehouden worden door twee tot de verbeelding sprekende vrije trappen van de Israëlische aanwinst Toama. Jawel, aanwinst, in alle facetten van het woord. Een nieuwe assistenkoning is neergedaald tussen de Luikse industrie.
Maar wat liep er mis tegen Sint-Truiden? Standard mocht enigszins nog blij zijn met dat ene punt. Een beetje schaamtelijk toch, tegen de laatste. Net als Anderlecht tegen Dender dient Standard met de grond gelijk gemaakt te worden na zo'n prestatie tegen de kelder van het klassement. Zowel topschutter Jovanovic als aanvoerder Defour konden door respectievelijk blessure en schorsing niet opgesteld worden. Beiden zijn toch wel dé sterkhouders van Standard. Waar men in Luik voor vreesde werd bewaarheid: bij schorsingen en/of blessures is de Luikse kern te klein om een heel seizoen goed spel vol te houden, een bevestigde stelling na deze speeldag. Een echte topclub moet minstens even sterke vervangers in huis hebben. Uiteraard willen we niet té negatief doen. Standard bouwde desondanks zijn voorsprong uit en is na deze speeldag de enige ploeg die nog niet verloor.
Wie moeten we dan nog proberen om als échte topclub uit onze mouw te toveren? Anderlecht misschien? Toch nog steeds de laatste Belgische ploeg die erin slaagde om tweemaal na elkaar landskampioen te worden. Maar met de inkt die de voorbije twee seizoenen over Anderlecht en alles wat ermee te maken heeft is gevloeid kan menig oceaan gevuld worden. Nu voelen we ons wel verplicht een kleine kanttekening te maken. Het spelpeil is de laatste wedstrijden niet zó slecht dan de eindstanden deden vermoeden, maar het blijft gewoonweg te zwak als Anderlecht zijnde. Een topclub als Anderlecht die de nummer één van België beweert te zijn moet 90 minuten lang een middenmotor kunnen domineren én afmaken. Tegen Genk verdiende Anderlecht dan wel te winnen, maar ook afwerking hoort bij het voetbal. in de wedstrijden tegen Zulte Waregem en Charleroi werd een doelpunt onterecht afgekeurd.
Charleroi schoot maar één bal tussen de palen en het was raak. De dodelijke efficiëntie die zo gemist wordt bij de regerende landskampioen. De vraag is maar of Frutos dit manko gaat kunnen verhelpen. We hopen alvast voor en door zijn blessuregevoeligheid dat hij niet té snel in de strijd gaat gegooid worden als een wanhoopsmiddel.
Dat het bijzonder moeilijk draait, is ook een vaststelling die telt voor de aartsrivalen uit Brugge. We hebben het nu wel degelijk over Club Brugge, dat dit weekend weer over het met lof bezwaaide Cercle is geklommen. Club Brugge moest alweer rekenen op een stevige portie meeval om na vijf wedstrijden eindelijk nog eens aan het langste eind te kunnen trekken. Zonder Stijnen en klungelende Moeskroenspitsen had de eindstand er alvast heel anders uitgezien. Jacky Mathijssen zal stilaan beseffen dat een wedstrijd niet gewonnen wordt door grootsprakerij langs de zijlijn. Al zien we lichtelijke beterschap. Mathijssen beseft dat er veel werk is bij Club Brugge. Tot voor kort heeft hij dat zeker ook gedacht en waarschijnlijk in gesloten kring besproken. Nu durft Mathijssen het tenminste al voor de camera's vertellen, al blijft het afwachten of hij het blijft doen bij een niet-gewonnen wedstrijd. Maar neen, ook het huidige Club Brugge kampt net als Anderlecht met een scorings- en vertrouwensprobleem.
De 'Grote 3', de G3 op dit moment gekrompen tot 'Middelmatige 3', de 'M3'.
Het vreemde is dat ondanks de slechte resultaten en het vaak ondermaatse spel er geen enkele andere ploeg is die concurrentie biedt. Genk en Gent kunnen hun knap vorig seizoen nauwelijks bevestigen. Cercle en Moeskroen gunnen we het succes wel, maar op langere termijn zullen ook zij herleid worden tot eendagsvliegen, met alle respect uiteraard. Het wordt dus weer hoog tijd dat de topclubs de mouwen opstropen en de borst nat maken, naar het voorbeeld van Daniël Zitka. Wat hij zaterdag na de wedstrijd tegen Charleroi deed, getuigt van grote klasse en professionnalisme tot in de kist. Hier hadden we graag van de 'Grote 3' een vervolg van gezien, te beginnen nu donderdag in de UEFA-beker. Laat ons Belgen het voetbalplezier herwinnen en zet onze voetbalcompetitie alstublieft terug op de Europese kaart. [AN]
Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief
Eupen
KV Kortrijk
RWDM
Charleroi
